Τώρα ποιοί είναι οι τυχεροί και ποιοί οι άτυχοι...

...μάλλον η σημερινή κατάσταση και καθημερινότητα στην Ελλάδα σε σύγκριση με αυτή στη Γερμανία επί του προκειμένου, είναι καλύτερος δείκτης από τη διατύπωση στη λεζάντα του φωτογραφήματος της Καθημερινής εδώ. Εξάλλου η τύχη αυτή εξαργυρώνεται αργότερα στο στίβο της αγοράς από τους ενδιαφερόμενους και εκεί τα πράγματα ίσως να είναι διαφορετικά.
Περιγραφικά, λέει η λεζάντα του φωτογραφήματος, το πόσο τυχεροί είναι οι Έλληνες μαθητές που δεν αρχίσανε ακόμα σχολείο σε σχέση με αυτούς στη Γερμανία.

Αυτό δείχνει τη νοοτροπία αντιμετώπισης της σημασίας της εκπαίδευσης και του σχολείου από τον/την συντάκτη των κειμένων της εφημερίδας και τους αναγνώστες που πιθανόν να συμφωνήσουν.
Αλλά εντάξει, ας βρούμε πρώτα την πηγή των "ασύμμετρων απειλών" και των εμπρηστών-πρακτόρων που έχουν βάλει στόχο το έθνος και την "ευημερία" του και ας ασχοληθούμε με τα παιδιά και το μέλλον τους αργότερα..

Οι Εξωγήινοι Έλληνες

Όποιοι υπονοούν και σκέφτονται, έστω και για λίγο, σοβαρά ότι οι φωτιές στην Ελλάδα που στοίχισαν τη ζωή 64 ανθρώπων για την ώρα και έχουν κατακάψει εκατομμύρια στρέμματα είναι προϊόν συνωμοσίας, σαμποτάζ και οργανωμένου σχεδίου, θα πρέπει να είναι εξωγήινοι και να επισκέφτηκαν την Ελλάδα προχτές μόλις.
Διότι αν είχαν ζήσει στην Ελλάδα έστω τον τελευταίο χρόνο θα είχαν διαπιστώσει ότι τίποτα σχεδόν δεν αντιμετωπίζεται με σχέδιο και με σοβαρότητα από το σύνολο των πολιτικών αλλά δυστυχώς και πολιτών.
Θα είχαν δει τις ουρές από τις 2 τα ξημερώματα στα αστυνομικά τμήματα ανθρώπων στημένων για έκδοση καινούριας ταυτότητας (παλιάς αλλά με λατινικούς χαρακτήρες χειρόγραφους και αυτούς). Θα είχαν διαπιστώσει την αδιαφορία της πολιτική ηγεσίας του υπουργείου Δημόσιας Τάξης και Αστυνομίας για την αδικαιολόγητη, ανορθολογική και μισάνθρωπη ταλαιπωρία των πολιτών.
Συνεχίζοντας θα βλέπανε μετά εκ νέου ουρές για την έκδοση νέων διαβατηρίων. Με αντίστοιχη ταλαιπωρία και επίσης με προδιαγραφές φωτογραφίας που προκαλούσαν περισσότερες απορρίψεις αιτήσεων από αυτές υποψηφίων σπουδαστών στο πανεπιστήμιο του Stanford.
Θα συναντούσαν νέους, φοιτητές , το μέλλον αυτής της κοινωνίας, να καταλύουν το πανεπιστημιακό άσυλο της γνώσης και να καταστρέφουν πανεπιστημιακά ιδρύματα,για ένα "καλύτερο" μέλλον.
Θα αποκλείονταν από συντεχνιακές ομάδες παντός είδους οργανωμένες και μη, που θα διαδήλωναν στο κέντρο της ταλαίπωρης πόλης δημιουργώντας χάος και αποκλείοντας όλους από αυτό για να ακουστούν τα 5-10 συντεχνιακά αιτήματά τους μη συνειδητοποιώντας ότι λειτουργώντας με αυτόν τον τρόπο γίνονται μέρος του προβλήματος.
Θα βλέπανε κόσμο να κάνει τα στραβά μάτια στην αυθαίρετη δόμηση από το γείτονα και που αντί να τον καταγγείλουν θα προσπαθούσαν να βρουν τρόπο να κάνουν και αυτοί το ίδιο.
Το ίδιο και στα φακελάκια στο γιατρό, εφοριακό, μηχανικό πολεοδομία...
Θα βλέπανε πολιτικούς να εξαγγέλλουν βαριά πρόστιμα σε παρανομούντες και να παραβιάζουν τους νόμους οι ίδιοι μπροστά στα μάτια τους (Πολύδωρας κυκλοφορώντας χωρίς κράνος, αστυνομία χωρίς ζώνες ..)

