Καιρός είναι να σχολιάσω την "ποιότητα" και "πληρότητα" πληροφόρησης από τα ΜΜΕ. Κάτι το οποίο είναι και στο πνεύμα του σκοπού της αρχικής δημιουργίας αυτού του προσωπικού ημερολογίου.
Σκοπός μου ήταν να δημιουργήσω ένα αρχείο και ένα χώρο παρακολούθησης της "αξιοπιστίας" των ΜΜΕ καθαρά από την οπτική γωνιά του απλού δέκτη. Έτσι απλά για την καταχώρηση και την κριτική και την προσωπική τέρψη της λογικής αναζήτησης (οξύμωρο τελικά σ'αυτόν τον τομέα). Έτσι αποφάσισα να γράψω και να απονέμω την 1η χρυσή παντόφλα.
Αυτό το σχόλιο θα είναι αφιερωμένο στο άρθρο που διάβασα στο
Flash.gr με link για την ώρα στην αρχική σελίδα (η οποία ομολογώ ότι έχει παραπέσει τον τελευταίο καιρό) και τίτλο "Έρευνα σοκ".
Ο αρθρογράφος δίνει ξεκάθαρο δείγμα από την αρχή για το αγωνιστικό και "ποδοσφαιρικό" ύφος (με διάθεση πυροτεχνημάτων) της είδησης , η οποία ενημερώνει τον αναγνώστη για την "Λεηλασία παραγωγών και καταναλωτών που προκύπτει από έρευνα του
ΚΕΠΚΑ ". Διαβάζοντας το άρθρο αναλυτικά ο ανύποπτος αναγνώστης αλλά ταυτόχρονα αναζητητής της ενημέρωσης, βρίσκεται να παλεύει με έναν αχταρμά πυροτεχνημάτων από τιμές και αυθαίρετα συμπεράσματα χωρίς αναφορές και χωρίς κοινή βάση σύγκρισης που τελικά το μόνο που καταφέρνει είναι να του αφήνει απλά την αίσθηση ότι ο αρθρογράφος είτε κάνει πολύ πρόχειρα τη δουλειά του, είτε απλά προσπαθεί με φτηνό τρόπο να εντυπωσιάσει, λαϊκίζοντας.
Διότι μας λέει ότι το ρύζι π.χ., πωλείται στο Μιλάνο για .99 ευρώ και στην Ελλάδα 3.12 έτσι γενικώς. Και αναρωτιέται ο αναγνώστης που θέλει να κάνει μια υποτυπώδη σύγκριση. Μιλάμε για το ίδιο ρύζι; Ίδια ποικιλία και ποιότητα , ίδια επεξεργασία και τυποποίηση; Αυτό που κάνουμε το sushi μήπως ή το της Καρολίνας ή το μπασμάτι; Μπας και λέμε για το Jasmine ή τέλος πάντων αυτό που ρίχνουν στους νεόνυμφους; Την επομένη που θα βρίσκομαι σε γάμο να 'χω μια λεκάνη να μαζεύω βρε αδερφέ. Εννοείται ότι αξίζει να πας στο Μιλάνο, και δίπλα στις βιτρίνες του Versace και Prada, να πεταχτείς για ένα σάκο ρύζι στο τοπικό μπακάλικο. Μιλάμε για χρυσό. 3 φορές φτηνότερο από Θεσσαλονίκη.
Μου κάνει πάντως εντύπωση και η κουβέντα για τη διαφορά τιμής παραγωγού και καταναλωτή για το σιτάρι... Και θυμάμαι την τελευταία φορά που αγόρασα σιτάρι για να το αλέσω στους μύλους της αυλής μου τι ωραία που είχαμε περάσει..
