Η σχετικότητα των ορισμών.

Δε νομίζω ότι υπάρχουν πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα για τη σχετικότητα των ορισμών σε αντιπαράθεση με την ουσία των ιδεών και ακόμα περισσότερο αυτή των πράξεων, από την περίπτωση του γερουσιαστή Ron Paul από το Τέξας, έναν από τα θεωρούμενα "outsiders" του αγώνα για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων (τουλάχιστον από τα mainstream media).
Ο Ron Paul χαρακτηρίζεται ως conservative (συντηρητικός) και "τρέχει" με το ρεπουμπλικανικό κόμμα, αν και είναι γενική ομολογία ότι οι "συνοδοιπόροι" του στον αγώνα του χρίσματος και το κόμμα γενικότερα, δε θα μπορούσαν να συναντήσουν πιο ισχυρή αντιπολίτευση ακόμα και μέσα στους δημοκρατικούς.
Χαρακτηριστικό το επόμενο απόσπασμα σε ένα από τα debates για το χρίσμα των ρεπουμπλικανών στην Νότια Καρολίνα και το θερμό "επεισόδιο" με τον πρώην δήμαρχο της πόλης της ΝΥ Rudy Giuliani. Ο πρώην δήμαρχος του ζητά να ανακαλέσει την άποψή του ότι μέρος της αιτίας των τρομοκρατικών επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου ήταν και η "αλόγιστη" επεμβατική πολιτική των ΗΠΑ στη μέση ανατολή.

Σημ.: Ο γερουσιαστής Ron Paul είχε ψηφίσει κατά της πρότασης για στρατιωτική επέμβαση στο Ιρακ τον Οκτώβρη του 2002.

Αν ήταν έτσι οι συντηρητικοί τύφλα να 'χουν οι "προοδευτικοί" (-ας μην πω οι της "δημοκρατικής παράταξης" απανταχού του κόσμου)

O Ron Paul έχει δημιουργήσει ένα μοναδικό ρεύμα σε αυτόν τον αγώνα. Η παρουσία του μέσα από το ίντερνετ κυρίως έχει βρει μοναδική ανταπόκριση ειδικά ανάμεσα στους νέους. Οι προσπάθειες της καμπάνιας του έχουν σημειώσει αρκετά ρεκόρ όπως αυτό της συγκέντρωσης του μεγαλύτερου ποσού από δωρεές on-line σε μία μέρα.

Δε θα μπορούσα να παραλείψω βέβαια τον πάντα καυστικό Bill Maher που τον είχε καλεσμένο λίγο αργότερα από το παραπάνω επεισόδιο. Εκεί εκθέτει μερικές από τις απόψεις του.


Και μου είναι αρκετά δύσκολο να μην συμπεριλάβω άλλο ένα απόσπασμα από παλιότερη κουβέντα με τον Bill Maher όπου συζητάει θέματα που αν τα άκουγε η Ελληνική "αριστερά" θα ήταν από τους πρώτους δωρητές της καμπάνιας του (.. σε έναν διαφορετικό κόσμο ίσως). --Αναφέρομαι στα σχόλιά του για το ρόλο της CIA ανά τον κόσμο.



Υ.Γ
Στο παρακάτω βίντεο εκθέτει τις απόψεις του πιο λεπτομερώς (περίπου 1 ώρα) σε συζήτηση με τον Eliot Schrage στη σειρά Candidates@Google.

Πλατινένια παντόφλα στα " ΝΕΑ"- Για το γκάλοπ προέδρου ΠΑΣΟΚ

Εδώ πλέον η χρυσή παντόφλα φαντάζει πολύ μικρή. Οι άνθρωποι της εφημερίδας "Τα Νέα" επιβεβαιώνουν περίτρανα τον χαρακτηρισμό που έδωσα σε παλιότερο ποστ στην εφημερίδα ως μία κοινή εφημερίδα τύπου ταμπλόιντ.

Το τελευταίο άρθρο της σχετικά με την online ψηφοφορία (γιατί περί αυτού πρόκειται και όχι για κάποιο γκάλοπ) που διενήργησε και διενεργεί ακόμα όσον αφορά την προτίμηση αρχηγού ΠΑΣΟΚ ανάμεσα στους αναγνώστες του ιστότοπου της εφημερίδας είναι αποκαλυπτικό. Χρησιμοποιεί τα εντελώς αντι-επιστημονικά από άποψης μεθόδου αποτελέσματα της on-line ψηφοφορίας που έστησαν ( το οποίο αναφέρουν όντως και στη λεζάντα της ψηφοφορίας), δηλώνοντας προβάδισμα του Ελ. Βενιζέλου σε σχέση με τον Γιώργο Παπανδρέου. Το πιο παραπλανητικό από όλα το οποίο είναι εντελώς ανακριβές είναι ο ισχυρισμός στο άρθρο ότι "..ότι κάθε αναγνώστης μπορεί να ψηφίσει μόνο μία φορά-". Αυτό είναι πέρα για πέρα ψευδές απ΄όσο μπόρεσα να διαπιστώσω με ένα μικρό πείραμα που έκανα (διότι κάτι τέτοιοι ισχυρισμοί μου προκαλούν το ενδιαφέρον)

Εγώ για παράδειγμα θέλοντας να τεστάρω την αλήθεια του ισχυρισμού ψήφισα μια φορά Βενιζέλο και μια φορά Παπανδρέου και η ψήφος μου έγινε δεκτή και τις δύο φορές. Ο τρόπος είναι πολύ απλός και εύκολος. Απλά σβήνεις τα cookies του browser σου και ο ιστότοπος των Νέων νομίζει ότι είσαι καινούριος και η ψήφος σου γίνεται εκ νέου δεκτή. Άλλος έλεγχος (πχ έλεγχος ip) δε φαίνεται να συμβαίνει μιας και σύμφωνα με τη φόρμα της ψηφοφορίας αμέσως μόλις έσβησα τα cookies η διπλή ψήφος μου έγινε δεκτή με επιβεβαίωση από σχετικό μήνυμα , ενώ πριν το κάνω αυτό η επιβεβαίωση είχε αρνητικό μήνυμα. Θα μπορούσαν τουλάχιστον να μειώσουν τις πιθανότητες να γίνει κάτι τέτοιο ελέγχοντας και τη διευθύνσεις ip αλλά και πάλι λόγω των web proxies, των δυναμικών διευθύνσεων και της δυνατότητας του καθένα να χρησιμοποιεί πάνω από έναν υπολογιστές σε διαφορετικά μέρη (πχ ίντερνετ cafe, δουλειά , σπίτι κλπ) δημιουργούνται αρκετά προβλήματα.

Το ανήθικο σε αυτή την περίπτωση είναι ότι η πλειοψηφία των αναγνωστών της εφημερίδας δεν είναι on-line αναγνώστες αλλά αναγνώστες του "χαρτιού". Παρόλο που και στην έντυπη έκδοση φαίνεται να υπάρχει η υποσημείωση για τη μη επιστημονικότητα του γκάλοπ, η παρουσία του γραφήματος των στατιστικών της online ψηφοφορίας και ο ισχυρισμός ότι ο κάθε αναγνώστης μπορεί να ψηφίσει μια φορά δημιουργεί μεγάλη σύγχιση στον ανυποψίαστο και η τελική ουσιαστική εντύπωση μένει.. "Ο Βενιζέλος προηγείται του Παπανδρέου " (το οποίο βέβαια ως ισχυρισμός θα μπορούσε να είναι αληθής αλλά το γκάλοπ των "ΝΕΩΝ" σίγουρα δεν μπορεί να θεωρηθεί αξιόπιστη ένδειξη γι΄αυτό πόσο μάλλον να το επιβεβαιώσει)

Συγχαρητήρια στα ΝΕΑ. Αξίζουν και με το παραπάνω την πρώτη πλατινένια παντόφλα από αυτό εδώ το μπλογκ και για μια ακόμη φορά σηκώνουν το λάβαρο του λειτουργήματος της "έγκυρης δημοσιογραφίας" πολύ ψηλά, παραπλανώντας "ηθελημένα;" τους αναγνώστες τους.

ΥΓ.
Οι 2 κύριοι λόγοι για τον οποίο τέτοιες online ψηφοφορίες δε λένε απολύτως τίποτα είναι:

1. Δεν υπάρχει επιστημονικός τρόπος επιλογής του δείγματος που συμμετέχει στην ψηφοφορία. Ψηφίζει όποιος το επιλέξει από μόνος του. Αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να κάνει την όλη ψηφοφορία ανούσια.Ειδικά στην Ελλάδα λόγω τις πολύ μικρής διεισδυτικότητας του internet, το δείγμα των ανθρώπων που θα μπορούσε να ψηφίσει σε καμία περίπτωση δεν αντιπροσωπεύει το σύνολο του πληθυσμού (όχι τόσο ως αριθμός αλλά ως κατανομής στον πληθυσμό)
   
2. Με τέτοιου είδους πρόχειρα στημένες online ψηφοφορίες, δεν μπορεί να γίνει εύκολα ταυτοποίηση ψηφοφόρων. Ο καθένας μπορεί να ψηφίσει όσες φορές θέλει αλλάζοντας ip διευθύνσεις, ή σβήνοντας cookies.
   

Το ΠΑΣΟΚ και οι μνηστήρες

Παρακολουθώ από αρκετά μακρυά τα τεκταινόμενα στο ΠΑΣΟΚ τον τελευταίο καιρό και το μόνο για το οποίο είμαι σίγουρος είναι το πόσο βαθιά άκαιρος, ξύλινος και σε πολλές περιπτώσεις ανισόρροπος, με την έννοια του παράδοξου και πολλές φορές υποκριτικού, είναι ο λόγος αρκετών μελών του. Αρκεί κανείς να δει τις απομαγνητοφωνημένες ομιλίες ηγετικών μελών του όπως της κ. Άννας Διαμαντοπούλου , Φώφης Γεννηματά, και φυσικά του Γιώργου Παπανδρέου στη συνδιάσκεψη του κόμματος που άρχισε αυτό το Σαββατοκύριακο, για να πάρει μια γενική ιδέα.