Αν είχαν δει όλ'αυτά αλλά και άλλα πολύ περισσότερα πώς είναι δυνατόν να μην συμπεράνουν ότι για την σημερινή κατάντια, συμπεριλαμβανομένου και της τραγωδίας με τις φωτιές, φταίει σχεδόν καθολικά η απλή αδιαφορία, ο ωχαδερφισμός, η ανύπαρκτη οργάνωση, η λειψή εφαρμογή των νόμων και η άμεση σωστή απόδοση ευθυνών; (Σε αυτήν την κατηγορία ανήκουν και οι εμπρηστές "οικοπεδοφάγοι"-που ξέρουν ότι θα τους αφήσουν να διεκδικήσουν το καμένο δάσος ως οικόπεδο λόγω έλλειψης εφαρμογής νόμων, πιθανού χρηματισμού και φυσικά έλλειψης ακόμα εθνικού κτηματολογίου-,βοσκοί άντε και γείτονες εξοχικών με εκδικητική μανία.)
Πώς να μην φταίει η χαρακτηριστική αποποίηση οποιαδήποτε ευθύνης σε όλο το πολιτικό αλλά και προσωπικό φάσμα από το σύνολο του πληθυσμού μιας και για τις δικές μας τις πράξεις ποτέ δε φταίμε εμείς αλλά κάποιοι άλλοι. Πώς γίνεται να μη φταίει η νοοτροπία της μη συμμόρφωσης με κανένα νόμο ή κανόνα μιας και εμείς δεν παίρνουμε από διαταγές και κανείς δεν μπορεί να μας πει τι είναι το σωστό και τι όχι; Έτσι δεν αγνοούμε εντολές για αποφυγή οικοδομικών εργασιών σε μέρες με υψηλή επικινδυνότητα πυρκαγιών στο αυθαίρετο που ούτως ή άλλως αναγείραμε εντός παλιάς δασικής έκτασης; Έτσι δεν παίρνουμε απόφαση να κάψουμε ξερόχορτα με 7 μποφόρ αέρα μέσα στον Αύγουστο υπολογίζοντας ότι η φωτιά θα περιοριστεί στο μέρος που θέλουμε να κάψουμε εμείς, χωρίς να ειδοποιούμε και να συμβουλευόμαστε την πυροσβεστική γι'αυτό προηγουμένως; Γίνεται να μην φταίνε οι αμέτρητες χωματερές και σκουπίδια που δημιουργούμε κάπου μέσα στο δάσος ως αποτέλεσμα χρόνιας αδιαφορίας για το περιβάλλον και γιατί είναι πιο εύκολο και φτηνό να το κάνουμε από το να πετάξουμε τα σκουπίδια εκεί που πρέπει;

Αλλά πέρα από αυτό, πώς είναι δυνατόν έστω και αμυδρά να περνά από το μυαλό τους ως πιθανό ενδεχόμενο οι φαιδροί ισχυρισμοί και εντελώς αστήρικτες κραυγές περί "ασύμμετρων απειλών", διαφόρων πρακτόρων και άλλων γραφικών;
Τέλος, είναι δυνατόν κάποιος που δεν ανήκει στην κατηγορία του Έλληνα εξωγήινου να ξαναψηφίσει μια τέτοια κυβέρνηση στις επόμενες εκλογές;

Σχετικό άρθρο του Χαριδημου Κ. Τσουκα στην Καθημερινή.

