Ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα της λειτουργίας του Ελληνικού κράτους είναι η αδυναμία είσπραξης φόρων. Η σημερινή κυβέρνηση απ 'όσο έχει δείξει έμπρακτα ως τώρα αδυνατεί να βρει ουσιαστικούς τρόπους καταπολέμησης του φαινομένου. Εν μέρη επίκτητη ανικανότητα, εν μέρη η ευκολία με την οποία όλες οι κυβερνήσεις μπορούσαν απλά να δανείζονται χορηγώντας ομόλογα για να καλύψουν την ακόρεστη όρεξη για αλόγιστη σπατάλη ,έχουν συμβάλει στο φαινόμενο απλά να γιγαντωθεί . Μάλιστα η προηγούμενη κυβέρνηση του θιάσου Νέας Δημοκρατίας διασκέδαζε τη νοημοσύνη του πολίτη υποστηρίζοντας ότι αν συνυπολογιστεί η παραοικονομία το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν είναι 25% μεγαλύτερο σε σχέση με αυτό που εκτιμάται. (πηγή Ελευθεροτυπία ).
Η σημερινή κυβέρνσηση λοιπόν, πανηγυρικά εκλεγμένη από το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών που πήγαν να ψηφίσουν (γιατί αριθμητικά σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές οι επιπλέον ψήφοι ήταν πολύ κοντά) και με τον αέρα του 10 % της διαφοράς από την πιο πρόσφατα άχρηστη κυβέρνηση του τόπου, έχει την ευκαιρία στα χέρια της για μια ακόμη φορά όπως και οι προκάτοχοί της αλλά και αυτοί πριν αυτών (το ΠΑΣΟΚ πάλι δηλαδή) να μας ξανα-πείσει ότι θα καταπολεμήσει τη φοροδιαφυγή.
Η καλύτερη ιδέα που κατέβασαν οι σύμβουλοι των υπουργείων οικονομικών για την ώρα πάντως φαίνεται να είναι σύμφωνα με τον τύπο , το να πετάξουν το μπαλάκι της "βρομοδουλειάς" στον καταναλωτή και τον απλό πολίτη. Η κυβέρνηση λοιπόν , μας λέει ότι ξανασκέφθηκαν να συστήσουν στους πολίτες να ζητάνε αποδείξεις στις συναλλαγές τους για αγαθά και υπηρεσίες από τους πάροχους αυτών (πηγή Έθνος). Απογοητευτικός ο κ. Παπακωνσταντίνου και οι φωστήρες γύρω του. Ρίχνει την ευθύνη στον πολίτη να βγάλει το φίδι από την τρύπα και τον χώνει σε ένα ανελέητο αγώνα συλλογής χαρτιών με κίνητρο το να εκπίπτει το ποσό (όλο; ή ο ΦΠΑ μόνο;) από το ακαθάριστο φορολογητέο του εισόδημα. Θα πρέπει μετά ο πολίτης να θυμάται κάθε φορά να ζητάει αποδείξεις -κάτι το οποίο θα έπρεπε να είναι αυτονόητο για κάθε συναλλαγή-, να παίζει κρυφτούλι με τους εμπόρους (θα σου κόψω 5%-10% χωρίς απόδειξη ) και αποκλείει αμέσως πρακτικά τουρίστες ηλικιωμένους και νεώτερους σε ηλικία.
Μια πιο αποδοτική λύση θα ήταν πιστεύω η εξής. Συστήνεται μια δύναμη κρούσης ελεγκτών του υπουργείου οικονομικών όπου ο ρόλος της θα είναι η οργανωμένες κρούσεις σε διάφορες υπηρεσίες και εμπόρους ως απλοί πελάτες. Αν μετά τη συναλλαγή και την απομάκρυνση από το σημείο της υπηρεσίας δεν κοπεί απόδειξη θα πρέπει να μπορεί να διατάσσεται βαρύτατο πρόστιμο και επ' αυτοφόρω έλεγχος στα βιβλία της επιχείρησης. Σε περίπτωση που διαπιστωθούν σοβαρές ατασθαλίες θα πρέπει να υπάρχουν αυστηρά πρόστιμα (από 50-100% και περισσότερο επιπλέον του συνόλου της φοροδιαφυγής) και δημοσιοποίηση των στοιχείων της επιχείρησης ή υπηρεσίας σε γνωστό τόπο με ελεύθερη πρόσβαση στον καθένα. Η σκοπός θα πρέπει να είναι η παραδειγματική τιμωρία και το μήνυμα ότι δε θα πρέπει να υπάρξει χαλαρότητα πουθενά. Προκειμένου να δοθούν κίνητρα στους υπαλλήλους αυτής της δύναμης κρούσης να μη χρηματίζονται αλλά και να κάνουν όσο το δυνατόν αποτελεσματικότερα τη δουλειά τους, θα πρέπει ένα μεγάλο μέρος της συνολικής αμοιβής τους να είναι μεταβλητό και να εξαρτάται από το συνολικό ποσό προστίμων και εσόδων που κατάφεραν να εντοπίσουν για λογαριασμό του κράτους. Ένα μπόνους δηλαδή ως ποσοστο επί των εισπράξεων φόρων και προστίμων. Έτσι θα έχουν κίνητρο να ερευνούν πιθανούς μεγαλο-φοροφυγάδες. Επίσης θα πρέπει να συσταθεί ατελής τελεφωνική γραμμή και ηλεκτρονική υπηρεσία για καταγγελίες πολιτών για τον ίδιο σκοπό. Θα πρέπει να εγγυάται η διαφύλαξη και προστασία των στοιχείων των πολιτών που καταγγέλουν εμπόρους και επιχειρηματίες για μη κοπή απόδειξης. Έπειτα από καταγγελία, θα πρέπει να προγραμματίζεται απόπειρα ελέγχου της υπηρεσίας/εμπόρου με τον ίδιο τρόπο όπως περιγράφεται παραπάνω. Undercover επιχείρηση και κατόπιν επανειλημένοι ελέγχοι αν διαπιστωθεί παράβαση. Οι πολίτες που συνδράμουν με επιτυχία στην ανακάλυψη φοροφυγάδων θα πρέπει επίσης να έχουν κίνητρα ανταμοιβής τα οποία θα πρέπει να είναι ανάλογα του ποσού που το κράτος θα καταφέρει να εισπράξει ως αποτέλεσμα του επιτυχούς ελέγχου και πληρωμή προστίμων. Αυτό θα μπορούσε να δίνεται είτε απ'ευθείας ως αμοιβή είτε ως έκπτωση φορολογητέου εισοδήματος.
Το πιο σημαντικό στην παραπάνω συνταγή είναι η άμεση δημοσιοποίηση των ονομάτων, όλων όσων πιάνονται να φοροδιαφεύγουν με οποιοδήποτε τρόπο. Επίσης, όσο πιο επιφανείς τόσο αυστηρότερο θα πρέπει να είναι το μήνυμα. Πολιτικά πρόσωπα που διαπιστώνεται ότι απόκρυψαν εισόδημα θα πρέπει να είναι 1α στη λίστα ντροπής (εδώ γελάω).
