Νοοτροπία προτεραιοτήτων ή .. «400 χρόνια σκλαβιάς είναι αυτά!»

Ένα θέμα που πάντα θεωρούσα δύσκολο να εξηγήσω στις συζητήσεις, άρθρα, αναλύσεις, tv και γενικά σε όλο το κοινωνικό φάσμα που «εφαπτόμουν» κατά καιρούς είναι όταν η συζήτηση έπερνε την τροπή : «....ναι αλλά εδώ δεν κοιτάμε να φτιάξουμε το α΄ τι να μιλάμε για το β΄». Ή η απαξίωση της βελτίωσης μιας υπηρεσίας, συνθηκών διαβίωσης ή κατασκευής ενός έργου επειδή ακόμα το α’ που για κάποιο λόγο είναι πιο σημαντικό, αλλά όχι απαραίτητα σχετικό, είναι ακόμα εκκρεμές. Αποτέλεσμα είναι να μη στέκεται κανείς σε κάτι που λειτουργεί σωστά , ή που βελτιώθηκε γιατί υπάρχει πάντα κάποιος λόγος α΄ πιο σημαντικός με αποτέλεσμα η βελτίωση του β’ να μην έχει καμία αξία και πολλές φορές να είναι κατευθυνόμενη γιατί πάντα υπάρχει αυτό το ρημάδι το α’ που πάντα προηγείται του β’ και που πρέπει να σκεφτούμε και να βελτιώσουμε πριν καν ασχοληθούμε με το έρμο το β’.

Και αυτή η νοοτροπία είναι χαρακτηριστική σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και εκφάνσεις της σύγχρονης ζωής.

Ακολουθούν χαρακτηριστικά παραδείγματα με αντίστοιχους διαλόγους:

1.

Μέτρα για την απαγόρευση και περιορισμό του καπνίσματος σε κλειστούς χώρους και χώρους εργασίας:

- Δεν ξέρω αν είναι καλή ιδέα, μάλλον ύποπτη φαίνεται. Γιατί μας πασάρουν λόγους υγείας αλλά εδώ δεν κοιτάνε να λύσουν το κυκλοφοριακό πρόβλημα με όλα τα αυτοκίνητα, ή και τις βιομηχανίες που μολύνουν ασύστολα, το τσιγάρο στον κλειστό χώρο τους μάρανε.

- Μα το κάπνισμα σε κλειστούς χώρους μπορεί να εφαρμοστεί αύριο με εναλλακτικές επιλογές για όσους έχουν ανάγκη να καπνίζουν και να βελτιώσει την ατμόσφαιρα για όλους σε ένα χώρο που έχουμε απόλυτο έλεγχο. Η ποιότητα της ατμόσφαιρας να βελτιωθεί, αλλά θέλει περισσότερο χρόνο και σχεδιασμό, και δεν είναι το ίδιο στο τέλος τέλος να ρουφάς όλο τον καπνό στα μούτρα σου και να πηγαίνεις σπίτι μυρίζοντας sante άφιλτρο με το να κυκλοφορείς στο δρόμο μιας μεγαλούπολης.

- Μα θέλουν να στερήσουν μια ευχαρίστηση από κάποιους και να τους περιορίσουν φασιστικά την ελευθερία του κάθε απλού πολίτη από το να κυνηγήσουν τους μεγαλο-βιομηχάνους που έχουν πνίξει τα Μέγαρα, τον Ασπρόπυργο, την Πτολεμαΐδα...

- Εδώ η κουβέντα σταματάει ή καταλήγει σε ένα από τα γνωστά ατέρμονα μονοπάτια: Ολοκαύτωμα, 400 χρόνια σκλαβιάς από τους Τούρκους, συνωμοσίες με τους Αμερικάνους ή στο πιο extreme Μασόνους

2.