Προσθήκη 29/08/07
Αν πάντως υιοθετούσαμε τη "λογική" συνωμοσιών της κυβέρνησης Καραμανλή για "ασύμμετρες απειλές" και οργανωμένο σχέδιο, με το ίδιο σκεπτικό θα μπορούσε κανείς να φτιάξει το σενάριο ότι μερικές από τις καταστροφές είναι σχέδιο της ίδιας της κυβέρνησης προκειμένου να αποκομίσει το δικαίωμα να ξοδέψει περισσότερα από τα προγραμματισμένα μιας και έξοδα για φυσικές καταστροφές δικαιολογούνται ξεχωριστά από την Ευρωπαϊκή Ένωση και δεν εμπίπτουν στον έλεγχο και περιορισμό που διαφορετικά θα ίσχυε. (Σχετική είδηση του Σκάι)
Ας αφήσουμε λοιπόν τις θεωρίες συνωμοσίας και ας κάνουμε την τομή να σκεφτούμε ορθολογικά διότι η συνωμοσία τελειωμό δεν έχει και ποτέ δεν βοηθάει πουθενά.

Οι εκλογές γίνονται κάθε τέσσερα χρόνια...ε, περίπου

Το παρακάτω το έκανα σχόλιο στο Blog του Παναγιώτη Βρυώνη Rec (on) και θεώρησα για το αρχείο να το αναρτήσω και 'δω. Το έχω διαμορφώσει ελαφρώς διαφορετικά εδώ αλλά η ουσία παραμένει.

Έκανα ένα απλό υπολογισμό για το μέσο όρο χρονικών περιόδων που γίνονται οι εκλογές στην Ελλάδα από το '74 και μετά. Εδώ η πηγή elections.gr.
Αν είναι σωστοί οι υπολογισμοί, προκύπτει ότι στην Ελλάδα κάνουμε εκλογές ανά 3 χρόνια περίπου και αν αφαιρέσουμε τις περιόδους συγκυβερνήσεων Τζαννετάκη και Ζολώτα 3.6 χρόνια. Έτσι στην Ελλάδα μπορούμε να πούμε ότι οι εκλογές γίνονται περίπου ανά 4 χρόνια όπως θα λέγαμε ότι στην Ελλάδα οι πολιτικοί και η πολιτική είναι περίπου.. σοβαροί.
Συμφωνώ πάντως ότι η διακήρυξη πρόωρων εκλογών και η δικαιολογία με την οποία γίνεται είναι τουλάχιστον καραγκιοζιλίκια (συγνώμη στον ορίτζιναλ καραγκιόζη που αυτός έχει χιούμορ).
Και αυτό πάει και στην κυβέρνηση και στην αντιπολίτευση που είχε αρχίσει να ζητάει εκλογές από την αρχή του χρόνου. (Συνήθως ζητούσε κανένα μήνα μετά τις εκλογές οπότε ίσως αυτή τη φορά να μιλάμε για μια κάποια βελτίωση).

Θα ήθελα να ζούσα σε μία κοινωνία που κάτι τέτοιο θα μπορούσε ο απλός πολίτης να το καταγγείλει σε μια ανεξάρτητη αρχή που με κάποιο τρόπο αφότου αξιολογούσε την καταγγελία θα αποφαινόταν ανάλογα και θα τιμωρούσε τον πρωθυπουργό για άσκοπη αναστάτωση της χώρας. Θα έκανε εκλογές μεν, διότι στην Ελλάδα η τελική απόφαση βρίσκεται στα χέρια ενός και μόνο δημοκρατικά εκλεγμένου μονάρχη χωρίς ουσιαστικό έλεγχο από πουθενά, αλλά θα διακινδύνευε την επανεκλογή του οπότε θα το σκεφτόταν διπλά.

... και το ερωτικό σφιχταγκάλιασμα καλά κρατεί...

