14 March, 2007

ΝΥ/Ζυρίχη .. 2 διαφορετικοί κόσμοι. ΗΠΑ/Ευρώπη 2 διαφορετικές νοοτροπίες.

Η εμφανέστερη διαφορά των 2 πόλεων είναι η διαφορά των μεγεθών. Από το μέγεθος της πόλης , των κτιρίων και των αποστάσεων. Η Ζυρίχη είναι η μεγαλύτερη πόλη της Ελβετίας με περίπου κάτι παραπάνω από 1 εκατομμύρια πληθυσμό η ευρύτερη περιοχή. Η ΝΥ είναι ένα σύνολο περιοχών που ανάλογα τι θες να συμπεριλάβεις, πρόκειται για μια πόλη από περίπου 8 εκατομμύρια κόσμο ως κάτι παραπάνω από 17 εκατομμύρια. Οι αποστάσεις πάλι είναι διαφορετικής κλίμακας. Η Ζυρίχη εκτείνεται σε μια περιφέρεια περίπου 90 τετ. χλμ. και η η μητροπολιτική περιοχή της ΝΥ σε μια περιφέρεια 17,000 τετ.χλμ.
Έτσι τα έβαλα αυτά στο χαρτί (ή στο Google για να είμαι ειλικρινής) για να τα χωνέψω καλύτερα . Άν κάνει κανείς κλικ η ΝΥ πάνω κάτω περιλαμβάνεται στον κόκκινο κύκλο και η Ζυρίχη στον κίτρινο. Η κλίμακα είναι η ίδια και η ακρίβεια είναι ευθύνη του Google φυσικά. (Πρέπει να κάνετε click στην εικόνα για να δείτε τις λεπτομέρειες)


Για έναν Νεοϋορκέζο (και Seinfeld-όπληκτο), η Ζυρίχη μοιάζει να είναι το nexus of the universe..

Αυτό κάνει την περιήγηση , τη ζωή και την ευκολία μετακίνησης στη Ζυρίχη ασύγκριτα πιο σύντομη αντίστοιχα. Βοηθάνε βέβαια και οι επιλογές που έχεις για μετακίνηση με τα ΜΜΜ στην Ζυρίχη που είναι τόσες πολλές και σε τόσους συνδυασμούς που για κάποιον που έρχεται 1η φορά μοιάζει σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες. Η πόλη και οι γύρω περιοχές είναι χωρισμένες σε ζώνες και το εισιτήριο που εκδίδεις κοστίζει ανάλογα με το πόσες ζώνες θα διασχίσεις. Με το ίδιο εισιτήριο μπορείς να χρησιμοποιήσεις τρένο, τραμ, τρόλεϊ, λεωφορείο ακόμα και φέρυ αν διασχίζεις τη λίμνη. Το θέμα είναι ότι πράγματι θες να μελετήσεις καλά το τι επιλογές έχεις (αφού τις βρεις μέσα σε ένα σύνολο από έντυπα) και αφού τα συγκρίνεις να αποφασίσεις τι σε βολεύει. Εντύπωσή μου είναι πως δεν είναι το πιο φιλικό προς τον ξένο επισκέπτη σύστημα. (Μια γεύση από τις επιλογές εδώ) . Αντανακλαστικά μου φέρνει πίσω στο νου μια από τις πολύ σημαντικές διαφορές στον τρόπο σχεδιασμού, σκέψης και νοοτροπίας μεταξύ των Αμερικανών και Ευρωπαίων (τέτοιες συγκρίσεις θα έχω πολλές). Από τη μία νοοτροπία η Αμερικάνικη που βασίζεται στο σκεπτικό "ο πελάτης είναι βασιλιάς και θα πρέπει να είναι σε θέση να επιλέξει ξεκάθαρα το προϊόν/υπηρεσία που του προσφέρουμε χωρίς πολύ σκέψη, πολυπλοκότητες και συγχύσεις". Αυτή η νοοτροπία συναντάται φυσικά από τη συντριπτική πλειοψηφία των ιδιωτικών εταιρειών που ανταγωνίζονται για πελάτες και υπηρεσίες, αλλά ακόμα και από καθαρά κρατικές ή τοπικά ελεγχόμενες υπηρεσίες που συνήθως αργοπορημένα αλλά συστηματικά ακολουθούν. Όπου δεν ισχύει αυτή η νοοτροπία , είτε μιλάμε για υπηρεσία κάποιου μονοπωλιακού λόμπι είτε για εταιρεία στα πρόθυρα χρεωκοπίας.