Θα σταθώ κυρίως στον αρχηγό του Γιώργο Παπανδρέου ο οποίος κάπως σε ρόλο παιδιού που απολογείται στη μαμά του ότι δε θα το ξανακάνει, ξαναθέτει εκ νέου υποψηφιότητα για την αρχηγία του κόμματος ζητώντας από τα μέλη και τους "φίλους" του ΠΑΣΟΚ να τον ξανά εμπιστευτούν, σε μια εβδομάδα, γι'αυτά που τον είχαν ψηφίσει πριν από 4 χρόνια σχεδόν να κάνει αλλά για κάποιο λόγο δεν τα έκανε.
Ο λόγος του μέσα από τις ομιλίες του και τις συνεντεύξεις του πιο κονσερβοποιημένος και πιο ανορθολογικός από ποτέ. Ζητάει νέα εντολή αξιώνοντας να του συγχωρήσουν την αναξιοπιστία του και να τον ξαναβάλουν στο ίδιο πόστο που 4 χρόνια κατείχε χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα. Και ούτε και αυτή τη φορά λέει τίποτα συγκεκριμένο και κυρίως πώς θα κάνει αυτά που δεν τόλμησε να κάνει ήδη από την ίδια θέση. Αναφέρει ότι έκανε την αυτοκριτική του αλλά εγώ προσωπικά δεν το είδα πουθενά. Το μόνο που είδα ήταν απλά παραδοχές του στυλ "κάναμε λάθη και είμαστε όλοι υπεύθυνοι και εγώ ως αρχηγός περισσότερο απ'όλους" . Αν αυτό βαπτίζεται αυτοκριτική απλά επιβεβαιώνει την ρηχότητα του λόγου και την ατολμία του που είναι προφανής σχεδόν σε κάθε πρόταση του. (ο κ. Χαρίδημος Τσούκας το αναλύει εκτενέστερα σε σχετικό άρθρο του).
Λέει ότι θα συγκρουστεί με συμφέροντα που θέλουν να χειραγωγήσουν το ΠΑΣΟΚ χωρίς να εξηγεί βέβαια τι ακριβώς εννοεί. Σε άλλες στιγμές τον άκουσα να λέει ότι είναι -πλέον- αποφασισμένος να συγκρουσθεί με παλιές νοοτροπίες και προσωπικές τακτικές αλλά παράλληλα δηλώνει ότι όλοι έχουν θέση στο ΠΑΣΟΚ. Ρεαλιστικός και πάλι. Και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο.
Στην πιο πρόσφατη συνέντευξή του στην Κυριακάτικη Καθημερινή επιβεβαιώνει το χαρακτηριστικό πολλών Ελλήνων πολιτικών (χαρακτηριστικό και του κ. Πολύδωρα στην προηγούμενη θητεία του) με τη νοοτροπία του στυλ ..."η παραίτησή μου βρίσκεται στη διάθεση του αφεντικού μου". Για τον κ. Παπανδρέου στην παρούσα φάση το αφεντικό είναι οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ στους οποίους αναθέτει το δύσκολο έργο που ο ίδιος δεν έχει το σθένος να κάνει , την ουσιαστική ανάληψη των ευθυνών του και την παραίτηση από την "καρέκλα". Το πιο ανήθικο σε αυτή την περίπτωση είναι ότι βάζει την ευθύνη και το βάρος που εκ των πραγμάτων αυτός έχει λόγω της θέσης του ως πρόεδρος, στους ψηφοφόρους και δεδομένων των πραγμάτων στο ΠΑΣΟΚ και της ιστορίας του κόμματος αυτό μεταφράζεται στο "..καταψηφίστε έναν Παπανδρέου". Ο κ. Γ Παπανδρέου αν είχε διαφορετικό επώνυμο σίγουρα θα ήταν παρελθόν από πολλού. Εκτίμησή μου είναι ότι δε θα του είχε δοθεί ποτέ η ευκαιρία να ηγηθεί του κόμματος.
Κατά καιρούς επικαλείται απόρριψη των διλημμάτων ενώ στην ίδια συνέντευξη θέτει το δίλημμα "είτε θα δημιουργήσουμε ένα νέο ΠΑΣΟΚ ή θα βυθιστούμε σε οριστικό τέλμα".
Συνεχίζοντας, χρησιμοποιεί τον ίδιο παραπλανητικό λόγο για τον οποίο πολλοί τον απέρριψαν στις προηγούμενες εκλογές. Σε ερωτήσεις του δημοσιογράφου της Καθημερινής Κ.Π. Παπαδιοχο, για λέξεις κενές -"μεταρρυθμιστικό όραμα"- απαντά επιτιθέμενος στη ΝΔ. Έλεος. Πότε θα μάθει επιτέλους ότι ο ακαλαίσθητος λαϊκιστικός λόγος του είναι ένας από τις πολλές αιτίες για τις οποίες θα έπρεπε να είχε παραιτηθεί και για τον οποίο έχασε οικτρά στις εκλογές. Αυτός ο Παπανδρέου, δεν έμαθε, δεν κατάλαβε και φυσικά δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα ουσιαστικό.
Εγώ διαβάζοντας τη συνέντευξη του ΓΠ στην Καθημερινή αλλά και τις ομιλίες του και όλες του τις συνεντεύξεις τα τελευταία χρόνια το μόνο βέβαιο που μπορώ να συμπεράνω για τον ΓΠ είναι ότι απλά δεν μπορεί να διανοηθεί ένα ΠΑΣΟΚ μέσα από το οποίο ο ίδιος ως πρόεδρος δεν κατάφερε να κερδίσει τις εκλογές και να στεφθεί πρωθυπουργός. Οι φιλοσοφίες περί διαβούλευσης και συμετοχικότητας είναι καλές σε θεωρητικό επίπεδο αλλά δεν καταλαβαίνω, ακόμα, πώς θα αλλάξουν προς το καλύτερο τη σημερινή βαλτώδη από άποψη προόδου, οικονομίας, ανταγωνιστικότητας, αξιοπιστίας κατάσταση στη χώρα. Εγώ δε βλέπω ιδιαίτερο πρόβλημα στην διατύπωση απόψεων και γνωμών. Εγώ αυτό που βλέπω είναι ατολμία ρήξης με το λαϊκισμό και ρεαλιστικό σχέδιο (πχ. Μακεδονικό, Ασφαλιστικό, Παιδεία).

Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι η ατολμία , η αναχρονιστική αντίληψη της πραγματικότητας με αποκορύφωμα την αδυναμία να αφουγκραστούν τις πραγματικές ανάγκες της μεγάλης μεσαίας αστικής τάξης στην Ελλάδα- που δημιούργησε ο Ανδρέας Παπανδρέου, η αλαζονεία και η διαφθορά των προηγούμενων κυβερνήσεών του και η έλλειψη ανθρώπων με ικανότητες σε αυτόν χώρο θα στοιχίσει στο ΠΑΣΟΚ την ουσιαστική διάλυσή του με τη μορφή που το ξέρουμε σήμερα. Αυτό ίσως να προκαλέσει ένα προσωρινό σοκ στην πολιτική κατάσταση στη χώρα αλλά νομίζω ότι το χρειαζόμαστε. Χρειαζόμαστε νέες ιδέες και νέους ανθρώπους με ρεαλιστικό λόγο . Ανθρώπους που έχουν σχέδιο για το πώς θα βγει η χώρα από το τέλμα της απελπιστικής μετριότητας με μια οικονομία που φέτος έπεσε ακόμα βαθύτερα στην παγκόσμια κατάταξη ανταγωνιστικότητας του World Economic Forum. Πολιτικούς ικανούς να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν ρεαλιστικά μέτρα για την καταπολέμηση της διαφθοράς που μας κατατάσσει, σύμφωνα με τον οργανισμό Transparency International, στην 56η θέση παγκοσμίως χαμηλότερα από χώρες όπως το Μπουτάν της Ασίας, και το Πράσινο Ακρωτήρι και τη Μποτσουάνα της Αφρικής. Τέλος ανθρώπους απαγκιστρωμένους από το μεταπολιτευτικό οπισθοδρομικό παρελθόν της χώρας χωρίς άλλο λόγο του στυλ "η Δημοκρατική/Προοδευτική Παράταξη", ή η "συντηρητική" Δεξιά. Χρειαζόμαστε αξιοπιστία πάνω απ΄όλα κάτι που κανείς από τους δύο κυρίως μνηστήρες του ΠΑΣΟΚ (Βενιζέλο, Παπανδρέου) δε διαθέτει.

ΥΓ. Για να προλάβω περαστικούς αναγνώστες που πιθανόν κοιτούν πέρα από τα λόγια και τις ιδέες και τους ενδιαφέρει ποιος γράφει αυτά που γράφει και όχι τι γράφει να συμπληρώσω πώς δεν πιστεύω ότι ο Ελ. Βενιζέλος απαραίτητα είναι καλύτερη λύση για το ΠΑΣΟΚ. Παρόλο που και ο ίδιος έχει δείξει φανερή αδυναμία απαγκίστρωσης από συντηρητικές και μεταπολιτευτικές κορώνες και πρακτικές αυτός διαθέτει, για την ώρα, το πλεονέκτημα της αμφιβολίας, σε σχέση με τον ΓΠ, διότι δεν τον έχουμε δει αρχηγό του ΠΑΣΟΚ. Για τον κ. Σκανδαλίδη δεν έχω σχηματίσει άποψη.

Save Galatsi. -

Το παρακάτω σχόλιο το άφησε ο Doctor στο μπλογκ σε μη σχετικό θέμα και θεώρησα ότι είναι μια τόσο αξιόλογη προσπάθεια που αξίζει να αναφερθεί και να τονιστεί ξεχωριστά.



Το μήνυμα είχε ως εξής:


doctor said...

Ανοιχτή Πρόσκληση

Κάθε Σάββατο, γύρω στις 2-3 το μεσημέρι στο άλσος Γαλατσίου.

Μαζί μπορούμε να βοηθήσουμε την φύση και να προσέξουμε το πράσινο της πόλης μας για να μην ξαναζήσουμε ξανά τον εφιάλτη του καλοκαιριού. Είναι στο χέρι μας.

Ελάτε να δείτε την προσπάθειά μας, συμβάλλετε και σεις όσο μπορείτε στην σωτηρία του πλανήτη μας και κυρίως περάστε από το blog και αφήστε ένα μήνυμα συμπαράστασης, ένα σχόλιο που θα μας δώσει μεγαλύτερη ώθηση και κουράγιο.

Ανοιχτή πρόσκληση

Δεν μπορώ πανα να συγχαρώ την σημαντική αυτή προσπάθεια και να τονίσω ότι όπου υστερεί το κράτος κάνουν τη διαφορά οι πολίτες.

Χρυσής παντόφλας το ανάγνωσμα.