Ο λόγος για το σφιχταγκάλιασμα Ελληνικής πολιτείας, Εκκλησίας. Διαβάζοντας την είδηση (από το Βήμα η παραπομπή) που παίζει σε όλα τα μέσα για την αναχώρηση του αρχιεπισκόπου της εκκλησίας της Ελλάδας Χριστόδουλου για το Μαϊάμι, είναι πολύ εύκολο να καταλάβει τι ακριβώς σημαίνει η "στατιστική" αναφορά στο σύνταγμα του "σύγχρονου" Ελληνικού κράτους για την επικρατέστερη θρησκεία στη χώρα.
Μετά την παρέλαση των περισσότερων αντιπροσώπων της πολιτικής ηγεσίας (υπουργοί κυρίως) από την κατοικία του στο παλαιό Ψυχικό, μαθαίνουμε από το ρεπορτάζ ότι ο κ Χριστόδουλος μεταφέρεται στο Μαϊάμι με το πρωθυπουργικό αεροσκάφος αλλά και ότι επίσης , η Εκκλησία παίρνει προκαταβολή, (πιθανόν μιας και ζήτησε περισσότερα) από το 4ο πακέτο κοινοτικής στήριξης.

Δηλαδή, το αεροσκάφος που μεταφέρει τον πρωθυπουργό μιας χώρας, το σύμβολο και προϊστάμενο της κυβέρνησης της, παραχωρείται για τη μεταφορά θρησκευτικού αρχηγού. Βρε μπας και ανήκει στην Εκκλησία και απλά χαριστικά χρησιμοποιείται από την πολιτική ηγεσία τις υπόλοιπες φορές τελικά και απλά εμείς δεν το ξέραμε; Προσπαθώ να φανταστώ αντίστοιχες περιπτώσεις σε άλλα κράτη της δύσης με διακριτούς ρόλους Εκκλησίας-Πολιτείας (ναι μη θεοκρατικά) και πρώτο μου έρχεται στο μυαλό το Air Force One να παραχωρείται για τη μεταφορά του ...δε μου βγαίνει.. Στην Αμερική δεν υπάρχει ένας αρχηγός Εκκλησίας. Αλλά και να υπήρχε, πιο πιθανό θα ήταν να του παραχωρούταν για τη μετακίνησή του ο επισκευασμένος ιπτάμενος δίσκος που λέγεται ότι κατέπεσε στο Roswell στο Νέο Μεξικό παρά το οποιοδήποτε όχημα αντιπροσώπου του κράτους.

Μετά είναι και τα λεφτά από χρηματοδοτικό πακέτο της Ευρωπαϊκής Ένωσης που σύμφωνα με το Βήμα φαίνεται να πηγαίνουν στην Εκκλησία. Μα καλά τι μαγείρεμα έγινε για να μπορέσουν να δικαιολογήσουν μια τέτοια κίνηση αναρωτιέμαι. Διότι είναι δυνατόν χρήματα φορολογουμένων προερχόμενα από την ΕΕ να μπορούν καταλήγουν στην Εκκλησία και τις οργανώσεις της; Αυτός ο "δίσκος" της θείας λειτουργίας φαίνεται είναι πολυσυλλεκτικός και αν μη τι άλλο πολύ αποδοτικός. Ίσως, η Εκκλησία, να πρέπει να δίνει ιδέες στην κυβέρνηση να βελτιώσει την εισπρακτική αποτελεσματικότητά της. Μια τέτοια σχέση εξάλλου πολιτείας Εκκλησίας θα ήταν κρίμα να μην ανταλλάσσει τεχνογνωσία, πρακτικές και know - how σε όλα τα επίπεδα.

Ποιος μιλάει από τους Έλληνες πολιτικούς λοιπόν για διαχωρισμό κράτους-Εκκλησίας στην Ελλάδα του 2007 και ανέχεται αδιαμαρτύρητα τέτοιου είδους συνδιαλλαγές; Σκέφτομαι τι θα ψηφίσω στις επόμενες εκλογές...

ΥΓ. Στο τέλος του άρθρου της εφημερίδας, διαβάζουμε επίσης ότι τα έξοδα της αποστολής του αρχιεπισκόπου και της συνοδείας του τα έχει αναλάβει εξ' ολοκλήρου το Ελληνικό κράτος...

