Ιδιωτικο-επιχειρείν εν τω Ελλάδι.

Αυτή η ιστορία αρχίζει από πέρυσι. Έπρεπε να βρεθώ Ελλάδα για 2 μέρες. Χρειαζόμουν αυτοκίνητο και αποφάσισα μαζί με την πτήση να το κλείσω μέσω της υπηρεσίας ebookers.ch. Το αυτοκίνητο το έκλεισα με Hertz. ( Το έχω ξαναπεί και αλλού και το επιβεβαιώνω συχνά. Μετά από την Αμερική , όσον αφορά το customer service υπάρχει το χάος, μετά η Ευρώπη, μετά ο Έρεβος και μετά η Ελλάδα. )
Αφού, κλείνω το αμάξι και εκτυπώνω την κράτηση φτάνω στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης (δε θυμάμαι αν το λένε Μίκρα, Πίκρα, Μακεδονία, Μέγας Αλέξανδρος ή μπατζανάκης του Μέγα Αλεξάνδρου για να τονώσουμε και τα εθνικοπατριωτικά μας).
Εκεί με ενημερώνει η υπεύθυνη του γραφείου της Hertz ότι η κράτησή μου δεν είναι ακριβώς έτσι όπως μου τα είπαν οι Ελβετοί στο ebookers.ch. Μου εξήγησε ότι στη Θεσσαλονίκη δε δίνουν απεριόριστα χιλιόμετρα για 2 μέρες κράτηση. Αφού προσπαθούσα να επεξεργαστώ στον εγκέφαλό μου τι σχέση έχει η διάρκεια κράτησης με τα απεριόριστα χιλιόμετρα και λίγο πριν βραχυκυκλώσω και δεδομένης της αναβράζουσας αγανάκτησης, μου κάνει την εντελώς επαγγελματική και λογική ερώτηση. "Υπάρχει περίπτωση να κάνετε παραπάνω από 90 χλμ την ημέρα;". Εκεί εμπέδωσα το μεγαλείο της κλασσικής Ελληνικής ασυναρτησίας και κουτοπονηριάς. Προσπάθησα να της πω ευγενικά ότι το αμάξι το νοικιάζω και το πληρώνω με τους όρους που συμφώνησα και αυτή η ερώτηση δεν υφίσταται αλλά δυστυχώς με πιάνει η συμβιβαστική κατανόηση του ηλίθιου μέσου Έλληνα καταναλωτή που δεν έχει ιδέα των δικαιωμάτων του και της λέω ότι "δε νομίζω αλλά δε θα ήθελα καν να είναι ζήτημα". Μετά από πολυλογία και από ασυναρτησία σε ασυναρτησία χάνω την υπομονή μου και αποφασίζω ότι δεν πρόκειται να βγω νικητής της αντι-επαγγελματικότητας και ανικανότητας και σκέφτομαι ότι θα το κανονίσω με τους Ελβετούς όταν γυρίσω.
Έτσι και γίνεται. Μετά από μια σωρεία email με την εταιρεία, αναγνωρίζουν τη συμβολή τους στην ταλαιπωρία και αθέτηση όρων συναλλαγής, και μου στέλνουν μία δωροεπιταγή να χρησιμοποιήσω με τη Hertz μέσα σε ένα χρόνο.
Ο ένας χρόνος φτάνει σχεδόν στο τέλος του και αποφασίζω να το χρησιμοποιήσω σε μία νέα εξόρμηση μου στην Ελλάδα. Παίρνω τηλέφωνο στον αντιπρόσωπο Hertz του προορισμού μου διότι ξέρω ότι αν κλείσω αυτοκίνητο από το hertz.gr και πάω να το παραλάβω πληρώνοντας μέρος του κόστους με την επιταγή της Hertz χωρίς πριν να συνεννοηθώ (κάτι εντελώς αυτονόητο στον νορμάλ κόσμο εκτός Ελλάδας) θα έχω πάλι να λύσω γόρδιους δεσμούς μπαρουφολογίας και Ελληνικής ευρηματικής ασυναρτησίας. Παίρνω λοιπόν τηλέφωνο στο τοπικό γραφείο και καταλαβαίνω από τα πρώτα κιόλας λόγια ότι το αυτονόητο θέλει ψήσιμο καλό για να χωνευτεί από τον υπέρμετρα υποψιασμένο υπερστροφικό εγκέφαλο του Έλληνα επιχειρηματία. Μου λέει λοιπόν να πάρω τηλέφωνο στη Hertz Αθήνας να συνεννοηθώ με αυτούς και αν αυτοί συμφωνήσουν δε θα υπάρχει πρόβλημα.
1ον Αποφασίζω να μη συζητήσω μαζί του για ποιο λόγο θα υπάρχει πρόβλημα σε μια επιταγή που εκδόθηκε από τη Hertz Μεγάλης Βρετανίας, έχει διάρκεια ενός χρόνου από την έκδοσή της και δεν έχει περιορισμούς.
2ον Αποφασίζω επίσης να μην παίξω με το πάλι αυτονόητο επιχείρημα -για τις ανεπτυγμένες αγορές των ΗΠΑ κυρίως- , ότι είμαι πελάτης και ψαρεύω υπηρεσία από μια εταιρεία και θα έπρεπε να σκοτωθεί να με εξυπηρετήσει κάνοντας εκείνος τα απαραίτητα τηλεφωνήματα και ό,τι άλλη τοπική αλχημεία χρειάζεται για να προχωρήσει, γιατί αλλιώς θα πάω αλλού...