Μιας και καιρό είχα να ασχοληθώ με το θεσμό της "Χρυσής Παντόφλας" είπα να αρχίσω να μοιράζω μερικές σε διάφορες κατευθύνσεις. Είναι ίσως κατά κάποιο τρόπο η δική μου λίστα αφορισμών.

• Πολύ λίγες εφημερίδες, ίσως να μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού, δε θα χαρακτήριζα τύπου τάμπλοϊντ στην Ελλάδα.Οι περισσότερες έχουν ξεκάθαρα χαρακτηριστικά τάμπλόιντ ασχέτως θεματολογίας. Το χαρακτηριστικό των εφημερίδων αυτού του τύπου, είναι γενικά το κουτσομπολίστικο ύφος των άρθρων που παρουσιάζουν συνήθως με στυλ ανάλυσης καφενείου με επιλεκτική παρουσίαση στοιχείων και παρερμηνεία τους, τα πολύ περιορισμένα ρεπορτάζ με την κλασσική έννοια του όρου, η χαρακτηριστική συμπάθεια προς ένα πολιτικό χώρο και η σχετική αρθρογραφία που απροκάλυπτα υποστηρίζει αυτόν το χώρο και τα συμφέροντά του. Μία από αυτές τις εφημερίδες θεωρώ ότι είναι και η εφημερίδα "Τα Νέα".
  Το τελευταίο άρθρο που διάβασα που το θεωρώ στην καλύτερη περίπτωση προχειροδουλειά με σκοπό τη δημιουργία εντυπώσεων ήταν αυτό που μιλά για το πόσο ακριβά πληρώνουν οι καταναλωτές βασικά είδη διατροφής στην Ελλάδα σε σχέση με άλλες χώρες της Ευρώπης. Το άρθρο αυτοβαπτίζεται "έρευνα" των Νέων, και δίνει συγκριτικό πίνακα τιμών προϊόντων μεταξύ Ελλάδας και άλλων Ευρωπαϊκών χωρών όπως η Βρετανία, το Βέλγιο, η Γαλλία.
  Στην "έρευνα των Νέων" πουθενά δεν αναφέρεται τίποτα για τη μέθοδο που ακολουθήθηκε για τη σύγκριση. Πώς έγινε η σύγκριση, πώς διαλέχτηκε το δείγμα των προϊόντων προς σύγκριση και ποια ήταν τα προϊόντα, ποια σουπερμάρκετ επιλέχθηκαν για τη σύγκριση, ποια η χρονική περίοδος της σύγκρισης. Ο αναγνώστης απλά είναι "υποχρεωμένος" να "χάψει" τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας και να επιβεβαιώσει για μια ακόμη φορά τη μεγάλη αλήθεια που αποκαλύπτεται έτσι ωμά μπροστά στα μάτια του.
  Ερμηνεία δική μου: Ο "δημοσιογράφος" ή "δημοσιογράφοι" που πηγαίνουν είτε σε αποστολές στο εξωτερικό, είτε απλά κάνουν ένα ταξιδάκι αναψυχής , πετάγονται και στο τοπικό σουπερμάρκετ στη γειτονιά που βρίσκεται το ξενοδοχείο που μένουν. Έ, μετά κοιτούν τις τιμές στα "αντίστοιχα" προϊόντα και τις σημειώνουν στο δαιμόνιο μπλοκάκι τους. 2-3 ταξιδάκια και να ' σου η εμπεριστατωμένη έρευνα. Παίρνουν και τη στάμπα "Έρευνα των ΝΕΩΝ" και κοιμούνται μετά με τη συνείδησή τους ήσυχη και την καρδιά περήφανη έχοντας συμβάλει το λιθαράκι τους στην προσπάθεια αφύπνισης του κοιμισμένου λαού. Βέβαια δεν αποκλείω και το ενδεχόμενο, μιας και κουτσά στραβά και τα Ελληνικά ΜΜΕ ανακαλύπτουν το θαυμαστό κόσμο του ίντερνετ, οι δαιμόνιοι ρεπόρτερ να κάναν μια online σύγκριση τιμών. Στοιχίζει και φτηνότερα στο "ίδρυμα".
  

• Περνώ σε τελείως διαφορετικό θέμα, σε άρθρο της δημοσιογράφου Ελλης Τριανταφυλλου στην εφημερίδα Καθημερινή. Εδώ πρόκειται για κλασσικού τύπου ad hominem επίθεσης κατά του πρώην υπουργού Βύρωνα Πολύδωρα. Ο κ. Πολύδωρας μετά την κατά γενική ομολογία "ιδιαίτερα πετυχημένη" θητεία του στην προηγούμενη κυβέρνηση και αφού μας χάρισε άφθονα δείγματα του πόσο κακός μπορεί να είναι ένας πολιτικός, σε τόσους διαφορετικούς τομείς και σε τόσο σύντομα χρονικά διαστήματα, φέρεται τώρα να συγκαταλέγεται στους λεγόμενους "αντάρτες" της κυβέρνησης. Η κ. Τριανταφύλλου γράφει το editorial της επιτιθέμενη στον ίδιο τον κ. Πολύδωρα για τη θέση του σχετικά με την ελευθερία βουλευτών να κριτικάρουν την κυβέρνηση του κόμματός τους, λέγοντας στο άρθρο της "...Το ερώτημα, όμως, δεν είναι αν έχει ένας βουλευτής το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τη γνώμη του και να ψηφίζει κατά συνείδηση, αλλά ποιοι παράγοντες διαμορφώνουν κάθε φορά αυτήν τη συνείδηση." . Η δημοσιογράφος, δηλαδή αντί να φέρει αντι-επιχειρήματα για να αντικρούσει τις κραυγές του κ. Πολύδωρα κατά της κυβέρνησης, επικεντρώνεται περισσότερο στο αγαθό των προθέσεων του κ. Πολύδωρα. Στην ουσία προβάλει την, ίσως δεδομένη, αναξιοπιστία του προσώπου του μέσω της στάσης του,προκειμένου να στρέψει την προσοχή του αναγνώστη κατά του ίδιου και όχι βέβαια στο αν είναι αλήθεια ή έχουν βάση αυτά που λέει. Πολύ συχνός τρόπος αντιμετώπισης επιχειρημάτων από το σύνολο του δημοσιογραφικού χώρου (και πολιτικών βέβαια αλλά και μεγάλης μερίδας του κόσμου). Απαξίωση του λόγου και στροφή κατά του ποιος είναι αυτός που τον φέρει και ποιό το ποιόν του και όχι βέβαια αν αυτό που λέει έχει την οποιαδήποτε δόση αλήθειας. Πολύ εύκολα παραπλανάται ο οποιοσδήποτε με τέτοιου είδους τακτικές ειδικά στην Ελλάδα που στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν έχει σημασία τι λέγεται αλλά από ποιόν λέγεται. Αναγωγή στο "ξέρεις ποιος είμαι 'γώ;". Χαρακτηριστικό, διάχυτο και στην αγωνία πολλών στην μπλογκόσφαιρα που υποστηρίζουν τη διαφορά στο βάρος της επώνυμης γραφής από την ψευδώνυμη ή ανώνυμη ασχέτως περιεχομένου της γραφής της ίδιας. Αυτή η στάση δημιουργεί ανθρώπους με ελάχιστα ορθολογικές ικανότητες σκέψης ικανούς για παράδειγμα να απαξιώνουν να δώσουν προσοχή σε έναν οφθαλμοφανή κίνδυνο επειδή αυτός που τον φέρνει στην προσοχή τους φέρνει δείγματα αναξιοπιστίας. Σα να οδηγείς στο αντίθετο ρεύμα του δρόμου και να σου λέει κάποιος μη κάτοχος διπλώματος οδήγησης ότι είναι επικίνδυνο να το κάνεις και να αποκρίνεσαι "μάθε πρώτα να οδηγείς και μετά ... <ήχος σύγκρουσης στο πέταλο του Μαλλιακού>"
  

• Η επόμενη χρυσή παντόφλα είναι ευρύτερη και δεν αφορά μόνο τα ΜΜΕ. Τη στέλνω σε όλους τους διαχειριστές δικτυακών τόπων, συμπεριλαμβανομένων και πολλών μπλογκ, που έχουν ενσωματώσει στις σελίδες τους μουσικά κομμάτια ή και βίντεο και τα έχουν ρυθμίσει έτσι ώστε να παίζουν αυτόματα με το που επισκέπτεσαι τη σελίδα τους. Έτσι εκεί που σερφάρεις ανύποπτος να σου στη διαπασών το οποιοδήποτε μουσικό κομμάτι ο ιδιοκτήτης του site σερβίρει στα αυτιά σου αδιαφορώντας για τα γούστα σου, τη διάθεσή σου εκείνη τη στιγμή και την ησυχία των διπλανών σου. Τους κατατάσσω στην κατηγορία των spammers. Σε υποχρεώνουν ντε και καλά χωρίς να σου δίνουν κανένα δικαίωμα επιλογής , να τρέξεις να ψάξεις στη συνήθως χαώδη και εντελώς μη πρακτικά δομημένη σελίδα τους, να βρεις που είναι το ρημάδι το stop. Εντελώς ανάγωγη διαδικτυακή συμπεριφορά και με την διάδοση τον μπλογκς και την εισροή στο τοπίο πολλών απαίδευτων με τα της netiquete του ίντερνετ το φαινόμενο έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις. Προσωπικά συνήθως φεύγω από τη σελίδα τους από το να ψάχνω να βρω να κλείσω το κουμπί. Στην ίδια κατηγορία πάνε και τα flash animations διαφημίσεις σε πολλούς διαδικτυακούς τόπους ΜΜΕ (πχ το in.gr και ο flash.gr) που σου ανοίγουν μπροστά στα μούτρα σου χωρίς επιλογή να τα κλείσεις και στην χειρότερη κατηγορία μπαίνουν αυτά που έχουν ήχο. Αυτά τα συναντούσα αρκετά περισσότερο παλιότερα. Φαντάζομαι ότι κάποιος είπε στους πανούργους διαχειριστές των δικτυακών τόπων ότι αυτή η πρακτική απομακρύνει πιθανούς αναγνώστες της διαφήμισης και υποψήφιους πελάτες, μάλιστα εκνευρίζοντας τους.

Υ.Γ. Η φώτο είναι από το δικτυακό τόπο: chiangmai-chiangrai.
Για το δεύτερο θέμα της παντόφλας, αφορμή πήρα από το άρθρο με τίτλο "Κώστας, ο αρχηγός των ατάκτων" που διάβασα στο ενδιαφέρον μπλογκ του Canis Libertatis.