Τέκνο του μπαμπά (κυρίως) και της μαμάς. Όνομα εις το μέλλον (μάλλον) - Τάδε έφη Ελληνική Πολιτεία

Σπάνια χρειάζεται κάποιος αντίγραφο ληξιαρχικής πράξης γεννήσεως. Συνήθως αυτό που αρκεί ως δικαιολογητικό σε διάφορες συναλλαγές ή αιτήσεις για πιστοποίηση στοιχείων είναι το πιστοποιητικό γέννησης.
Τον τελευταίο χρόνο χρειάστηκα 2 φορές για διαφορετικούς λόγους να προσκομίσω αντίγραφο ληξιαρχικής πράξης γέννησης και είχα έτσι την ευκαιρία να μελετήσω αυτό το σημαντικό έγγραφο για τον κάθε πολίτη , το 1ο επίσημο έγγραφο της ζωής του, την 1η ταυτότητά του με την πολιτεία. Η εμπειρία ανάγνωσης των στοιχείων του ήταν σοκαριστική.
-Ας παρατηρήσω ως παρένθεση πάντως ότι μέσα στον ζοφερό μεσαίωνα της ανυπαρξίας ηλεκτρονικών υπηρεσιών στις συνδιαλλαγές του με το δημόσιο ο πολίτης μπορεί να βρει ως δέσμη φωτός αναγέννησης αρκετές από τις υπηρεσίες του ΚΕΠ. Και τις 2 φορές "παρήγγειλα" το πιστοποιητικό από την ιστοσελίδα του ΚΕΠ και παρόλο που δεν είναι και ό,τι πιο φιλικό προς το χρήστη έχει σχεδιαστεί και παρόλα τα errors που χτύπησα στη διαδικασία εντέλει τα κατάφερα και το έγγραφο είχε σταλεί με fax στο τοπικό ΚΕΠ της κατοικίας των γονιών μου για παραλαβή.-
Στο προκείμενο τώρα, το αντίγραφο ληξιαρχικής πράξης γέννησης. Πρόκειται για έγγραφο των αρχών της 10ετίας του '70 καταχωρημένο στο ληξιαρχείο Αθηνών. Είναι αντίγραφο σελίδας καταχώρησης από το βιβλίο του ληξιαρχείου. Η σελίδα είναι χωρισμένη με μία κάθετο στο 1/3 του πλάτους της. Στα δεξιά στα 2/3 της σελίδας, αναγράφεται το γεγονός της δήλωσης της γέννησής μου από τον πατέρα μου. Είναι τυπωμένο στην καθαρεύουσα με κενά που ο αρμόδιος ληξίαρχος της εποχής συμπλήρωνε χειρόγραφα.
Το απίστευτο είναι το γεγονός ότι η δήλωση της γέννησής μου που θα έπρεπε να αναφέρεται με τα στοιχεία μου και κυρίως το όνομά μου, αναφέρει πολλά "ενδιαφέροντα" εκτός από αυτό! Αναφέρει το όνομα του πατέρα μου με τον αριθμό ταυτότητάς του και το θρήσκευμα του(ΧΟ), το επάγγελμά του και τη διεύθυνση κατοικίας, αναφέρει τη μαιευτική κλινική, αναφέρει σε 2η μοίρα το όνομα της μητέρας μου χωρίς τον αρ. ταυτότητάς της αλλά κοιτάει επιμελώς να αναγραφεί το θρήσκευμά της (ΧΟ) και τέλος αναφέρει τα στοιχεία αυτού που παρουσιάστηκε να κάνει τη δήλωση (ο πατέρας μου πάλι) και φυσικά το θρήσκευμά του μπας και ξεφύγει της αντίληψης της πολιτείας. Και το όνομά μου; Που βρίσκεται το όνομά μου στο έγγραφο της ληξιαρχικής πράξης γεννήσεώς μου;
Κοιτώντας αριστερά στο υπόλοιπο 1/3 της σελίδας το μυστήριο αναγραφής του ονόματος λύνεται αλλά το μυστήριο μπουρδουκλώματος της πολιτείας και Εκκλησίας περιπλέκεται. Στο υπόλοιπο 1/3 του εγγράφου λοιπόν αναγράφεται η βάπτισή μου 8 μήνες μετά όπου ο ανάδοχος μου (νονός κατά τα κοινά) με τις ευλογίες του παπά της ενορίας μου έδωσε επιτέλους ένα όνομα και έτσι μου έκανε την τιμή και η πολιτεία να με αναγνωρίσει. Για τους πρώτους 8 μήνες της ζωής μου στην ουσία για την πολιτεία ή οποιαδήποτε άλλη υπηρεσία της ήμουν ανύπαρκτος ή ήμουν ανώνυμος ή απλά ο γιος του τάδε (και της τάδε αλλά αυτό φαίνεται να μην είναι τόσο σημαντικό όσο το του τάδε) - ίσως από κει να προέρχεται και η γνωστή ερώτηση που μας κάναν όταν ήμασταν παιδιά "τίνος είσαι 'συ".
Είναι ακατόρθωτο για το νου μου σήμερα, να συλλάβει πώς γίνεται η πολιτεία ενός μη θεοκρατικού δυτικού κράτους (για την Ελλάδα λέω) , οι υπηρεσίες της και οι σχέσεις τους με τους πολίτες, να έχουν την οποιαδήποτε σχέση με την Εκκλησία και τη θρησκεία. Είμαι περίεργος πώς θα ήταν το έγγραφο σε περίπτωση που οι γονείς μου αποφάσιζαν να μη με βαφτίσουν. Θα ήμουν ανώνυμος ως σήμερα; Στο σχολείο θα γραφόμουν ως "το τέκνο του τάδε" και θα ήμουν επώνυμος υπογράφοντας ανώνυμα σχόλια στα blogs.

