15 July, 2007

Η Γ-Ελλάς το 2007

  • Υποθέτω πως μόνο στην Ελλάδα (του 2007) αυτο-χαρακτηριζόμενοι ως μπλόγκερς, που "γαλουχήθηκαν" και "μεγάλωσαν" στις σελίδες του Blogspot,Wordpress κλπ. "μαζεύονται" και εκδίδουν περιοδικό (με τίτλο "Γελλάς") μόνο σε έντυπη μορφή. Ίσως όταν ανακαλυφθεί το ίντερνετ στην χώρα που ο καθείς καλείται να ζήσει το μύθο του (βλ. παλιότερη εκστρατεία Υπ.Πολιτισμού), να τo δούμε και online.
  • Το καλό με το θέμα είναι πάντως ότι δίνει τη δυνατότητα σε πολλά πραγματικά ταλέντα του γραπτού λόγου που ξετυλίγουν το ταλέντο τους στις σελίδες του Web, να βρουν απήχηση και στο μέσο κάτοικο αυτής της χώρας ο οποίος νομίζει ότι ο Η/Υ είναι μια γρήγορη; μορφή γραφομηχανής και το ίντερνετ (προφέρεται και ως ιντερνέτ) είναι εκεί που μαζεύονται οι παιδεραστές, οι απατεώνες και οι σπασίκλες.
  • Εξάλλου για να έχεις μια κάποια απήχηση στη χώρα του Φραπέ, (με κεφαλαίο Φ), θα πρέπει να τυπωθείς αφού είναι σχεδόν βέβαιο ότι τουλάχιστον η κοινωνική ομάδα των ανθρώπων στους οποίους θα μπορούσε να απευθύνεται μια τέτοια έκδοση αναλώνουν τουλάχιστον 5 ώρες εβδομαδιαίως από το χρόνο τους, απολαμβάνοντας το εθνικό ρόφημα σε μια από τις χιλιάδες καρέκλες στημένες σε κάποια καφετέρια γι'αυτό το σκοπό. Συνεπώς εκτός και αν είσαι Τ.Β.Π ή "αμερικανάκι" και σπας την αγορά πηγαίνοντας στα Starbucks με το powerbook σου και το wi-fi, μάλλον με την(-ις) εφημερίδα(-ες) παραμάσχαλα θα είσαι και άρα βολεύει.
  • Είναι και αυτό μια λύση πάντως. Σχεδόν σίγουρα θα μυήσει περισσότερο κόσμο στα παράξενα μυστικά του διαδικτύου και πιθανόν να ωθήσει περισσότερο κόσμο στην εικονική πραγματικότητα (γι'αυτούς πιθανόν) που ο υπόλοιπος δυτικός κόσμος την έχει δεδομένη και είναι μέρος της mainstream καθημερινότητάς του και όχι η πίσω αυλή της νέας τάξης πραγμάτων.
  • Αν δεν κάνω λάθος όμως και αν κατάλαβα καλά, είναι ίσως η πρώτη φορά που τα κείμενα στο εν λόγω έντυπο εμφανίζονται μόνο εκεί (ή πρώτα εκεί;) και όχι στα μπλογκς των συγγραφέων της. Σε όλες τις υπόλοιπες εκδόσεις οι "μπλόγκερς" (καλά ο όρος ακούγεται τόσο συντεχνιακός που δε θα μου έκανε έκπληξη αν κάποιοι ρίχναν την ιδέα για δημιουργία συλλόγου), κάναν βιβλία κείμενα από τα μπλογκ τους (πχ Πιτσιρίκος, Ψιλικατζού, Πάνος Βαράγκης κλπ) . - Αν δεν κάνω λάθος πάλι.
  • Αν είναι όντως έτσι νομίζω τότε ότι είναι ένα βήμα πίσω. Διότι το ίντερνετ τρέχει σε υπερ-πολλαπλάσιες ταχύτητες από το οποιοδήποτε έντυπο μέσο. Αυτό αν ο στόχος σου είναι η απήχηση σε όσο πιο πολύ κόσμο γίνεται εντός και εκτός συνόρων με τον πιο πρακτικό, οικολογικό και φτηνό τρόπο.
  • Από την άλλη προσωπικά αυτό που δε μου αρέσει εμένα σε όλα τα έντυπα είναι ότι αναγκάζεσαι να αγοράζεις όλο το πακέτο ακόμα και αν σου αρέσουν μόνο κομμάτια του. Όπως πχ η μουσική βιομηχανία πριν τον μάγο Steve Jobs και το θαύμα του iTunes όπου σου άρεσαν 1-2 τραγούδια από ένα άλμπουμ και αναγκαζόσουν να αγοράζεις όλο το άλμπουμ. Έτσι λοιπόν και στο Γελλάς. Αν σου αρέσει το χιούμορ και ο γραπτός λόγος κάποιων εκ των συντελεστών αλλά διαβάζοντας κείμενα άλλων π.χ. αρχίζεις να καταλαβαίνεις που πηγαίνουν τα ναρκωτικά στην Ελληνική αγορά, δεν έχεις δυστυχώς επιλογή.
  • Συμπερασματικά εγώ θα έλεγα ότι είναι μια αξιόλογη προσπάθεια (το περιεχόμενο δεν το γνωρίζω οπότε δεν μπορώ να το κρίνω), διότι αν μη τι άλλο έχει τη δυναμική να προκαλέσει κόσμο περισσότερο στο ίντερνετ και να προσπαθήσει να ανακαλύψει τι εμπνέει τους συντελεστές του Γελλάς, αρκεί βέβαια να παροτρύνει τον αναγνώστη να το κάνει και να το διαφημίζει. Με αυτή την οπτική κάθε παρόμοια προσπάθεια αξίζει.