Τρεις κενοί πολιτικοί όροι

Ακούγοντας το λόγο πολιτικών στην Ελλάδα, πιάνω τον εαυτό μου με ένα σαρκαστικό χαμόγελο όταν ακούω ορισμένους όρους στην ομιλία τους οι οποίοι χρησιμοποιούνται ως θα χρησιμοποιούσε κάποιος πωλητής αυτοκινήτου μια κόκκινη κορδέλα δώρου γύρω από το αυτοκίνητο που θα προσπαθούσε να μας πουλήσει, ζητώντας μας να προσέξουμε την κορδέλα για να αγοράσουμε το αυτοκίνητο. Δίνουν την αίσθηση του κούφιου, δηλαδή, του ασήμαντου και σε πολλές περιπτώσεις παραπλανητικού. Είναι πιστεύω ένας από τους λόγους για τους οποίους ψηφοφόροι πολίτες που απλά αναζητούν λύση στα προβλήματα της καθημερινότητας τους δεν μπορούν να πάρουν σοβαρά τους πολιτικούς και τα κόμματα όταν τους τις υπόσχονται. Για παράδειγμα :

• Το ΠΑΣΟΚ και πολλά στελέχη του αναφέρονται στο κόμμα τους γενικότερα ως "Δημοκρατική παράταξη (η)". (Π.Χ άρθρο Πάγκαλου στο Βήμα). Πόσο αλαζονικό ακούγεται στα αυτιά κάποιου τρίτου το να χαρακτηρίζεις το χώρο σου ως " η δημοκρατική παράταξη". Συνειρμικά αποκλείεις στην ουσία όλες τις άλλες παρατάξεις από το χαρακτηρισμό δημοκρατικές. Γίνεται τόσο κλισέ στο τέλος που χρησιμοποιείται ως επιχείρημα. "Μα το ΠΑΣΟΚ είναι η δημοκρατική παράταξη πως είναι δυνατόν να μη χρησιμοποιεί δημοκρατικές διαδικασίες". Εν τω μεταξύ ακόμα λειτουργεί όσον αφορά στην ανάδειξη προέδρου του π.χ. όπως λειτουργούσαν τα πάλαι ποτέ ισχυρά κομμουνιστικά κόμματα της πρώην ΕΣΣΔ. Με έναν μοναδικό, ισχυρό και αδιαμφισβήτητο υποψήφιο (εκτός του παρόντος βέβαια όπου για την ώρα έχουμε Παπανδρέου vs Βενιζέλου).
• "Η συντηρητική παράταξη". Αυτός χρησιμοποιείται, σε αντιδιαστολή με τον προηγούμενο όρο, κατά κόρον από όλους τους χώρους πλην Νέας Δημοκρατίας για τη Νέα Δημοκρατία. Χωρίς απαραίτητα να έχει πραγματικό αντίκρυσμα όσον αφορά τις πρακτικές της ίδιας της ΝΔ, τουλάχιστον συγκρινόμενες με αυτές των άλλων παρατάξεων.Αυτές, αναγκαστικά θέτουν εαυτόν στην κατηγορία των "προοδευτικών". Αν κοιτάξουμε όμως πρακτικά τι πρεσβεύουν τα κόμματα της αριστεράς για παράδειγμα και κυρίως αυτό του ΚΚΕ τότε η ταμπέλα του συντηρητισμού ανήκει δικαιωματικά και στους ίδιους χωρίς μεγάλη δυσκολία. Με την καθόλα αρνητική στάση του σε όλα σχεδόν τα νομοσχέδια και με το μανδύα της αποκλειστικής προάσπισης των συμφερόντων των οικονομικά αδυνάτων παρουσιάζει ένα άκρως συντηρητικό αντιδραστικό προσωπείο σε οποιαδήποτε αλλαγή ή βελτίωση της κατάστασης των όποιων πραγματικά οικονομικά αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων. Πολύ εύστοχα ο κ. Διονύσης Γουσέτης τους ονομάζει: "Το σταλινικό απολίθωμα του ΚΚΕ — παραφωνία στα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης —" στο άρθρο του που διάβασα στο μπλογκ του λ:ηρ.
• "Όραμα- το πολιτικό(ν)". Αναφέρεται από πολλούς πολιτικούς σχεδόν όλων των παρατάξεων. Είναι σημαντικό να υπάρχει "πολιτικό όραμα". Όποτε το ακούω μου έρχονται στο μυαλό εικόνες αγίων και μη της Εκκλησίας που ενώ κοιμόντουσαν στη σπηλιά τους κατά τη διάρκεια της ασκητικής τους, τους εμφανίστηκε ο ύψιστος ως όραμα και τους είπε πώς να καθοδηγήσουν τους πιστούς. Τώρα βέβαια ρεαλιστικά μιλώντας, εκτός και αν παίρνεις βαριά ναρκωτικά και έχεις οράματα στον ύπνο ή ξύπνιο σου, κανείς δεν πρόκειται να σε πάρει σοβαρά όταν ακούει να ξεστομίζεις τις λέξεις "πολιτικό όραμα". Διότι με τα σημερινά δεδομένα δε χρειαζόμαστε κανένα όραμα. Χρειαζόμαστε πολιτικούς με συγκεκριμένο πρόγραμμα, αίσθηση της πραγματικότητας και διατεθειμένους για δουλειά. Χορτάσαμε από όραμα. Το πολιτικό όραμα κάποιων λαϊκιστών είναι υπεύθυνο για παράδειγμα του γεγονότος ότι βρισκόμαστε στο περιθώριο στην ουσία της διεθνούς πολιτικής σκηνής.Ο Καναδάς γίνεται η 117η χώρα που αναγνωρίζει το κράτος, που στην Ελλάδα και σε μερικούς ακόμα οργανισμούς ονομάζεται FYROM, με το συνταγματικό του όνομα αυτό της Μακεδονίας. Το πολιτικό όραμα μερικών πολιτικών της Ελλάδας έχει αναστείλει κάθε ευκαιρία να διευθετηθεί ένα θέμα που έχει θέσει την Ελλάδα στο περιθώριο τα τελευταία 16 χρόνια. Αρκετά με τα οράματα λοιπόν. Ας τα αφήσουμε στους πιστούς που πάνε γονατιστοί κάθε 15 Αυγούστου στην Παναγιά της Τήνου για να γιατρευτούν.

Υπάρχουν και άλλοι όροι, κλισέ, όροι ξύλινου πολιτικού λόγου που τίποτα ουσιαστικό δεν προσφέρουν σε ένα σύγχρονο πολιτικό λόγο, παρά το μόνο που επιτυγχάνουν πλέον είναι το σαρκασμό από τους ακροατές. Συνιστούν δε, ότι αυτοί που τους χρησιμοποιούν ζουν σε μία παλαιολιθική πολιτικά εποχή. Διότι δε ζούμε πλέον ούτε στην εποχή του Πολυτεχνείου, ούτε στην εποχή της μεταπολίτευσης. Το μόνο που επιτυγχάνουν οι Έλληνες πολιτικοί μιλώντας αυτή τη γλώσσα είναι να επιβεβαιώνουν την οικτρά μεγάλη απόσταση που τους χωρίζει από την πραγματικότητα, τα ουσιαστικά προβλήματα του σήμερα και τη δυνατότητα επίτευξης οποιουδήποτε πλάνου για το μέλλον. Το μέλλον για το οποίο τόσο απλόχερα μοιράζουν υποσχέσεις έχει γίνει, για πολλά προηγμένα κράτη, ήδη παρελθόν , και τους έχει ξεπεράσει προ πολλού. Δυστυχώς όμως μαζί τους μένουν πίσω και αυτοί που ακόμα τους ακούν.

ΥΓ. Η φωτογραφία είναι από τις χειμερινές καμπάνιες της Lexus στην Αμερική. Πηγή: κάποιο μπλογκ στο διαδίκτυο.

Περί αρετής και τόλμης...

Μερικοί λένε ότι αυτό που λείπει από τον κ. Γιώργο Παπανδρέου είναι η τόλμη. Η τόλμη να σπρώξει μια ομάδα μπροστά, να πείσει τον ίδιο του τον εαυτό, να καθοδηγήσει μια κυβέρνηση και εν τέλει ένα λαό.

Συμφωνώ και προσθέτω: Χρειάζεται τόλμη και αρετή να έχεις επίγνωση του είδους των ικανοτήτων σου και των ορίων του πεδίου της προσφοράς σου. Δεν είναι εύκολο...


ΥΓ. Στις φώτο :

Πάνω: ο κ. Γιώργος Παπανδρέου πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Χάνει τις εκλογές του 2007 ως υποψήφιος για το πρωθυπουργικό αξίωμα συγκεντρώνοντας το χαμηλότερο ποσοστό για το κίνημά του από την προ '81 εποχή του ΠΑΣΟΚ, χωρίς να μπορεί να πείσει μεγάλη μερίδα του κόσμου για τις ικανότητές του να οδηγήσει τη χώρα σε νέα επίπεδα πολιτικού ήθους (καταπατώντας το βάναυσα για την ακρίβεια), οράματος και προοπτικής. Αμέσως μετά, ζητά εκ νέου την εμπιστοσύνη από τα μέλη και τους "φίλους" της βάσης για να συνεχίσει να ηγείται της παράταξης.

Πηγή φωτογραφίας: δικτυακός τόπος www.kentri.gr

Κάτω: ο Al Gore υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ στον εκλογικό αγώνα του 2000 τον οποίο κέρδισε στον αριθμό ψήφων συνολικά στη χώρα, αλλά δεν εξελέγη πρόεδρος λόγω μικρότερου αριθμού εκλεκτόρων. Παρά την αντίθετη γνώμη πολλών, δε διεκδίκησε την εκλογή στα δικαστήρια, αμφισβητώντας την προβληματική καταμέτρηση ψήφων στην πολιτεία της Φλόριντα και παρά το δημοφιλές του προσώπου του και προτροπή πολλών δε διεκδικεί εκ νέου το χρίσμα των δημοκρατικών για τις εκλογές του 2008 ως υποψήφιος.

Πηγή φωτογραφίας: wikipedia

Παμπάλαιος πολιτικός λόγος από το Γιώργο Παπανδρέου

Σχολιάζω κάποιες από τις απαντήσεις του κ. Γιώργου Παπανδρέου, υποψήφιου πρωθυπουργού , στις ερωτήσεις πολιτών που του υποβλήθηκαν μέσω του δικτυακού τόπου http://www.wikipolitics.gr/
Το υλικό διανέμεται κάτω από creative commons license.

