13 February, 2010

Από τον ΑΓΠ στον ΓΑΠ

Το 1989 , ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου, πατήρ του Γεωργίου Α. Παπανδρέου, σημερινού πρωθυπουργού , κραύγαζε μεσούντως του σκανδάλου Κοσκωτά ότι οι κατηγορίες εναντίων του συνιστούσαν συνωμοσία και σχέδιο προκειμένου να πληγεί η χώρα. Πίσω από όλα κρύβονταν οι Αμερικάνοι. Οι πλειβείοι του εσωτερικού, οι περισσότεροι, αλλάλαζαν και εκείνοι ρυθμικά στηρίζοντας σθεναρά τον ηγέτη τους. Δεν μπορούσε να μπει στο μυαλό τους ότι το ίνδαλμά τους κσι η τότε κυβερνητική συμορία του θα μπορούσαν να έκλεβαν και να καταχράζοταν τα λεφτά του δημοσίου για προσωπικό όφελος.
Το 2010 , ο γιος του, εν μέσω αμηχανίας για το χάος που βρήκε την οικονομία ύστερα από όλες τις κυβερνήσεις φιάσκο των τελευταίων 2 δεκαετιών τουλάχιστον, κράζει τους Ευρωπαίους ηγέτες για τη διαχείρηση της κατάστασης , λέγοντας ανάμεσα στ'άλλα ότι η Ελλάδα κατήντησε το πειραματόζωο της Ευρώπης. Κατηγόρησε την Ευρώπη ότι απέτυχε στην επισήμανση και καταδίκη της προηγούμενης Ελληνικής κυβέρνησης που παρέδιδε πλαστά στατιστικά. Δεν έχω γενικά καμμία εμπιστοσύνη στις ικανότητες των Ευρωπαίων χαρτογιακάδων. Τους θεωρώ σε γενικές γραμμές, ένα μάτσο αργόσχολους γραφειοκράτες και ασπόνδυλα πολιτικά όντα. Δεδομένης όπως της σημερινής οικτρής κατάστασης της Ελληνικής οικονομικής φούσκας και το πώς έφτασε σε αυτό το σημείο, απορώ ποιός συμβουλεύει τον Έλληνα πρωθυπουργό σε αυτές τις ώρες για το τι θα ξεστομίσει και προπαντώς κατά ποιου. Νομίζω ότι δείχνει να αρχίζει να το χάνει το παιχνίδι διότι τέτοιες κραυγές μόνο τις "μαζορέτες" του ΠΑΣΟΚ συγκινούν. Άλλοι άνθρωποι τώρα που ακούνε αυτές τις δηλώσεις, όπως πχ ο καθηγητής στο MIT Simon Johnson και έχουν μια βασική ιδέα του της ποιότητας των πολιτικών και πολιτικής στην Ελλάδα φαντάζομαι θα σκέφτονται ότι μάλλον μιλάει ο "Αντρέας" μέσα από το στόμα του Γιώργου και όχι η σύνεση και η λογική.

Συμφωνώ πάντως με το ΓΑΠ σε ένα σημείο τουλάχιστον. Μιας και καμμία Ελληνική κυβέρνηση δεν είχε ποτέ τη βούληση να τιμωρίσει όσους έχουν ανά τα χρόνια βάλει σε υποθήκη το μέλλον των σημερινών και μελλοντικών γενεών ας το κάνει κάποιος εκτός Ελλάδας έστω.. Και μιας και δεν μπορεί δυστυχώς να πάει πίσω από το '81 και μετά ας πάει από την εποχή Σημίτη που ανακαλύφθηκαν χειροπιαστά οι δημιουργικές λογιστικές αλχημείες των Ελλήνων με τα παραποιημένα στοιχεία.

2 comments:

Sarah said...

Απορώ με το θρασος του Γιωργάκη να ξεχνά τις λογιστικές αλχημείες του Σημίτη (εθνικό κεφάλοιο δεν τον λέγαμε;) και την θεμελίωση του χάους που ξεκίνησε ο πατέρας του (ελπίζω να σαπίζει στη κόλαση by the way).

Τελικά καταντήσαμε να κοιτάμε πίσω και να λέμε οτι οι μόνοι "αξιόλογοι" πολιτικοί ήταν ο γέρος Καραμανλής και Μητσοτάκης. Τουλάχιστον δε λαϊκιζαν.

Κρίμα στη νέα γενιά που θα πληρώσει τις αμαρτίες της γενιά του Πολυτεχνείου. Κρίμα, κρίμα, κρίμα...

Ενα θετικό που ίσως προκύψει... ταφόπετρα στα κωλοσυνδικάτα.

Γιάννης Καραμήτρος said...

Η γνώμη μου για τον Ανδρέα Παπανδρέου είναι χείριστη, το μόνο που ήξερε να κάνει είναι να λαϊκίζει. Το τραγικό είναι ότι όταν έγινε Πρωθυπουργός είχε και την Λαϊκή εντολή αλλά και την απόλυτη πλειοψηφία για να αλλάξει την Ελλάδα προς το πολύ καλύτερο. Δυστυχώς δεν το έκανε και ειδικά η δεύτερη θητεία του ήταν τραγική.

Ο ΓΑΠ έχει την απόλυτη πλειοψηφία αλλά δεν έχει την λαϊκή απήχηση του πατέρα του. Μακάρι να βρει το θάρρος για να κάνει τις αλλαγές που χρειάζεται η Ελλάδα.

Υ.Γ. Ίσως γνωρίζεις τις πολιτικές μου πεποιθήσεις, καμία σχέση με ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ, αλλά πηγαίνω στο ίδιο γυμναστήριο με τον ΓΑΠ και δεν έχει μπράβους και είναι πολύ φιλικός.

Υ.Γ. 2 Πράγματι μπήκαμε στην ΟΝΕ με πλαστούς ισολογισμούς αλλά αν δεν είχαμε μπει τώρα θα είχαμε χρεωκοπήσει.