Από την άλλη η Ευρωπαϊκή που είναι γενικά του στυλ "Προσφέρουμε ένα σύνολο από υπηρεσίες που ίσως να μην είναι υπόδειγμα απλότητας και εύκολης χρήσης στον καταναλωτή αλλά είναι καθαρά ευθύνη του καταναλωτή να βγάλει άκρη". Θα είμαι ειλικρινής. Προτιμώ και καταλαβαίνω τον Αμερικάνικο τρόπο σκέψης. Ίσως κάποιος (όπως και 'γω παλιότερα) να υποστηρίζει ότι το 2ο σύστημα ανατρέφει πιο συνειδητοποιημένους πολίτες και καταναλωτές αφού καλούνται να είναι ενημερωμένοι για ένα σύνολο από κανόνες, εξαιρέσεις στον κανόνα και να βγάλουν από μόνοι τους το καλύτερο συμπέρασμα ακόμα και αν για κάποιο καιρό αισθάνονται ότι πληρώνουν αδρά (γιατί το σύστημα στη Ζυρίχη δεν είναι φτηνό τουλάχιστον) για τις υπηρεσίες που τους παρέχονται. Αυτό όμως θεωρώ ότι καλλιεργεί μια αίσθηση αδικίας στην αρχή και μια αίσθηση στον πολίτη ότι έχει απέναντί του (είτε κράτος είτε ιδιωτική υπηρεσία) έναν ανταγωνιστή ο οποίος προσπαθεί να τον ξεγελάσει και να τον εκμεταλλευτεί. Ειδικά εφόσον γνωρίζω πολύ καλά ότι πολύ σπάνια ο πάροχος μιας υπηρεσίας, στην Ελλάδα τουλάχιστον (ίσως όχι αντιπροσωπευτικό Ευρωπαϊκό παράδειγμα), παραδέχεται τα λάθη του και νοιάζεται για το αν έχει ζημιωθεί από τον τρόπο λειτουργίας της υπηρεσίας κάποιος πελάτης του και εν συνεχεία για την αποζημίωσή του, πράγμα πολύ συνηθισμένο στις ΗΠΑ (σε βαθμό μάλιστα που οι πελάτες εκμεταλλεύονται τον πάροχο σε μερικές περιπτώσεις). Σε ένα πολύπλοκο σύστημα είναι πολύ εύκολο κάποιος να "κρεμαστεί" από ένα όχι και τόσο προφανή κανόνα για να ξεγλιστρήσει των ευθυνών του. Στο τέλος πάντως, σίγουρα δεν πιστεύω ότι με το 2ο τρόπο δημιουργούνται πιο συνειδητοποιημένοι πολίτες. Συνήθως δημιουργούνται πολίτες που αναρωτιούνται πως γίνεται τα πράγματα να είναι πιο φτηνά στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού (ή για να γίνω κακός όσον αφορά την Ελληνική πραγματικότητα που θυμάμαι, πολίτες που αρέσκονται στο να λένε "ναι αλλά εμείς έχουμε ωραίες παραλίες και ήλιο")

Από την άλλη η ΝΥ είναι, δυστυχώς, από τις πολύ λίγες αμερικάνικες πόλεις που έχουν όντως αξιόλογο δίκτυο ΜΜM. Με το ίδιο εισιτήριο μιας διαδρομής ($2) μπορείς να χρησιμοποιήσεις για όση ώρα θες και με όσες αλλαγές θες εντός του δικτύου (δηλ. αν βγεις έξω από κάποιο σταθμό θα πρέπει να ξαναπληρώσεις για να ξαναμπείς) το δίκτυο subway και αυτό πρακτικά σημαίνει ότι μπορείς να πας παντού σχεδόν. Και όπως και ο χάρτης που παρέθεσα που δίνει κάποια αίσθηση της διαφοράς των μεγεθών, το λήμμα της wikipedia δίνει μια αίσθηση του μεγέθους του δικτύου του υπόγειου της ΝΥ. (ενδεικτικά πρόκειται για ένα δίκτυο 1355 χλμ που εξυπηρετεί καθημερινά περίπου 5 εκατομμύρια κόσμο). Οι επιλογές σου στα εισιτήρια είναι μια κάρτα βασικά που έχει συγκεκριμένο αριθμό διαδρομών από 2 ως 40 δίνοντάς σου έκπτωση με τη μορφή έξτρα διαδρομών ανάλογα ποια κάρτα επιλέξεις.