Υποχρεωτική ζώνη ασφαλείας, κράνος στις μηχανές, αλκοτέστ κλπ. με μεγάλα πρόστιμα:


- Καλά μας δουλεύουν; Κυνηγάνε τον κοσμάκη που δε φοράει ζώνη ή κράνος και αφήνουν τους εμπόρους ναρκωτικών ελεύθερους να πουλάνε ηρωίνη στα παιδιά μας.

- .....Τι σχέση έχει το ένα με το άλλο; Δε νομίζεις ότι είναι σωστό να φοράς ζώνη εσύ και οι συνεπιβάτες σου όταν οδηγείς;

- Καλά πλάκα μας κάνεις; Τι πρόβλημα έχουν αν εγώ γουστάρω να σκοτωθώ από μόνος μου; Για να εισπράξουν το κάνουν και δεν τους ενδιαφέρει η υγεία η δική μου. Και από την άλλη αφήνουν τους ναρκέμπορους να αλωνίζουν. Αν τους ενδιέφερε η υγεία μου θα έπιαναν τους εμπόρους ναρκωτικών πρώτα.

- (Βλέπε κατάληξη κουβέντας Νο.1)

3.

Κάμερες “χαφιέδες” στα γήπεδα (βλέπε και προηγούμενο post) :


- Βάζουν ηλεκτρονικούς χαφιέδες στη ζωή μας για δήθεν πρόληψη επεισοδίων στα γήπεδα. Ο μεγάλος αδελφός είναι εδώ.

- Δε νομίζεις ότι είναι ένας τρόπος να περιοριστούν τα επεισόδια και να βελτιωθεί η σημερινή κατάντια στα γήπεδα που έχουν γίνει αρένες; Αν ο άλλος ξέρει ότι μπορεί να αναγνωριστεί και να συλληφθεί ίσως να το σκεφτεί πριν αποφασίσει να σπάσει το κάθισμα και να το πετάξει στο γήπεδο όταν τον «πνίγει το δίκιο» με τα σφυρίγματα του «πουλημένου» διαιτητή.

- Είσαι χαφιές! Το πρόβλημα δεν είναι αυτός που σπάει το κάθισμα. Το πρόβλημα είναι οι παράγοντες που τον βάζουν να το σπάει, οι εφημερίδες που τον φανατίζουν πριν το ματς και εν τέλει είναι κοινωνικό! Δε θέλουν να πατάξουν τη βία. Θέλουν να μας παρακολουθούν! Αντί να κλείσουν τους παράγοντες φυλακή τα βάζουν με τον πιτσιρικά που πάει να «ξεδώσει» ...

- ....εεεε, χμμμ...Φονιάδες των λαών Α-Μ-Ε-Ρ-Ι-Κ-Α-Ν-Ο-Ι !!! (εδώ πρέπει να συμπαρασταθείς...)

Δε συνεχίζω με άλλα παραδείγματα αν και υπάρχουν άπειρα. Με αυτή τη νοοτροπία τίποτα ποτέ δεν βελτιώνεται και ελάχιστα αλλάζουν διότι για πολλούς δεν μπορείς να αλλάξεις το β’ αν πριν δεν ξανασκεφτείς το α’ που είναι η πηγή του κακού. Συνεχίζεις έτσι σε ένα ατέρμονο παιχνίδι θεωρητικού προβληματισμού και παρα-φιλοσοφικής αντισφαίρισης και μένεις απογοητευμένος στο τέλος με το γνωστό συμπέρασμα... «400 χρόνια σκλαβιάς ήταν αυτά ... εύκολα ξεπερνιούνται;»....

