Νοοτροπία προτεραιοτήτων ή .. «400 χρόνια σκλαβιάς είναι αυτά!»

Ένα θέμα που πάντα θεωρούσα δύσκολο να εξηγήσω στις συζητήσεις, άρθρα, αναλύσεις, tv και γενικά σε όλο το κοινωνικό φάσμα που «εφαπτόμουν» κατά καιρούς είναι όταν η συζήτηση έπερνε την τροπή : «....ναι αλλά εδώ δεν κοιτάμε να φτιάξουμε το α΄ τι να μιλάμε για το β΄». Ή η απαξίωση της βελτίωσης μιας υπηρεσίας, συνθηκών διαβίωσης ή κατασκευής ενός έργου επειδή ακόμα το α’ που για κάποιο λόγο είναι πιο σημαντικό, αλλά όχι απαραίτητα σχετικό, είναι ακόμα εκκρεμές. Αποτέλεσμα είναι να μη στέκεται κανείς σε κάτι που λειτουργεί σωστά , ή που βελτιώθηκε γιατί υπάρχει πάντα κάποιος λόγος α΄ πιο σημαντικός με αποτέλεσμα η βελτίωση του β’ να μην έχει καμία αξία και πολλές φορές να είναι κατευθυνόμενη γιατί πάντα υπάρχει αυτό το ρημάδι το α’ που πάντα προηγείται του β’ και που πρέπει να σκεφτούμε και να βελτιώσουμε πριν καν ασχοληθούμε με το έρμο το β’.

Και αυτή η νοοτροπία είναι χαρακτηριστική σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και εκφάνσεις της σύγχρονης ζωής.

Ακολουθούν χαρακτηριστικά παραδείγματα με αντίστοιχους διαλόγους:

1.

Μέτρα για την απαγόρευση και περιορισμό του καπνίσματος σε κλειστούς χώρους και χώρους εργασίας:

- Δεν ξέρω αν είναι καλή ιδέα, μάλλον ύποπτη φαίνεται. Γιατί μας πασάρουν λόγους υγείας αλλά εδώ δεν κοιτάνε να λύσουν το κυκλοφοριακό πρόβλημα με όλα τα αυτοκίνητα, ή και τις βιομηχανίες που μολύνουν ασύστολα, το τσιγάρο στον κλειστό χώρο τους μάρανε.

- Μα το κάπνισμα σε κλειστούς χώρους μπορεί να εφαρμοστεί αύριο με εναλλακτικές επιλογές για όσους έχουν ανάγκη να καπνίζουν και να βελτιώσει την ατμόσφαιρα για όλους σε ένα χώρο που έχουμε απόλυτο έλεγχο. Η ποιότητα της ατμόσφαιρας να βελτιωθεί, αλλά θέλει περισσότερο χρόνο και σχεδιασμό, και δεν είναι το ίδιο στο τέλος τέλος να ρουφάς όλο τον καπνό στα μούτρα σου και να πηγαίνεις σπίτι μυρίζοντας sante άφιλτρο με το να κυκλοφορείς στο δρόμο μιας μεγαλούπολης.

- Μα θέλουν να στερήσουν μια ευχαρίστηση από κάποιους και να τους περιορίσουν φασιστικά την ελευθερία του κάθε απλού πολίτη από το να κυνηγήσουν τους μεγαλο-βιομηχάνους που έχουν πνίξει τα Μέγαρα, τον Ασπρόπυργο, την Πτολεμαΐδα...

- Εδώ η κουβέντα σταματάει ή καταλήγει σε ένα από τα γνωστά ατέρμονα μονοπάτια: Ολοκαύτωμα, 400 χρόνια σκλαβιάς από τους Τούρκους, συνωμοσίες με τους Αμερικάνους ή στο πιο extreme Μασόνους

2.

Υποχρεωτική ζώνη ασφαλείας, κράνος στις μηχανές, αλκοτέστ κλπ. με μεγάλα πρόστιμα:


- Καλά μας δουλεύουν; Κυνηγάνε τον κοσμάκη που δε φοράει ζώνη ή κράνος και αφήνουν τους εμπόρους ναρκωτικών ελεύθερους να πουλάνε ηρωίνη στα παιδιά μας.

- .....Τι σχέση έχει το ένα με το άλλο; Δε νομίζεις ότι είναι σωστό να φοράς ζώνη εσύ και οι συνεπιβάτες σου όταν οδηγείς;

- Καλά πλάκα μας κάνεις; Τι πρόβλημα έχουν αν εγώ γουστάρω να σκοτωθώ από μόνος μου; Για να εισπράξουν το κάνουν και δεν τους ενδιαφέρει η υγεία η δική μου. Και από την άλλη αφήνουν τους ναρκέμπορους να αλωνίζουν. Αν τους ενδιέφερε η υγεία μου θα έπιαναν τους εμπόρους ναρκωτικών πρώτα.

- (Βλέπε κατάληξη κουβέντας Νο.1)

3.

Κάμερες “χαφιέδες” στα γήπεδα (βλέπε και προηγούμενο post) :


- Βάζουν ηλεκτρονικούς χαφιέδες στη ζωή μας για δήθεν πρόληψη επεισοδίων στα γήπεδα. Ο μεγάλος αδελφός είναι εδώ.

- Δε νομίζεις ότι είναι ένας τρόπος να περιοριστούν τα επεισόδια και να βελτιωθεί η σημερινή κατάντια στα γήπεδα που έχουν γίνει αρένες; Αν ο άλλος ξέρει ότι μπορεί να αναγνωριστεί και να συλληφθεί ίσως να το σκεφτεί πριν αποφασίσει να σπάσει το κάθισμα και να το πετάξει στο γήπεδο όταν τον «πνίγει το δίκιο» με τα σφυρίγματα του «πουλημένου» διαιτητή.

- Είσαι χαφιές! Το πρόβλημα δεν είναι αυτός που σπάει το κάθισμα. Το πρόβλημα είναι οι παράγοντες που τον βάζουν να το σπάει, οι εφημερίδες που τον φανατίζουν πριν το ματς και εν τέλει είναι κοινωνικό! Δε θέλουν να πατάξουν τη βία. Θέλουν να μας παρακολουθούν! Αντί να κλείσουν τους παράγοντες φυλακή τα βάζουν με τον πιτσιρικά που πάει να «ξεδώσει» ...

- ....εεεε, χμμμ...Φονιάδες των λαών Α-Μ-Ε-Ρ-Ι-Κ-Α-Ν-Ο-Ι !!! (εδώ πρέπει να συμπαρασταθείς...)

Δε συνεχίζω με άλλα παραδείγματα αν και υπάρχουν άπειρα. Με αυτή τη νοοτροπία τίποτα ποτέ δεν βελτιώνεται και ελάχιστα αλλάζουν διότι για πολλούς δεν μπορείς να αλλάξεις το β’ αν πριν δεν ξανασκεφτείς το α’ που είναι η πηγή του κακού. Συνεχίζεις έτσι σε ένα ατέρμονο παιχνίδι θεωρητικού προβληματισμού και παρα-φιλοσοφικής αντισφαίρισης και μένεις απογοητευμένος στο τέλος με το γνωστό συμπέρασμα... «400 χρόνια σκλαβιάς ήταν αυτά ... εύκολα ξεπερνιούνται;»....