Νομίζω θα σταματήσω εδώ για την ώρα. Θα ακολουθήσει συνέχεια άρθρων που τις περισσότερες φορές θα καταλήγουν μάλλον σε συγκρίσεις των 2 κόσμων και της νοοτροπίας τους, επαναλαμβάνω έτσι όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ.

11 comments:

ioannisk said...

Υποθέτω πως στις ΗΠΑ οι εταιρίες είναι τόσο πολύ "consumer friendly" επειδή οι κάτοικοι είναι συνειδητοποιημένοι καταναλωτές. Όσον αφορά την χώρα μας τον ρόλο του "συνειδητοποιημένοι καταναλωτές" τον έχει αναλάβει η TV, όταν κάνει θέμα την τιμή ενός προϊόντός τότε φωνάζουν όλοι για αισχροκερδία άσχετα αν πολλές φορές το προϊόν δεν είναι ακριβό. Μπήκαμε και στην εποχή της "τιμή του (ντόπιου) αρνιού".

Υστερούμε και στις οργανώσεις καταναλωτών.

Πρέπει να έχεις την εντύπωση ότι η Ζυρίχη είναι ένα χωριουδάκι συγκριτικά με την ΝΥ.

ManBlogg said...

Γιάννη, νομίζω το ένα (ελεύθερη μη μονοπωλιακή , ιδανικά, αγορά) φέρνει το άλλο (συνειδητοποιημένους και απαιτητικούς καταναλωτές) και μετά δημιουργείται ένα αυτοτροφοδοτούμενο σύστημα που η μία άκρη βελτιώνει την άλλη. Σε κακές περιπτώσεις αυτό λέγεται "φαύλος κύκλος" όπου παραδείγματά του νομίζω βλέπεις όλη την ώρα στην καθημερινότητά σου :)

Κοίτα έχω την εντύπωση ότι η Ζυρίχη μοιάζει χωριουδάκι σε σχέση με πολλές Ευρωπαϊκές πόλεις σε μέγεθος τουλάχιστον. Το να τη συγκρίνω με τη ΝΥ είναι άδικο αλλά είναι κάτι που λειτουργεί μέσα μου αντανακλαστικά. Νομίζω ίσως η μόνη Ευρωπαϊκή πόλη που θα μπορούσε να συγκριθεί σε μερικά μεγέθη με τη ΝΥ είναι το Λονδίνο.

Odysseas said...

Πολύ ενδιαφέρουσες οι σκέψεις σου!

Έκανα την ίδια σύγκριση 2 φορές: πρώτα όταν πήγα στην Αμερική μετά από ένα χρόνο στη Γερμανία και δευτερη φορά όταν πήγα να μείνω στο Παρίσι μετά από 5.5 χρόνια στην Αμερική. Βέβαια στην Αμερική έμενα σε μικρό μέρος και δε μπορούσα να συγκρίνω πάντα όμοια πράγματα, αλλά είδα αρκετά τη ζωή σε μεγάλες πόλεις για να έχω μια ολοκληρωμένη εικόνα.

Συμφωνώ πως τα συστήματα συγκοινωνιών στις περισσότερες μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις δεν είναι πολύ user-friendly για τον ξένο επισκέπτη, κυρίως λόγω της πολυπλοκότητάς τους. Τα μαθαίνεις όμως πολύ γρήγορα και μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις άνετα.

Εδώ πρέπει να πω ότι προτιμώ σε αυτό το θέμα το ευρωπαϊκό μοντέλο της (έστω και ακριβής) δημόσιας συγκοινωνίας που σε πάει σχεδόν παντού.

lazopolis said...

Endiaferon. Tha eimai sti Zurichi apo Tetarti mexri Paraskevi gia mia omilia. Pou einai oi kales geitonies gia fai kai poto ?

ManBlogg said...