• ο petros skiadareshs κάνει την ερώτηση:

"Οι μισοί Έλληνες είναι στο δημόσιο οι άλλοι μισοί χλευάζουν τους άλλους μισούς αλλά ονειρεύονται τα βράδια για μια θέση στο δημόσιο για την κόρη τους και μια καλή μετάθεση του φαντάρου γιού μέσο του στρατιωτικού θείου. Είναι χοντροκομμένα αυτά που λέω αλλά πιστεύω ότι είναι η ελληνική πραγματικότητα, πως μπορείτε να αλλάξετε αυτή την αρρωστημένη κατάσταση."

• Στην απάντησή του ο ΓΠ: Αρχίζει λέγοντας ότι πρέπει να αρχίσουμε από κάπου και καταλήγει ότι τελικά πρέπει να ξεκινήσουμε ταυτόχρονα από παντού. Πώς λέμε το ένα και το όλο, είναι ένα και το αυτό; Πολύ χριστιανικό το μήνυμα. Χαρακτηριστικό της ανυπαρξίας πλάνου και ρεαλιστικού προγράμματος. Χωρίς προτεραιότητες κ. Γιώργο Παπανδρέου, χωρίς κατάτμηση του προβλήματος (του όποιου προβλήματος) αξιολόγηση της σπουδαιότητας των επιμέρους του τμημάτων, ανάθεση προτεραιοτήτων και εφαρμογή λύσεων στο πρόγραμμα αυτό , τίποτα δε λύνεται. Όσο ρεαλιστική είναι η αρχική διατύπωση του "πρέπει να αρχίσουμε από κάπου", τόσο καταστροφική είναι η συνέχεια "πρέπει να αρχίσουμε ταυτόχρονα από παντού"

• Ερώτηση από Χριστίνα

  Κ.Πρόεδρε πως θα καταφέρετε να καταπολεμήσετε την ΔΙΑΦΘΟΡΑ που πλήττει την χώρα μας όταν πολλές από τις ψήφους σας (όπως και της Ν.Δ.) τις παίρνετε μέσω προσωπικών υποσχέσεων και ρουσφετιών σε πολίτες; Μπορείτε να μας υποσχεθείτε ότι κανένας δημόσιος υπάλληλος δεν θα διοριστεί μέσω της πλαγίας οδού;

• Η απάντηση του ΓΠ πάλι δεν εμπνέει σιγουριά και σοβαρή αλλαγή. Γιατί ναι μεν είναι σημαντικό όλες οι αποφάσεις (υπουργικές, κρατικές προμήθειες και άλλες χρηματοδοτήσεις) να αναρτώνται στο δίκτυο ως προσπάθεια αρχειοθέτησης και μηχανοργάνωσης, αλλά αυτό δεν ξέρω πως βελτιώνει τη διαφάνεια η οποία αφορά στο πώς παίρνονται αυτές οι αποφάσεις. Δε νομίζω το πρόβλημα σήμερα να είναι να ανακαλύψει κάποιος ποιες αποφάσεις πάρθηκαν. Το πρόβλημα διαφάνειας είναι να ανακαλύψει πώς πάρθηκαν και επι του προκειμένου ο ΓΠ φυσικά δεν απαντά. Αυτό γίνεται με το να αναρτώνται οι όροι ενός κρατικού διαγωνισμού πχ στο διαδίκτυο, μαζί με τις επώνυμες προσφορές και στο τέλος να αναρτώνται οι λόγοι που οδήγησαν στην επιλογή μίας από αυτές προς ενημέρωση κάθε ενδιαφερόμενου. Έτσι μόνο κάποιος μπορεί να έχει πλήρη εικόνα πως λειτουργεί το σύστημα, αν ευνοεί κάποιους και με πιο τρόπο και εν πάση περιπτώσει είναι ανοιχτό σε κριτική. Επίσης, επιβάλλεται και η δυνατότητα παρακολούθησης προόδου του έργου και τελικής αξιολόγησης της ποιότητας του έργου παράδοσης για να μπορεί ο καθένας να αξιολογεί αν συμπίπτει με τους αρχικούς όρους ανάθεσης.
  

• Ερώτηση από Χρύσα για συγχώνευση ΙΚΑ/ΕΣΥ

• Η υποβάλλουσα την ερώτηση ρωτάει ξεκινώντας με πρόβλημα την κακή ποιότητα παροχών υπηρεσιών από το ΙΚΑ και τονίζει ότι το πρόβλημα της είναι στο (Ιατρικό επίπεδο) και ο κ. Γ.Π απαντάει με μια θεωρία αναβάθμισης του ΕΣΥ με το κερασάκι των επιπλέον προσλήψεων (3000 περισσότερους το χρόνο από αυτούς που αντικαθίστανται λόγω συνταξιοδότησης). Η ερώτηση είναι καθαρά για το επίπεδο Γιατρών στο ΙΚΑ και η απάντηση είναι περισσότερες προσλήψεις -προσθέτω εγώ : περισσότερων μέτριων/κακών γιατρών λειτουργών στο ΕΣΥ. Σωστή προσέγγιση. Προβλέπω και "μικρότερο" και περισσότερο "ευέλικτο" κράτος έτσι...
  

• Η επόμενη ερώτηση για τα ΑΜΕΑ βρίσκει πάλι μια απάντηση γενικόλογη χωρίς καμία πιθανότητα επιβεβαίωσης της πρακτικής εφαρμογής της. Αυτό βέβαια είναι χαρακτηριστικό όλων των απαντήσεων του ΓΠ αλλά και των περισσοτέρων πολιτικών έτσι και αλλιώς.

• Η απάντηση στην ερώτηση για τη δωρεάν παιδεία είναι από τις πιο σαφείς πάντως οφείλω να το αναγνωρίσω. Θετικό η περισσότερη χρηματοδότηση της υπάρχουσας "δωρεάν" κρατικής παιδείας. Αρνητικό που δεν υπάρχει περίπτωση να δοθεί η ευκαιρία να αναπτυχθεί και εκτός από τα γαμψά και "βρώμικα" νύχια της κρατικοδίαιτης οικονομίας. - Να σημειώσω ότι σε κάθε ευκαιρία που βρίσκει ο ΓΠ σχολιάζει το πόσο κακά πήγαν τα πράγματα επί της προηγούμενης κυβέρνησης. Παλαιοκομματική, άγονη και στείρα πολιτική εκτός πνεύματος σύγχρονης επιχειρηματολογίας και εκτός θέματος των ερωτήσεων μιας και οι αναγνώστες ρωτούν τι θα κάνει το ΠΑΣΟΚ όχι τι "δεν έκανε" η ΝΔ.

• Ασαφής και προσεκτικός στην απάντησή του για διαχωρισμό κράτους Εκκλησίας. Έμμεσα φαίνεται να υποστηρίζει τον επαναπροσδιορισμό των σχέσεων τους αλλά σε αυτή τη φάση δεν είναι σαφές με τι όρους .

• Στην απάντησή του για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις δίνει για μένα ίσως την πιο σχετική και συγκεκριμένη απάντηση στην ερώτηση. Βέβαια δεν ξέρω τι ακριβώς σημαίνει "...όσο το δυνατόν περισσότερες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις να βρίσκονται στην πρώτη κατηγορία". Καλά σημεία ακούγονται η κωδικοποίηση της νομοθεσίας, φορολογικά κίνητρα για επιχειρήσεις σε "άγονες γραμμές" και εκσυγχρονισμό του πτωχευτικό δικαίου.

• Από την άλλη η απάντησή του στην ερώτηση για το ανοιχτό λογισμικό στο δημόσιο τομέα και σε υπηρεσίες ό,που τίθεται θέμα εθνικής ασφάλειας είναι ..."από την πόλη έρχομαι και στην κορυφή κανέλα" . Η ερμηνεία η δική μου της απάντησης είναι.." τίποτα δε θα αλλάξει αρχικά τουλάχιστον στη συμφωνία με τη Microsoft"

Σε γενικές γραμμές ο κ. ΓΠ απλά επιβεβαιώνει την εικόνα στα μάτια μου ότι σε καμία περίπτωση δεν είναι έτοιμος να κάνει τίποτα το διαφορετικό αν ήταν αύριο οδηγός της κυβέρνησης. Το μόνο νέο στην προκειμένη διαδικασία είναι ότι γίνεται στο ίντερνετ, πράγμα θετικό βέβαια. Όμως, ο πολιτικός του λόγος είναι πολύ παλιός παρ'όλη την προσπάθεια που κάνει να μας πείσει για το καινοτομικό του περιεχόμενο. Αποφεύγει να δώσει σαφή απάντηση σε καίριες ερωτήσεις που δείχνει ότι δεν είναι απλά έτοιμος. Βέβαια προσωπικά έχω τεράστιες ενστάσεις και για το ήθος το οποίο κουβαλάει η πιθανή κυβέρνησή του , ενστάσεις που εντάθηκαν με το περιστατικό απαξίωσης των θεσμών (περίπτωση υποψηφιότητας κ. Φώφη Γεννηματά) , τις λαϊκίστικες κορώνες που και ο ίδιος αλλά και πολλά στελέχη του μοιράζουν απλόχερα. (πιο πρόσφατο το "πραξικόπημα" της Ολυμπιακής) . Τόσες φορές που τα στελέχη του κόμματος του ΠΑΣΟΚ εγείρουν θέμα πραξικοπήματος, έχουν χάσει πλέον και οι λέξεις το νόημά τους. Επιβεβαιώνουν την "υποψία" μου πάντως ότι έτσι όπως εξασκείται η κυβέρνηση στην Ελλάδα, οι Έλληνες είναι από τους λίγους λαούς που καλούνται να ψηφίσουν τη δικτατορία της αρεσκείας τους κάθε τέσσερα χρόνια. Ε, περίπου..

Και ο ίδιος, αλλά και φυσικά ο τωρινός πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του είναι, πολιτικά, οικτρά παμπάλαιοι. Φυσικά είναι οι κυρίως υπεύθυνοι για το πόσο χάλια είναι τα πράγματα στην Ελλάδα, όπως το επιβεβαιώνουν οι ίδιοι με τον "μοντέρνο" πολιτικό τους λόγο μέσα από τις προεκλογικές κραυγές τους σε κάθε προεκλογική περίοδο. Δυστυχώς με το επίπεδο σοβαρότητας που δείχνουν τα 2 κόμματα κυρίως μέσα από τις πράξεις τους και έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα μέσα από αυτές τις εκλογές, αίσθηση μου είναι ότι από Δευτέρα ο τόπος θα ξαναμπεί σε μια νέα προεκλογική περίοδο. Το αν θα κρατήσει ένα μήνα ή τέσσερα χρόνια δεν έχει και τόσο σημασία. Σημασία έχει ότι η πρόοδος θα είναι ελάχιστη και πάλι.