3 comments:

ioannisk said...

Αγόρασα την εφημερίδα μάλλον από περιέργεια. Δεν μου άρεσε, τα περισσότερα αστεία ήταν άνοστα, η Ζωή ήταν μία όαση αλλά δυστυχώς το κείμενο της το είχε ήδη ανεβάσει στο blog της.

Συμφωνώ μαζί σου ότι είναι παράξενο που δεν υπάρχει και online έκδοση, ίσως να οφείλεται σε έλλειψη πόρων.

Με ενοχλεί η χρήση του όρου blogger σαν συντεχνία, ανεξάρτητο από τη Γελλάς. Ένα κοινό στοιχείο έχω με τους 10.000(;) άλλους έλληνες που έχουν blog, μας χωρίζουν όμως όλα τα υπόλοιπα (οκ υπερβάλω :)). Από την άλλη τα blogs έγιναν της μόδας μετά την φωτιά της Πάρνηθας και αυτό με ενοχλεί.

Πάντως τους εύχομαι καλή επιτυχία.

ManBlogg said...

Α, άρα απαντάς έμμεσα στην απορία μου. Τα κείμενα είναι τα ίδια που οι "μπλογκερς" βάζουν στα μπλογκς τους. Αυτό εννοώ Γιάννη με το περιοδικό, έχεις κείμενα ενδιαφέροντα όπως της Ζωής αλλά στο πακέτο παίρνεις και πολύ "χωματερή ιδεών" παράλληλα.
Λοιπόν μετά από περίπου 3-4 χρόνια περιφοράς στην λεγόμενη Ελληνική μπλογκόσφαιρα, η μορφή της παίρνει σχήμα πολύ ίδιο με αυτό της καθημερινής Ελληνικής πραγματικότητας. Έτσι λοιπόν, οι αυτόκλητες ομαδοποιήσειες, τα στερεότυπα και η περιφρόνηση στην προσωπικότητα και διαφορετικότητα του καθένα (σε στόχους, σκοπό, προσδοκίες κλπ) που γράφει κάτι στο ίντερνετ (σε μπλογκ σε αυτή τη φάση) αποθεώνεται στην γκετοποίηση όλων με έναν όρο... Μπλόγκερς!

Αυτό με τα μπλογκς που έγιναν μόδα μετά τη φωτιά της Πάρνηθας πώς προκύπτει; Δεν το πήρα χαμπάρι.

ioannisk said...

Τα περισσότερα κείμενα ήταν καινούργια και δεν έμοιαζαν με posts αλλά με κείμενα εφημερίδας ή περιοδικού.

Η εντύπωση μου με την μπλογκόσφαιρα είναι ότι πάει να μοιάσει στη TV. Πάντως βρίσκεις πολλά αξιόλογα κείμενα και η εντύπωση που έχω είναι ότι ο μέσος Έλληνας μπλόγκερ είναι ποιο ενδιαφέρουσα προσωπικότητα από τον μέσο "πραγματικό" Έλληνα.

Αυτό που εννοούσα με τη μόδα και τη φωτιά της Πάρνηθας είναι ότι έγινε μία διαδηλώση πριν από 2 εβδομάδες και οργανώθηκε μέσω sms και blogs. Πολλές εφημερίδες χαιρέτησαν (καθημερινή και Ελευθεροτυπία που διάβασα) την πρωτοβουλία σαν κάτι μεγάλο και σημαντικό. Παράδειγμα: Τηλεπικοινωνία των πολιτών, ο Ξυδάκης γράφει στη Καθημερινή.