Παίρνω χθες τηλέφωνο στην Hertz Αθήνας. Εκεί η υπάλληλος αφού μου κάνει ένα σωρό άσχετες ερωτήσεις χωρίς να μου εξηγεί για ποιο λόγο τις κάνει (πχ, τι είδους επιταγή έχω, πώς την πήρα από που) μου λέει κατ'αρχήν ότι μάλλον δε θα έχω πρόβλημα -Να εξηγήσω εδώ στον ανυποψίαστο πιθανό αναγνώστη καταναλωτή της Ελλάδας ότι η επιταγή έχει serial number, αν κάποιος υπεύθυνος καταστήματος θέλει να ελέγξει περί τίνος πρόκειται έχει online σύστημα και το μόνο που θα έπρεπε να σου ζητάει είναι αυτό το νούμερο.-
Βέβαια επειδή έχω καεί πολλές φορές και άλλωστε λόγω προηγούμενου εγκαύματος έχω και αυτή την επιταγή, ζητώ να μου πει το όνομά της προκειμένου να το δώσω στον υπάλληλο στο γραφείο προορισμού μου σε περίπτωση που μου κάνει νερά. Εκεί κόμπιασε. Είναι προφανές ότι δεν έχει ιδέα για το τι λέει, απλά ξεστομίζει ένα κάρο μπαρούφες και δεν μπορεί σε καμία περίπτωση βέβαια να σταθεί και να εκπροσωπήσει την αξιοπιστία της επιχείρησης που αντιπροσωπεύει. Βέβαια προφανώς ως εκεί μπορεί... Μου λέει λοιπόν το εκπληκτικό... "δεν μας κάνετε ένα φαξάκι! την επιταγή να επιβεβαιώσουμε ότι δε θα έχετε πρόβλημα..." . Εκεί δεν ξέρω με τι να γελάσω.. Με το γεγονός ότι μπαίνω στην ταλαιπωρία να παίρνω τηλέφωνο εγώ ως πελάτης από την Ελβετία στην Hertz Αθήνας να συζητήσω το αυτονόητο; Με το ότι η υπάλληλος μιας από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές εταιρείες ζητάει από τον υποψήφιο πελάτη της να της κάνει φαξάκι την επιταγή που χορήγησε η εταιρεία της; Συνεχίζω να παίζω λοιπόν το παιχνίδι και τη ρωτάω αν έχουν email να της το κάνω scan και να το στείλω. Μου δίνει το email και το στέλνω προχθές. Το στέλνω στη γενική διεύθυνση πληροφοριών της Hertz Ελλάδας. Ακόμα δεν έχω πάρει απάντηση ούτε καν τυπική αυτόματη.
Υποψιάζομαι ότι θα έχουν την επιταγή πάνω στο χειρουργικό κρεββάτι και ως ιατρικό συμβούλιο από πάνω της θα συσκέπτονται για το τι μέλλει γενέσθαι.. Θα πάρω αύριο τηλέφωνο πάλι. Να δω πόσο μακρυά μπορεί να φτάσει εν έτος 2008 η κάκιστη ποιότητα υπηρεσιών στην Ελλάδα. Φυσικά το χειρότερο που μπορεί να συμβεί είναι να κλείσω αμάξι με άλλη εταιρεία και να χρησιμοποιήσω την επιταγή να πάρω ένα αμάξι εδώ να το κάνω βόλτα στις Άλπεις.
Κατα τ'άλλα... "Ζήσε το παρα-μύθο σου στην Ελλάδα". Thanks Mr Avramopoulos..

ΥΓ Το παρών έχει γραφεί με ολίγον γλαφυρό ύφος αλλά είναι καθόλα αντιπροσωπευτικό των γεγονότων.