Θα ψήφιζα Φιλελεύθερη Συμμαχία

Αν πήγαινα στην Ελλάδα να ψηφίσω, ή αν μπορούσα να ψηφίσω στο πλησιέστερο προξενείο όπως μπορούν να κάνουν οι πολίτες πολλών δυτικών κρατών που δε ζουν στον τόπο καταγωγής τους, θα ψήφιζα Φιλελεύθερη Συμμαχία.
Ο λόγος είναι διότι κατά κύρια βάση συμφωνώ σε πολλές από τις θέσεις της .

Για παράδειγμα:

(Σημ. πολλά από τα γραφόμενά μου εδώ είναι προσωπική αντίληψη του τι πρεσβεύει η κίνηση Φ.Σ. μέσα από την συμπεράσματα που έχω αποκομίσει από συζητήσεις , άρθρα και το πρόγραμμά τους το ίδιο. Ο καθένας ας μπει στον κόπο να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα και να μη θεωρήσει σε καμία περίπτωση ότι ό,τι γράφω εδώ είναι αυτούσιες θέσεις της κίνησης Φιλελεύθερη Συμμαχία. Πρόκειται καθαρά για προσωπικές εκτιμήσεις και απόψεις)

• Πιο σημαντική είναι η ίδια η ιδέα του ατομικού αυτοπροσδιορισμού, της ελεύθερης επιλογής και συναλλαγής σε ένα νομικό πλαίσιο ξεκάθαρα διατυπωμένο με τους λιγότερους δυνατούς περιορισμούς και εξαναγκασμούς. Την παύση δηλαδή του κράτους γκουβερνάντας. Τη γαλούχηση των ατόμων μιας κοινωνίας με τη σημασία της ατομικής ελευθερίας και των ατομικών επιλογών. Την απομάκρυνση από την τωρινή νοοτροπία του συνδικαλισμού και του σφετερισμού της προσωπικής άποψης καλυμμένης από ένα μανδύα συνεταιρισμού, συντεχνίας ή λόμπι. Δεν μπορώ να σκεφτώ άλλο κράτος από αυτά πάντα του δυτικού κόσμου που να έχει τόσα συνδικάτα, συνεταιρισμούς, συντεχνίες, συλλόγους όσο η Ελλάδα. Μέχρι και Ένωση Ελλήνων Χρηστών Ίντερνετ υπάρχει! (Σύντομα θα δούμε και σύλλογο ..."μπλόγκερς"; ) Αυτό δείχνει την αδυναμία εμπιστοσύνης στο άτομο , την μείωση της αξίας της προσωπικότητάς του και της βούλησης και την ανάγκη γκετοποίησης για να προασπίσουμε τα "συμφέροντα" της συντεχνίας και να αντιμετωπίσουμε τους "άλλους". Η υποστήριξη και η προώθηση κοινών στόχων για μένα θα πρέπει να προέρχεται και να δημιουργείται ως αποτέλεσμα ατομικών επιλογών διαφορετικών ατόμων που συμπίπτουν και συντονίζονται από τη δική τους ορθολογική δυναμική και όχι ως προϋπόθεση ύπαρξης της ανάγκης να ανήκεις σε κάποιο λόμπυ. Έτσι δημιουργείται αβίαστα μια κοινή κουλτούρα και κοινή λογική (common sense) προερχόμενη αυτούσια από τον συντονισμό αυτόνομης σκέψης του ατόμου. Αυτό προϋποθέτει ένα κράτος με σωστό νομικό πλαίσιο και γρήγορη, δίκαιη εφαρμογή του προς όλες τις κατευθύνσεις. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε ο καθένας να βρει το δίκιο του χωρίς να καταφεύγει στην λύση του να γίνει μέλος ενός κοπαδιού για να δυναμώσει τη φωνή με τη φωνή των άλλων μελών της κάθε λέσχης/λόμπι.
  
• Συμφωνώ σε γενικές γραμμές με τις προτάσεις της ΦΣ για το σύνταγμα.
• Πλήρη διαχωρισμό κράτους Εκκλησίας για να αποκτήσουμε επιτέλους κοσμικό κράτος.
  
• Άρση μονιμότητας δημοσίων υπαλλήλων.
• Άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων.
  
• Κατάργηση του κρατικού μονοπωλίου στην εκπαίδευση
  
• Γενικότερα η Φ.Σ. δείχνει ότι αποτελείται από ένα σύνολο ατόμων που ασπάζονται τον πραγματισμό , ενστερνίζονται τις νέες τεχνολογίες (νέες ίσως για την Ελλάδα βέβαια, όχι τόσο για τον υπόλοιπο κόσμο) και την ανάγκη εκμοντερνισμού των υπηρεσιών του κράτους. Ο χρόνος που έχει χαθεί προς αυτή την κατεύθυνση είναι αδικαιολόγητα μεγάλος και οι υπεύθυνοι σε τεράστιο βαθμό είναι οι πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ κυρίως (μονοπώλια/ολιγοπώλια ΟΤΕ-ΙΝΤΡΑΚΟΜ και μη έγκαιρη απελευθέρωση αγοράς τηλεπικοινωνιών με αποτέλεσμα πάρα πολύ αργή ανάπτυξη ευρυζωνικών δικτύων σε προσιτές τιμές) . Χαρακτηριστική η αδυναμία/απροθυμία όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, και της σημερινής της ΝΔ, να αναγνωρίσουν τη σημασία επένδυσης στις νέες τεχνολογίες για την καλυτέρευση της ποιότητας ζωής του πολίτη. Αυτό είναι επόμενο βέβαια της ισχυρής κρατικής παρέμβασης- στο ρόλο επιχειρηματία- και ελέγχου σε αυτούς τους τομείς κάτι που αν ήταν αφημένο στην ιδιωτική πρωτοβουλία με ένα πλήρες νομικό πλαίσιο, θα είχε προχωρήσει γρηγορότερα και αποτελεσματικότερα δημιουργώντας περισσότερο πλούτο για όλους.
  

Για όποιον ενδιαφέρεται το πρόγραμμα της Φ.Σ. βρίσκεται εδώ.

Για τους παραπάνω αλλά και άλλους λόγους είμαι πεπεισμένος ότι στη δεδομένη στιγμή είναι η καλύτερη επιλογή. Δε συμφωνώ πιθανόν σε κάθε γράμμα του προγράμματος της Φ.Σ. αλλά συμφωνώ με τη γενικότερη φιλοσοφία και δυναμική των μελών της. Φαίνεται ότι πρόκειται για ανθρώπους από διάφορα κοινωνικά στρώματα χωρίς κομματικές σφραγίδες και βιογραφικά από πολιτικές νεολαίες (άλλο ένα κοπάδι) που απλά έχουν δουλέψει στη ζωή τους όπως και εγώ. Δεν πρόκειται για άτομα που το μεγαλύτερό τους επίτευγμα ήταν η οργάνωση ομάδας κατάληψης στο πανεπιστήμιο ως μέλη κομματικής νεολαίας και η ρύπανση των τοίχων και της νοημοσύνης μας με αφίσες κομματικής προπαγάνδας οποιασδήποτε χροιάς.

Τα χρόνια μετά το '74 η Ελλάδα έχει κυβερνηθεί από 2 μόνο κόμματα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Για την κατάσταση, την ποιότητα ζωής και θέση στον Ευρωπαϊκό και παγκόσμιο χάρτη της Ελλάδας σήμερα, οι κύριοι υπεύθυνοι προέρχονται από αυτούς τους 2 χώρους. Θα ήταν λάθος να ισχυρισθεί κανείς ότι δεν υπήρξε καθόλου πρόοδος. Δεδομένων όμως των ευκαιριών, της Ευρωπαϊκής και παγκόσμιας ευημερίας τα τελευταία 20-25 χρόνια, των επενδυτικών κονδυλίων που υπήρξαν και υπάρχουν διαθέσιμα, μέσω ΕΕ κυρίως, τα βήματα που γίνανε και ο τρόπος που αξιοποιήθηκαν οι ευκαιρίες είναι πιστεύω ντροπή στο βιογραφικό των πολιτικών που τις διαχειρίστηκαν και ευθύνεται για την σημερινή κατάσταση της ανταγωνιστικότητας της χώρας, των χαμηλότατων αμοιβών, της γενικής απαξίωσης από πολιτικούς και κόμματα και εντέλει πολίτες για νόμους και θεσμούς. Χαρακτηριστικότατο πρόσφατο παράδειγμα, το φιάσκο της υποψηφιότητας στο δελτίο επικρατείας της κ. Φώφης Γεννηματά στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΠΑΣΟΚ -που κρίθηκε αντισυνταγματική από τον άρειο πάγο- και η αντίδραση πλήθους μελών του κόμματος συμπεριλαμβανομένου και του προέδρου υποψήφιου πρωθυπουργού για ανάμειξη της δικαιοσύνης της εκλογές με αποκορύφωμα τους χαρακτηρισμούς για "πραξικόπημα".

Ελπίζω το μήνυμα από το αποτέλεσμα των εκλογών να είναι ελπιδοφόρο για την πρώτη προσπάθεια της Φιλελεύθερης Συμμαχίας

Τώρα ποιοί είναι οι τυχεροί και ποιοί οι άτυχοι...

...μάλλον η σημερινή κατάσταση και καθημερινότητα στην Ελλάδα σε σύγκριση με αυτή στη Γερμανία επί του προκειμένου, είναι καλύτερος δείκτης από τη διατύπωση στη λεζάντα του φωτογραφήματος της Καθημερινής εδώ. Εξάλλου η τύχη αυτή εξαργυρώνεται αργότερα στο στίβο της αγοράς από τους ενδιαφερόμενους και εκεί τα πράγματα ίσως να είναι διαφορετικά.
Περιγραφικά, λέει η λεζάντα του φωτογραφήματος, το πόσο τυχεροί είναι οι Έλληνες μαθητές που δεν αρχίσανε ακόμα σχολείο σε σχέση με αυτούς στη Γερμανία.