Συνεχίζει το βομβαρδισμό "πληροφοριών" με το λάδι . Κάτι σαν το καυτό λάδι που ρίχνανε από τα τείχη στο μεσαίωνα..Μαθαίνουμε λοιπόν ότι το λάδι είναι σχεδόν δυόμιση φορές φτηνότερο στο Μιλάνο απ' ότι στη Θεσσαλονίκη. Να θυμηθώ την επομένη που περνάω από Malpensa να πάρω ένα 3λιτρο τενεκέ .. Γιατί ένα μόνο; Τρεις καλύτερα. Έχει γούστο να με σταματήσουν στο Ελ. Βενιζέλος στο τελωνείο όμως για το φόρο εισαγωγής.. Άστο καλύτερα. Ένας τενεκές φτάνει. (ά ξέχασα, δεν έχει τελωνείο τώρα μεταξύ χωρών της ένωσης.. 13 θα φέρω).
Βέβαια πέρα από την πλάκα , κανένα στοιχείο συγκρίσιμο δεν παρουσιάζεται στο άρθρο. Απλά ένας βομβαρδισμός από διαφορές σε τιμές μεταξύ Θεσσαλονίκης και διαφόρων πόλεων (μέχρι και Ουάσινγκτον για τα λουκάνικα γαλοπούλας!) γενικά και αόριστα.
Και έρχεται και η δήλωση του προέδρου του ΚΕΠΚΑ του κ. Νίκου Τσεμπερλίδη να κλείσει το μπαράζ των βεγγαλικών με τη φαντασμαγορική δήλωση (σύμφωνα πάντα με το ίδιο άρθρο) "Οι Ευρωπαίοι και κυρίως οι Έλληνες καταναλωτές πληρώνουμε τις υψηλότερες τιμές στον κόσμο για τα τρόφιμα που καταναλώνουμε". Ίσως θα έπρεπε να ενημερώσει τους αναλυτές της UBS που προφανώς έχουν κάνει λάθος στην
ταξινόμηση του 2006 των πόλεων για τα τρόφιμα.
Το δικό μου συμπέρασμα είναι ότι στην καλύτερη περίπτωση ο "δημοσιογράφος" που του ανατέθηκε να κάνει το ρεπορτάζ, πήγε στην εκδήλωση Money Show στη Θεσσαλονίκη και απλά κατέγραφε αποσπασματικά ο,τι άκουγε χωρίς καμία προσπάθεια επεξεργασίας και λογικής συνοχής των πληροφοριών. Το αποτέλεσμα βέβαια είναι το συγκεκριμένο άρθρο να μοιάζει με σαλάτα (στο πνεύμα των ζαρζαβατικών βέβαια) παρά με ρεπορτάζ. Είναι πολύ πιθανό βέβαια , η κακή ποιότητα πληροφορίας να είναι στη βάση της κακή έτσι όπως παρουσιάστηκε από τους ομιλούντες στην εκδήλωση. Υπάρχει αρκετή ασάφεια στα στοιχεία και στο τέλος φαίνεται ότι ο αντιπρόεδρος της ΓΕΣΑΣΕ να παρουσιάζει στοιχεία που να μη συγκλίνουν με τα στοιχεία που αναφέρονται παραπάνω. Ακόμα και έτσι να είναι είναι, πιστεύω χρέος του δημοσιογράφου είτε να κάνει καλή δουλειά και να προσπαθήσει να βγάλει κάποιο συμπέρασμα από την ακατέργαστη πληροφορία που να βγάζει κάποιο νόημα ή να το αφήσει αν δε μαζεύεται και να ασχοληθεί με άλλο θέμα.
Το συμπέρασμα από όλ' αυτά είναι ότι κυρίως λόγω της πολύ κακής ποιότητας άσκησης της δημοσιογραφίας (κάποιος μου' χε πει ότι είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα), χάνεται η όποια καλή διάθεση από την μεριά του αναγνώστη να ακούσει και να προσπαθήσει έστω να βγάλει κάποιο συμπέρασμα για τη δική του ενημέρωση. Η είδηση (;) μετατρέπεται σε ένα χείμαρρο ακατέργαστης ασυναρτησίας και μπαρούφας με αποτέλεσμα να μειώνεται η αξιοπιστία και του ίδιου του μέσου (Flash.gr στην προκειμένη) σε άλλες προσπάθειες ενημέρωσης των αναγνωστών του ίσως περισσότερο σοβαρές.