Οδυσσέα, και γω προτιμώ μια μεγαλύτερη παρουσία δικτύου ΜΜΜ σε σχέση με το σχεδόν ανύπαρκτο στις ΗΠΑ (όπως είπα η ΝΥ είναι τρανταχτή εξαίρεση και έχει ένα σχεδόν άρτιο και πλήρες σύστημα που σε πάει παντού). Δε νομίζω ότι μπορώ να ζήσω χωρίς αυτοκίνητο βέβαια. Τα ΜΜΜ δεν "τρέχουν" 24 ώρες το 24ωρο, έχουν συγκεκριμένη συχνότητα, δεν πάνε παντού, δεν είναι πρακτικά όταν έχεις να "κουβαλήσεις" πράγματα.
Όμως νομίζω ότι οι πολίτες και οι "πελάτες" γενικότερα μεταξύ ενός πολύπλοκου και ενός λιγότερου πολύπλοκου συστήματος θα προτιμήσουν το 2ο. Παρατηρώ ότι αυτού του είδους η νοοτροπία (δηλ. για απλό interface και πιο user friendly υπηρεσίες) δεν είναι τόσο διαδεδομένη στην Ευρώπη όσο στις ΗΠΑ. Είναι νομίζω ένας από τους λόγους που δημιουργεί πρόβλημα στην εφεύρεση νέων υπηρεσιών και συντομότερη απλούστευση της καθημερινότητας.

ManBlogg said...

Καλώς ήρθες lazopolis!. Μη μου πεις. Θα πας στο του σατανά το μέρος;
Δυστυχώς λάθος άνθρωπο πέτυχες να ρωτήσεις. Δεν είμαι ενημερωμένος με τα σχετικά. Πάντως δοκίμασε το πολύ καλό search.ch που σου δίνει πολλές πληροφορίες. Βάλε Gastronomie στο αριστερό μέρος, και θα σου βγάλει όλα τα σχετικά στο χάρτη. Ξέρω ότι το πιο δημοφιλές μέρος είναι το κομμάτι που φαίνεται πιο μωβ από το υπόλοιπο (στο χάρτη που σου παραθέτω) από την ανατολική μεριά του limmat (δεξιά όπως βλέπεις το χάρτη).

Alex A. said...

Η αλήθεια είναι ότι έχεις πάρει και τα άκρα, έτσι; Ούτε η ΝΥ είναι αντιπροσωπευτική της Αμερικής, η δε Ζυρίχη απέχει και αυτή πολύ του Ευρωπαϊκού μέσου όρου. Εγώ να ρωτήσω μόνο ένα πράγμα: τι λες, θα αντέξεις στο αποστειρωμένο αυτό χωριό, μετά την εμπειρία της ΝΥ; Την καλησπέρα μου από το LA.

ManBlogg said...

Καλησπέρα και σε σένα alex. Έχεις δίκιο. Κάτι που θέλει ξεχωριστό ποστ, είναι το πόσο ξεχωριστή είναι η ΝΥ και το πόσο διαφέρει από την υπόλοιπη Αμερική.

Αν θα αντέξω; Τις πρώτες μέρες εδώ είπα (από μέσα μου) "w.t.f.!" , τις επόμενες αναλογιζόμουν "γιατί μου φαίνεται ότι έφυγα από τη ΝΥ και ήρθα στο midwest της Ευρώπης;".
Είναι αρχή και η αλλαγή είναι ίσως μεγαλύτερη απ΄όσο υπολογίζαμε.
Ήρθαμε να προσπαθήσουμε πάντως και θα το κάνουμε.
Καλή διαμονή στην πόλη των αγγέλων αν μείνεις. Ακόμα θυμάμαι τη "θάλασσα" φωτός αυτής της άλλης μοναδικής πόλης όταν άφηνε το αεροπλάνο το LAX.

Alex A. said...

Απλά να σου πω ότι σήμερα το LAX μας υποδέχτηκε με βαριά συννεφιά, 13 βαθμούς Κελσίου και την πιο smooth άφιξη που είχα ποτέ στην Αμερική: 25 λεπτά από την αποβίβαση μέχρι το ταξί! Δεν το πίστευα!
Υ.Γ. Ωραίο το Midwest της Ευρώπης! Αν και το πραγματικό Ευρωπαϊκό Midwest είναι πιο πολύ καμιά επαρχία Δανίας ή κάτι τέτοιο. Τουλάχιστον η Ζυρίχη έχει καλές συνδέσεις με όλη την υπόλοιπη Ευρώπη... Προβλέπω weekends σε Παρίσι, Μιλάνο και Μόναχο σύντομα...

Anonymous said...

Πολύ ενδιαφέρον.
Ζυρίχη δεν έχω πάει, αλλά μένει μια φίλη μου κ το σκέφτομαι

ManBlogg said...

Ζωή, ίσως η φίλη σου να έχει πιο ισσοροπημένη άποψη για τα πράγματα εδώ από μένα. Εγώ τα βλέπω από μια διαφορετική σκοπιά τα πράγματα. Αν έχεις την ευκαιρία να έρθεις πάντως να το κάνεις. Οι εμπειρίες μετράνε.