Αυτό δείχνει τη νοοτροπία αντιμετώπισης της σημασίας της εκπαίδευσης και του σχολείου από τον/την συντάκτη των κειμένων της εφημερίδας και τους αναγνώστες που πιθανόν να συμφωνήσουν.
Αλλά εντάξει, ας βρούμε πρώτα την πηγή των "ασύμμετρων απειλών" και των εμπρηστών-πρακτόρων που έχουν βάλει στόχο το έθνος και την "ευημερία" του και ας ασχοληθούμε με τα παιδιά και το μέλλον τους αργότερα..

Οι Εξωγήινοι Έλληνες

Όποιοι υπονοούν και σκέφτονται, έστω και για λίγο, σοβαρά ότι οι φωτιές στην Ελλάδα που στοίχισαν τη ζωή 64 ανθρώπων για την ώρα και έχουν κατακάψει εκατομμύρια στρέμματα είναι προϊόν συνωμοσίας, σαμποτάζ και οργανωμένου σχεδίου, θα πρέπει να είναι εξωγήινοι και να επισκέφτηκαν την Ελλάδα προχτές μόλις.
Διότι αν είχαν ζήσει στην Ελλάδα έστω τον τελευταίο χρόνο θα είχαν διαπιστώσει ότι τίποτα σχεδόν δεν αντιμετωπίζεται με σχέδιο και με σοβαρότητα από το σύνολο των πολιτικών αλλά δυστυχώς και πολιτών.
Θα είχαν δει τις ουρές από τις 2 τα ξημερώματα στα αστυνομικά τμήματα ανθρώπων στημένων για έκδοση καινούριας ταυτότητας (παλιάς αλλά με λατινικούς χαρακτήρες χειρόγραφους και αυτούς). Θα είχαν διαπιστώσει την αδιαφορία της πολιτική ηγεσίας του υπουργείου Δημόσιας Τάξης και Αστυνομίας για την αδικαιολόγητη, ανορθολογική και μισάνθρωπη ταλαιπωρία των πολιτών.
Συνεχίζοντας θα βλέπανε μετά εκ νέου ουρές για την έκδοση νέων διαβατηρίων. Με αντίστοιχη ταλαιπωρία και επίσης με προδιαγραφές φωτογραφίας που προκαλούσαν περισσότερες απορρίψεις αιτήσεων από αυτές υποψηφίων σπουδαστών στο πανεπιστήμιο του Stanford.
Θα συναντούσαν νέους, φοιτητές , το μέλλον αυτής της κοινωνίας, να καταλύουν το πανεπιστημιακό άσυλο της γνώσης και να καταστρέφουν πανεπιστημιακά ιδρύματα,για ένα "καλύτερο" μέλλον.
Θα αποκλείονταν από συντεχνιακές ομάδες παντός είδους οργανωμένες και μη, που θα διαδήλωναν στο κέντρο της ταλαίπωρης πόλης δημιουργώντας χάος και αποκλείοντας όλους από αυτό για να ακουστούν τα 5-10 συντεχνιακά αιτήματά τους μη συνειδητοποιώντας ότι λειτουργώντας με αυτόν τον τρόπο γίνονται μέρος του προβλήματος.
Θα βλέπανε κόσμο να κάνει τα στραβά μάτια στην αυθαίρετη δόμηση από το γείτονα και που αντί να τον καταγγείλουν θα προσπαθούσαν να βρουν τρόπο να κάνουν και αυτοί το ίδιο.
Το ίδιο και στα φακελάκια στο γιατρό, εφοριακό, μηχανικό πολεοδομία...
Θα βλέπανε πολιτικούς να εξαγγέλλουν βαριά πρόστιμα σε παρανομούντες και να παραβιάζουν τους νόμους οι ίδιοι μπροστά στα μάτια τους (Πολύδωρας κυκλοφορώντας χωρίς κράνος, αστυνομία χωρίς ζώνες ..)

Αν είχαν δει όλ'αυτά αλλά και άλλα πολύ περισσότερα πώς είναι δυνατόν να μην συμπεράνουν ότι για την σημερινή κατάντια, συμπεριλαμβανομένου και της τραγωδίας με τις φωτιές, φταίει σχεδόν καθολικά η απλή αδιαφορία, ο ωχαδερφισμός, η ανύπαρκτη οργάνωση, η λειψή εφαρμογή των νόμων και η άμεση σωστή απόδοση ευθυνών; (Σε αυτήν την κατηγορία ανήκουν και οι εμπρηστές "οικοπεδοφάγοι"-που ξέρουν ότι θα τους αφήσουν να διεκδικήσουν το καμένο δάσος ως οικόπεδο λόγω έλλειψης εφαρμογής νόμων, πιθανού χρηματισμού και φυσικά έλλειψης ακόμα εθνικού κτηματολογίου-,βοσκοί άντε και γείτονες εξοχικών με εκδικητική μανία.)
Πώς να μην φταίει η χαρακτηριστική αποποίηση οποιαδήποτε ευθύνης σε όλο το πολιτικό αλλά και προσωπικό φάσμα από το σύνολο του πληθυσμού μιας και για τις δικές μας τις πράξεις ποτέ δε φταίμε εμείς αλλά κάποιοι άλλοι. Πώς γίνεται να μη φταίει η νοοτροπία της μη συμμόρφωσης με κανένα νόμο ή κανόνα μιας και εμείς δεν παίρνουμε από διαταγές και κανείς δεν μπορεί να μας πει τι είναι το σωστό και τι όχι; Έτσι δεν αγνοούμε εντολές για αποφυγή οικοδομικών εργασιών σε μέρες με υψηλή επικινδυνότητα πυρκαγιών στο αυθαίρετο που ούτως ή άλλως αναγείραμε εντός παλιάς δασικής έκτασης; Έτσι δεν παίρνουμε απόφαση να κάψουμε ξερόχορτα με 7 μποφόρ αέρα μέσα στον Αύγουστο υπολογίζοντας ότι η φωτιά θα περιοριστεί στο μέρος που θέλουμε να κάψουμε εμείς, χωρίς να ειδοποιούμε και να συμβουλευόμαστε την πυροσβεστική γι'αυτό προηγουμένως; Γίνεται να μην φταίνε οι αμέτρητες χωματερές και σκουπίδια που δημιουργούμε κάπου μέσα στο δάσος ως αποτέλεσμα χρόνιας αδιαφορίας για το περιβάλλον και γιατί είναι πιο εύκολο και φτηνό να το κάνουμε από το να πετάξουμε τα σκουπίδια εκεί που πρέπει;

Αλλά πέρα από αυτό, πώς είναι δυνατόν έστω και αμυδρά να περνά από το μυαλό τους ως πιθανό ενδεχόμενο οι φαιδροί ισχυρισμοί και εντελώς αστήρικτες κραυγές περί "ασύμμετρων απειλών", διαφόρων πρακτόρων και άλλων γραφικών;
Τέλος, είναι δυνατόν κάποιος που δεν ανήκει στην κατηγορία του Έλληνα εξωγήινου να ξαναψηφίσει μια τέτοια κυβέρνηση στις επόμενες εκλογές;

Σχετικό άρθρο του Χαριδημου Κ. Τσουκα στην Καθημερινή.

Προσθήκη 29/08/07
Αν πάντως υιοθετούσαμε τη "λογική" συνωμοσιών της κυβέρνησης Καραμανλή για "ασύμμετρες απειλές" και οργανωμένο σχέδιο, με το ίδιο σκεπτικό θα μπορούσε κανείς να φτιάξει το σενάριο ότι μερικές από τις καταστροφές είναι σχέδιο της ίδιας της κυβέρνησης προκειμένου να αποκομίσει το δικαίωμα να ξοδέψει περισσότερα από τα προγραμματισμένα μιας και έξοδα για φυσικές καταστροφές δικαιολογούνται ξεχωριστά από την Ευρωπαϊκή Ένωση και δεν εμπίπτουν στον έλεγχο και περιορισμό που διαφορετικά θα ίσχυε. (Σχετική είδηση του Σκάι)
Ας αφήσουμε λοιπόν τις θεωρίες συνωμοσίας και ας κάνουμε την τομή να σκεφτούμε ορθολογικά διότι η συνωμοσία τελειωμό δεν έχει και ποτέ δεν βοηθάει πουθενά.

Οι εκλογές γίνονται κάθε τέσσερα χρόνια...ε, περίπου

Το παρακάτω το έκανα σχόλιο στο Blog του Παναγιώτη Βρυώνη Rec (on) και θεώρησα για το αρχείο να το αναρτήσω και 'δω. Το έχω διαμορφώσει ελαφρώς διαφορετικά εδώ αλλά η ουσία παραμένει.

Έκανα ένα απλό υπολογισμό για το μέσο όρο χρονικών περιόδων που γίνονται οι εκλογές στην Ελλάδα από το '74 και μετά. Εδώ η πηγή elections.gr.
Αν είναι σωστοί οι υπολογισμοί, προκύπτει ότι στην Ελλάδα κάνουμε εκλογές ανά 3 χρόνια περίπου και αν αφαιρέσουμε τις περιόδους συγκυβερνήσεων Τζαννετάκη και Ζολώτα 3.6 χρόνια. Έτσι στην Ελλάδα μπορούμε να πούμε ότι οι εκλογές γίνονται περίπου ανά 4 χρόνια όπως θα λέγαμε ότι στην Ελλάδα οι πολιτικοί και η πολιτική είναι περίπου.. σοβαροί.
Συμφωνώ πάντως ότι η διακήρυξη πρόωρων εκλογών και η δικαιολογία με την οποία γίνεται είναι τουλάχιστον καραγκιοζιλίκια (συγνώμη στον ορίτζιναλ καραγκιόζη που αυτός έχει χιούμορ).
Και αυτό πάει και στην κυβέρνηση και στην αντιπολίτευση που είχε αρχίσει να ζητάει εκλογές από την αρχή του χρόνου. (Συνήθως ζητούσε κανένα μήνα μετά τις εκλογές οπότε ίσως αυτή τη φορά να μιλάμε για μια κάποια βελτίωση).

Θα ήθελα να ζούσα σε μία κοινωνία που κάτι τέτοιο θα μπορούσε ο απλός πολίτης να το καταγγείλει σε μια ανεξάρτητη αρχή που με κάποιο τρόπο αφότου αξιολογούσε την καταγγελία θα αποφαινόταν ανάλογα και θα τιμωρούσε τον πρωθυπουργό για άσκοπη αναστάτωση της χώρας. Θα έκανε εκλογές μεν, διότι στην Ελλάδα η τελική απόφαση βρίσκεται στα χέρια ενός και μόνο δημοκρατικά εκλεγμένου μονάρχη χωρίς ουσιαστικό έλεγχο από πουθενά, αλλά θα διακινδύνευε την επανεκλογή του οπότε θα το σκεφτόταν διπλά.

