Τρεις κενοί πολιτικοί όροι

Ακούγοντας το λόγο πολιτικών στην Ελλάδα, πιάνω τον εαυτό μου με ένα σαρκαστικό χαμόγελο όταν ακούω ορισμένους όρους στην ομιλία τους οι οποίοι χρησιμοποιούνται ως θα χρησιμοποιούσε κάποιος πωλητής αυτοκινήτου μια κόκκινη κορδέλα δώρου γύρω από το αυτοκίνητο που θα προσπαθούσε να μας πουλήσει, ζητώντας μας να προσέξουμε την κορδέλα για να αγοράσουμε το αυτοκίνητο. Δίνουν την αίσθηση του κούφιου, δηλαδή, του ασήμαντου και σε πολλές περιπτώσεις παραπλανητικού. Είναι πιστεύω ένας από τους λόγους για τους οποίους ψηφοφόροι πολίτες που απλά αναζητούν λύση στα προβλήματα της καθημερινότητας τους δεν μπορούν να πάρουν σοβαρά τους πολιτικούς και τα κόμματα όταν τους τις υπόσχονται. Για παράδειγμα :

• Το ΠΑΣΟΚ και πολλά στελέχη του αναφέρονται στο κόμμα τους γενικότερα ως "Δημοκρατική παράταξη (η)". (Π.Χ άρθρο Πάγκαλου στο Βήμα). Πόσο αλαζονικό ακούγεται στα αυτιά κάποιου τρίτου το να χαρακτηρίζεις το χώρο σου ως " η δημοκρατική παράταξη". Συνειρμικά αποκλείεις στην ουσία όλες τις άλλες παρατάξεις από το χαρακτηρισμό δημοκρατικές. Γίνεται τόσο κλισέ στο τέλος που χρησιμοποιείται ως επιχείρημα. "Μα το ΠΑΣΟΚ είναι η δημοκρατική παράταξη πως είναι δυνατόν να μη χρησιμοποιεί δημοκρατικές διαδικασίες". Εν τω μεταξύ ακόμα λειτουργεί όσον αφορά στην ανάδειξη προέδρου του π.χ. όπως λειτουργούσαν τα πάλαι ποτέ ισχυρά κομμουνιστικά κόμματα της πρώην ΕΣΣΔ. Με έναν μοναδικό, ισχυρό και αδιαμφισβήτητο υποψήφιο (εκτός του παρόντος βέβαια όπου για την ώρα έχουμε Παπανδρέου vs Βενιζέλου).
• "Η συντηρητική παράταξη". Αυτός χρησιμοποιείται, σε αντιδιαστολή με τον προηγούμενο όρο, κατά κόρον από όλους τους χώρους πλην Νέας Δημοκρατίας για τη Νέα Δημοκρατία. Χωρίς απαραίτητα να έχει πραγματικό αντίκρυσμα όσον αφορά τις πρακτικές της ίδιας της ΝΔ, τουλάχιστον συγκρινόμενες με αυτές των άλλων παρατάξεων.Αυτές, αναγκαστικά θέτουν εαυτόν στην κατηγορία των "προοδευτικών". Αν κοιτάξουμε όμως πρακτικά τι πρεσβεύουν τα κόμματα της αριστεράς για παράδειγμα και κυρίως αυτό του ΚΚΕ τότε η ταμπέλα του συντηρητισμού ανήκει δικαιωματικά και στους ίδιους χωρίς μεγάλη δυσκολία. Με την καθόλα αρνητική στάση του σε όλα σχεδόν τα νομοσχέδια και με το μανδύα της αποκλειστικής προάσπισης των συμφερόντων των οικονομικά αδυνάτων παρουσιάζει ένα άκρως συντηρητικό αντιδραστικό προσωπείο σε οποιαδήποτε αλλαγή ή βελτίωση της κατάστασης των όποιων πραγματικά οικονομικά αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων. Πολύ εύστοχα ο κ. Διονύσης Γουσέτης τους ονομάζει: "Το σταλινικό απολίθωμα του ΚΚΕ — παραφωνία στα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης —" στο άρθρο του που διάβασα στο μπλογκ του λ:ηρ.
• "Όραμα- το πολιτικό(ν)". Αναφέρεται από πολλούς πολιτικούς σχεδόν όλων των παρατάξεων. Είναι σημαντικό να υπάρχει "πολιτικό όραμα". Όποτε το ακούω μου έρχονται στο μυαλό εικόνες αγίων και μη της Εκκλησίας που ενώ κοιμόντουσαν στη σπηλιά τους κατά τη διάρκεια της ασκητικής τους, τους εμφανίστηκε ο ύψιστος ως όραμα και τους είπε πώς να καθοδηγήσουν τους πιστούς. Τώρα βέβαια ρεαλιστικά μιλώντας, εκτός και αν παίρνεις βαριά ναρκωτικά και έχεις οράματα στον ύπνο ή ξύπνιο σου, κανείς δεν πρόκειται να σε πάρει σοβαρά όταν ακούει να ξεστομίζεις τις λέξεις "πολιτικό όραμα". Διότι με τα σημερινά δεδομένα δε χρειαζόμαστε κανένα όραμα. Χρειαζόμαστε πολιτικούς με συγκεκριμένο πρόγραμμα, αίσθηση της πραγματικότητας και διατεθειμένους για δουλειά. Χορτάσαμε από όραμα. Το πολιτικό όραμα κάποιων λαϊκιστών είναι υπεύθυνο για παράδειγμα του γεγονότος ότι βρισκόμαστε στο περιθώριο στην ουσία της διεθνούς πολιτικής σκηνής.Ο Καναδάς γίνεται η 117η χώρα που αναγνωρίζει το κράτος, που στην Ελλάδα και σε μερικούς ακόμα οργανισμούς ονομάζεται FYROM, με το συνταγματικό του όνομα αυτό της Μακεδονίας. Το πολιτικό όραμα μερικών πολιτικών της Ελλάδας έχει αναστείλει κάθε ευκαιρία να διευθετηθεί ένα θέμα που έχει θέσει την Ελλάδα στο περιθώριο τα τελευταία 16 χρόνια. Αρκετά με τα οράματα λοιπόν. Ας τα αφήσουμε στους πιστούς που πάνε γονατιστοί κάθε 15 Αυγούστου στην Παναγιά της Τήνου για να γιατρευτούν.