Βέβαια ψάχνοντας λίγο την ιστορία του νέου Ελληνικού κράτους δεν είναι δύσκολο να ανακαλύψει κανείς από που προέρχεται αυτό το σφιχταγκάλιασμα Εκκλησίας πολιτείας. Η ιστορία είναι τόσο παλιά όσο και τα χρόνια μετά τη σύσταση του νέου Ελληνικού κράτους (σχετικά στο άρθρο του doctor) και ο δεσμός ακόμα να λυθεί αφού ακόμα και σήμερα στο σύνταγμα του Ελληνικού κράτους υπάρχει ειδική μνεία για την θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται. Το σύνταγμα της χώρας επιμένει να θεωρεί σημαντικό και σχετικό με το σκοπό του την αναφορά της θρησκείας ως την επικρατούσα στη χώρα, υιοθετώντας έτσι άμεσα μια επίσημη θρησκεία για το κράτος. Και ενώ απ΄ όσο μαθαίνουμε από τους διαλόγους του Ελ. Βενιζέλου και των πληρεξούσιων (σχετικό λινκ αναφοράς το παραπάνω το οποίο αναφέρει ως πηγή το βιβλίο "Η μάστιγα του Θεού" του συγγραφέα Μανώλη Βασιλάκη) ο αρχικός λόγος αναφοράς επικρατούσας θρησκείας ήταν ..."στατιστικός" σήμερα βλέπουμε στο άρθρο 3 του συντάγματος της χώρας την 3η παράγραφο να επισημαίνει :" Tο κείμενο της Aγίας Γραφής τηρείται αναλλοίωτο. H επίσημη μετάφρασή του σε άλλο γλωσσικό τύπο απαγορεύεται χωρίς την έγκριση της Aυτοκέφαλης Eκκλησίας της Eλλάδας και της Mεγάλης του Xριστού Eκκλησίας στην Kωνσταντινούπολη." . Αυτό το τελευταίο μου είναι εντελώς ακατανόητο. Ποια είναι πραγματικά η ανάγκη ενός κράτους-του Ελληνικού για να μη μιλάμε αόριστα τελείως (... μη φονταμενταλιστικού;) να έχει τέτοιου είδους διατύπωση στο σύνταγμά του μου είναι ασύλληπτο.

Πάντως είμαι περίεργος να μάθω πώς καταχωρούνται οι γεννήσεις στα μητρώα του ληξιαρχείου σήμερα. Διότι αν η πολιτεία δεν καταγράφει το θρήσκευμα όπως έκανε τουλάχιστον μέχρι τη γενιά τη δική μου, και όπως σταμάτησε να κάνει και με τις ταυτότητες, δε θα έχει πλέον ούτε "στατιστικό" λόγο να αναφέρει την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία ως την επικρατούσα του κράτους, εφόσον δε θα κρατάει επίσημα τουλάχιστον στατιστικά στοιχεία.