Περί ερμηνείας μερικών νεο-ελληνικών όρων

Χαφιές:

Όρος που έχει αλλάξει νόημα ακολουθώντας την πρόσφατη «ιστορική συνέχεια» των Ελλήνων. Στα χρόνια της κατοχής αναφερόταν στον προδότη. Αυτόν που κατέδιδε στον κατακτητή τους αντάρτες και τους συνεργούς αυτών. Στα χρόνια του εμφυλίου χρησιμοποιόταν χαρακτηρίζοντας τον καταδότη των κομμουνιστών στις αρχές. Στα χρόνια της δικτατορίας γι’αυτόν που συνεργαζόταν με το καθεστώς και έδινε πληροφορίες στις αρχές για την αντι-εξουσιαστική/επαναστατική δράση των συμπολιτών του.

Στη σύγχρονη, ελεύθερη, δημοκρατικού πολιτεύματος Ελλάδα, χρησιμοποιείται σε διάφορες καταστάσεις:

Ο γείτονας βαφτίζει χαφιέ το γείτονα επειδή τον κατήγγειλε στην πολεοδομία που έχτισε την παράνομη μεν προέκταση στο ήδη αυθαίρετο οίκημα του και παίρνει λίγο από το μελλοντικό πεζοδρόμιο, αλλά, εντάξει, ποιος είναι αυτός που θα του πει ποιο είναι το σωστό και ποιο όχι; Ίσως πάλι επειδή τον κατήγγειλε για επανειλημμένη ρίψη σακούλας σκουπιδιών ως μεταμοντέρνος Γκάλης με αποδέκτη 100 τετραγωνικά μπασκέτα , προσπαθώντας να πετύχει τον κάδο στο πεζοδρόμιο από το μπαλκόνι του. Ε και; Πρόβλημά του και μαγκιά του!

Ή όταν η τοπική κοινωνία σιγοψιθυρίζει το «εγώ δε θα γίνω χαφιές» απρόθυμη να βοηθήσει στις έρευνες για τον εντοπισμό των δραστών που αφαίρεσαν τη ζωή ενός μικρού μαθητή με το όνομα Άλεξ σε κάποια επαρχιακή πόλη της Ελλάδας.

Αλλά και σε πιο μοντέρνες εκφράσεις για τις κάμερες «ηλεκτρονικούς χαφιέδες» που θα μπορούσαν να καταγράφουν επεισόδια στα γήπεδα και ίσως και να έσωζαν ζωές. Αλλά πάλι χαφιέδες στη ζωή μας δε θέλουμε τι κι’αν χάνουμε μερικούς από μαχαιρώματα ή φωτοβολίδες σπόντας. Κανείς δε θα μας πει εμάς ότι μπορεί και να κάνουμε λάθος και στο κάτω κάτω αυτά πάντα υποκινούμενα είναι και στο τέλος τέλος ξέρουμε ότι για όλα φταίει η παιδεία μας γενικότερα . Αυτά είναι μέτρα καταστολής και όχι πρόληψης και ‘δω δε χωράνε.

Είναι μία έννοια που έχει ελαστικοποιηθεί (ή πλαστικοποιηθεί;) και έχει προσαρμοστεί στις σημερινές ανάγκες συγκάλυψης της ανομίας. Ο σύγχρονος τύραννος και κατακτητής στα μάτια του νεοέλληνα είναι το κράτος, οι νόμοι που ο ίδιος ψηφίζει , πολλές φορές και η ίδια η κοινή λογική. Λογικό δεν είναι;

Politically correct:

Χρησιμοποιείται αφειδώς από πιο «σοφιστικέ» άτομα, κυρίως αυτούς που άρχισαν να σερφάρουν στο ίντερνετ αλλά και δημοσιογράφους.Είναι αμερικάνικος όρος (όπως και οι περισσότεροι που χρησιμοποιούμε στο καθημερινό νεοταξ λεξιλόγιό μας). Καμιά φορά και από προχωρημένους πολιτικούς. Κάπου το διάβασαν online, κάποιος ξάδερφος από Αμερική τους το ανέφερε ή κάτι τέτοιο. Το καλό είναι ότι επειδή είναι αμερικάνικης προέλευσης όρος, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αρνητική έννοια κατά κόρον. Ενδείκνυται η χρήση του για την απαξίωση ενεργειών που έχουν ως στόχο την προστασία ατόμων από ρατσιστικές επιθέσεις ή άλλες διακρίσεις, διακρίσεις στον εργασιακό χώρο λόγω καταγωγής/φύλου/σεξουαλικής προτίμησης/αναπηρίας κ.α. Είναι αμερικάνικη πατέντα άρα έχει μόνο αρνητική έννοια και μπορούμε να το χρησιμοποιούμε όταν οι παραπάνω ενέργειες δε μας αρέσουν. Είναι παγκοσμίως γνωστό εξάλλου ότι εμείς οι Έλληνες δεν είμαστε ρατσιστές, ούτε διακρίσεις σε κανέναν κάνουμε. Το έχουμε στα γονίδιά μας ( τα οποία μας βοηθάνε να νικάμε και σε αγώνες sprint στους Ολυμπιακούς)

Politically correct χαφιές (ή Αγιατολάχ):

Η επιτομή των παραπάνω. Άνθρωπος βαλτός, (σίγουρα από τους Αμερικάνους), ικανός να προκαλέσει μεγάλη καταστροφή στο status quo της εικονικής μας λογικής και φιλοσοφικού μας θεωρητικού υπόβαθρου. Άνθρωπος φασίστας, κατά της ελευθερίας του λόγου που με θρασύ τρόπο διαμαρτύρεται και φωνάζει τους μπάτσους, κατά της θεμελιώδους ελευθερίας του καθένα να βρίζει, να μειώνει, να λοιδορεί, να συκοφαντεί, να δέρνει και στην τραβηγμένη σουρεαλιστική εκδοχή των όλων , να σκοτώνει (πάντα εν βρασμώ ή όταν τον «πνίγει το δίκιο» -εγκλήματα τιμής). Εξάλλου όποιος κάνει τα παραπάνω, σύμφωνα με την επικρατούσα λογική, είναι σίγουρο ότι έχει κάποιο βαθύτερο κοινωνικό λόγο ή το «θύμα» τον προκάλεσε, εκδοχή που «φοριέται» πολύ σε βιασμούς. Αυτό, αυτομάτως του δίνει το δικαίωμα να το κάνει και είτε τον απαλλάσσει τελείως ή μερικώς από κάθε ευθύνη των ενεργειών του. Ο ίδιος είναι θύμα ενός γενικότερου σαθρού συστήματος και συνήθως όταν η προσοχή πέφτει πάνω του λόγω των ενεργειών του, πρόκειται για στημένη κατάσταση που σκοπό έχει να παραπλανήσει τον υποψιασμένο πολίτη από τα «πραγματικά του προβλήματα». Τα άλλα.

Ο politically correct χαφιές δεν έχει humor και συνήθως σκοπεύει στην διατάραξη της αρμονικής λειτουργίας της φυσικής επιλογής σε ένα δαρβινικό κοινωνικό σύστημα με εφαρμογή της έννοιας της ελευθερίας όπου ο καθένας βρίσκει τη θέση που του αρμόζει με γνώμονα το πόσο δυνατά βρίζει, φωνάζει, δέρνει, λοιδορεί και συκοφαντεί. Η καθημερινότητά μας εξάλλου σε όλα τα επίπεδα (πολιτική ζωή, τηλεόραση, τύπος, επιχειρηματικότητα, δημόσιος τομέας) προδίδει την επιτυχία του παραπάνω συστήματος και τέτοιους βαλτούς ανθρώπους (συνήθως β’ κατηγορίας ή χαμηλότερα ανάλογα πόσο βαθύ κοινωνικό ασανσέρ διαθέτεις και πόσα κυβικά ελευθερίας επεξεργάζεσαι στο δικό σου βαρόμετρο διακρίσεων) δεν τους γουστάρουμε.