Υπάρχουν και άλλοι όροι, κλισέ, όροι ξύλινου πολιτικού λόγου που τίποτα ουσιαστικό δεν προσφέρουν σε ένα σύγχρονο πολιτικό λόγο, παρά το μόνο που επιτυγχάνουν πλέον είναι το σαρκασμό από τους ακροατές. Συνιστούν δε, ότι αυτοί που τους χρησιμοποιούν ζουν σε μία παλαιολιθική πολιτικά εποχή. Διότι δε ζούμε πλέον ούτε στην εποχή του Πολυτεχνείου, ούτε στην εποχή της μεταπολίτευσης. Το μόνο που επιτυγχάνουν οι Έλληνες πολιτικοί μιλώντας αυτή τη γλώσσα είναι να επιβεβαιώνουν την οικτρά μεγάλη απόσταση που τους χωρίζει από την πραγματικότητα, τα ουσιαστικά προβλήματα του σήμερα και τη δυνατότητα επίτευξης οποιουδήποτε πλάνου για το μέλλον. Το μέλλον για το οποίο τόσο απλόχερα μοιράζουν υποσχέσεις έχει γίνει, για πολλά προηγμένα κράτη, ήδη παρελθόν , και τους έχει ξεπεράσει προ πολλού. Δυστυχώς όμως μαζί τους μένουν πίσω και αυτοί που ακόμα τους ακούν.

ΥΓ. Η φωτογραφία είναι από τις χειμερινές καμπάνιες της Lexus στην Αμερική. Πηγή: κάποιο μπλογκ στο διαδίκτυο.