... και το ερωτικό σφιχταγκάλιασμα καλά κρατεί...

Ο λόγος για το σφιχταγκάλιασμα Ελληνικής πολιτείας, Εκκλησίας. Διαβάζοντας την είδηση (από το Βήμα η παραπομπή) που παίζει σε όλα τα μέσα για την αναχώρηση του αρχιεπισκόπου της εκκλησίας της Ελλάδας Χριστόδουλου για το Μαϊάμι, είναι πολύ εύκολο να καταλάβει τι ακριβώς σημαίνει η "στατιστική" αναφορά στο σύνταγμα του "σύγχρονου" Ελληνικού κράτους για την επικρατέστερη θρησκεία στη χώρα.
Μετά την παρέλαση των περισσότερων αντιπροσώπων της πολιτικής ηγεσίας (υπουργοί κυρίως) από την κατοικία του στο παλαιό Ψυχικό, μαθαίνουμε από το ρεπορτάζ ότι ο κ Χριστόδουλος μεταφέρεται στο Μαϊάμι με το πρωθυπουργικό αεροσκάφος αλλά και ότι επίσης , η Εκκλησία παίρνει προκαταβολή, (πιθανόν μιας και ζήτησε περισσότερα) από το 4ο πακέτο κοινοτικής στήριξης.

Δηλαδή, το αεροσκάφος που μεταφέρει τον πρωθυπουργό μιας χώρας, το σύμβολο και προϊστάμενο της κυβέρνησης της, παραχωρείται για τη μεταφορά θρησκευτικού αρχηγού. Βρε μπας και ανήκει στην Εκκλησία και απλά χαριστικά χρησιμοποιείται από την πολιτική ηγεσία τις υπόλοιπες φορές τελικά και απλά εμείς δεν το ξέραμε; Προσπαθώ να φανταστώ αντίστοιχες περιπτώσεις σε άλλα κράτη της δύσης με διακριτούς ρόλους Εκκλησίας-Πολιτείας (ναι μη θεοκρατικά) και πρώτο μου έρχεται στο μυαλό το Air Force One να παραχωρείται για τη μεταφορά του ...δε μου βγαίνει.. Στην Αμερική δεν υπάρχει ένας αρχηγός Εκκλησίας. Αλλά και να υπήρχε, πιο πιθανό θα ήταν να του παραχωρούταν για τη μετακίνησή του ο επισκευασμένος ιπτάμενος δίσκος που λέγεται ότι κατέπεσε στο Roswell στο Νέο Μεξικό παρά το οποιοδήποτε όχημα αντιπροσώπου του κράτους.

Μετά είναι και τα λεφτά από χρηματοδοτικό πακέτο της Ευρωπαϊκής Ένωσης που σύμφωνα με το Βήμα φαίνεται να πηγαίνουν στην Εκκλησία. Μα καλά τι μαγείρεμα έγινε για να μπορέσουν να δικαιολογήσουν μια τέτοια κίνηση αναρωτιέμαι. Διότι είναι δυνατόν χρήματα φορολογουμένων προερχόμενα από την ΕΕ να μπορούν καταλήγουν στην Εκκλησία και τις οργανώσεις της; Αυτός ο "δίσκος" της θείας λειτουργίας φαίνεται είναι πολυσυλλεκτικός και αν μη τι άλλο πολύ αποδοτικός. Ίσως, η Εκκλησία, να πρέπει να δίνει ιδέες στην κυβέρνηση να βελτιώσει την εισπρακτική αποτελεσματικότητά της. Μια τέτοια σχέση εξάλλου πολιτείας Εκκλησίας θα ήταν κρίμα να μην ανταλλάσσει τεχνογνωσία, πρακτικές και know - how σε όλα τα επίπεδα.

Ποιος μιλάει από τους Έλληνες πολιτικούς λοιπόν για διαχωρισμό κράτους-Εκκλησίας στην Ελλάδα του 2007 και ανέχεται αδιαμαρτύρητα τέτοιου είδους συνδιαλλαγές; Σκέφτομαι τι θα ψηφίσω στις επόμενες εκλογές...

ΥΓ. Στο τέλος του άρθρου της εφημερίδας, διαβάζουμε επίσης ότι τα έξοδα της αποστολής του αρχιεπισκόπου και της συνοδείας του τα έχει αναλάβει εξ' ολοκλήρου το Ελληνικό κράτος...

Τέκνο του μπαμπά (κυρίως) και της μαμάς. Όνομα εις το μέλλον (μάλλον) - Τάδε έφη Ελληνική Πολιτεία

Σπάνια χρειάζεται κάποιος αντίγραφο ληξιαρχικής πράξης γεννήσεως. Συνήθως αυτό που αρκεί ως δικαιολογητικό σε διάφορες συναλλαγές ή αιτήσεις για πιστοποίηση στοιχείων είναι το πιστοποιητικό γέννησης.
Τον τελευταίο χρόνο χρειάστηκα 2 φορές για διαφορετικούς λόγους να προσκομίσω αντίγραφο ληξιαρχικής πράξης γέννησης και είχα έτσι την ευκαιρία να μελετήσω αυτό το σημαντικό έγγραφο για τον κάθε πολίτη , το 1ο επίσημο έγγραφο της ζωής του, την 1η ταυτότητά του με την πολιτεία. Η εμπειρία ανάγνωσης των στοιχείων του ήταν σοκαριστική.
-Ας παρατηρήσω ως παρένθεση πάντως ότι μέσα στον ζοφερό μεσαίωνα της ανυπαρξίας ηλεκτρονικών υπηρεσιών στις συνδιαλλαγές του με το δημόσιο ο πολίτης μπορεί να βρει ως δέσμη φωτός αναγέννησης αρκετές από τις υπηρεσίες του ΚΕΠ. Και τις 2 φορές "παρήγγειλα" το πιστοποιητικό από την ιστοσελίδα του ΚΕΠ και παρόλο που δεν είναι και ό,τι πιο φιλικό προς το χρήστη έχει σχεδιαστεί και παρόλα τα errors που χτύπησα στη διαδικασία εντέλει τα κατάφερα και το έγγραφο είχε σταλεί με fax στο τοπικό ΚΕΠ της κατοικίας των γονιών μου για παραλαβή.-
Στο προκείμενο τώρα, το αντίγραφο ληξιαρχικής πράξης γέννησης. Πρόκειται για έγγραφο των αρχών της 10ετίας του '70 καταχωρημένο στο ληξιαρχείο Αθηνών. Είναι αντίγραφο σελίδας καταχώρησης από το βιβλίο του ληξιαρχείου. Η σελίδα είναι χωρισμένη με μία κάθετο στο 1/3 του πλάτους της. Στα δεξιά στα 2/3 της σελίδας, αναγράφεται το γεγονός της δήλωσης της γέννησής μου από τον πατέρα μου. Είναι τυπωμένο στην καθαρεύουσα με κενά που ο αρμόδιος ληξίαρχος της εποχής συμπλήρωνε χειρόγραφα.
Το απίστευτο είναι το γεγονός ότι η δήλωση της γέννησής μου που θα έπρεπε να αναφέρεται με τα στοιχεία μου και κυρίως το όνομά μου, αναφέρει πολλά "ενδιαφέροντα" εκτός από αυτό! Αναφέρει το όνομα του πατέρα μου με τον αριθμό ταυτότητάς του και το θρήσκευμα του(ΧΟ), το επάγγελμά του και τη διεύθυνση κατοικίας, αναφέρει τη μαιευτική κλινική, αναφέρει σε 2η μοίρα το όνομα της μητέρας μου χωρίς τον αρ. ταυτότητάς της αλλά κοιτάει επιμελώς να αναγραφεί το θρήσκευμά της (ΧΟ) και τέλος αναφέρει τα στοιχεία αυτού που παρουσιάστηκε να κάνει τη δήλωση (ο πατέρας μου πάλι) και φυσικά το θρήσκευμά του μπας και ξεφύγει της αντίληψης της πολιτείας. Και το όνομά μου; Που βρίσκεται το όνομά μου στο έγγραφο της ληξιαρχικής πράξης γεννήσεώς μου;
Κοιτώντας αριστερά στο υπόλοιπο 1/3 της σελίδας το μυστήριο αναγραφής του ονόματος λύνεται αλλά το μυστήριο μπουρδουκλώματος της πολιτείας και Εκκλησίας περιπλέκεται. Στο υπόλοιπο 1/3 του εγγράφου λοιπόν αναγράφεται η βάπτισή μου 8 μήνες μετά όπου ο ανάδοχος μου (νονός κατά τα κοινά) με τις ευλογίες του παπά της ενορίας μου έδωσε επιτέλους ένα όνομα και έτσι μου έκανε την τιμή και η πολιτεία να με αναγνωρίσει. Για τους πρώτους 8 μήνες της ζωής μου στην ουσία για την πολιτεία ή οποιαδήποτε άλλη υπηρεσία της ήμουν ανύπαρκτος ή ήμουν ανώνυμος ή απλά ο γιος του τάδε (και της τάδε αλλά αυτό φαίνεται να μην είναι τόσο σημαντικό όσο το του τάδε) - ίσως από κει να προέρχεται και η γνωστή ερώτηση που μας κάναν όταν ήμασταν παιδιά "τίνος είσαι 'συ".
Είναι ακατόρθωτο για το νου μου σήμερα, να συλλάβει πώς γίνεται η πολιτεία ενός μη θεοκρατικού δυτικού κράτους (για την Ελλάδα λέω) , οι υπηρεσίες της και οι σχέσεις τους με τους πολίτες, να έχουν την οποιαδήποτε σχέση με την Εκκλησία και τη θρησκεία. Είμαι περίεργος πώς θα ήταν το έγγραφο σε περίπτωση που οι γονείς μου αποφάσιζαν να μη με βαφτίσουν. Θα ήμουν ανώνυμος ως σήμερα; Στο σχολείο θα γραφόμουν ως "το τέκνο του τάδε" και θα ήμουν επώνυμος υπογράφοντας ανώνυμα σχόλια στα blogs.

Βέβαια ψάχνοντας λίγο την ιστορία του νέου Ελληνικού κράτους δεν είναι δύσκολο να ανακαλύψει κανείς από που προέρχεται αυτό το σφιχταγκάλιασμα Εκκλησίας πολιτείας. Η ιστορία είναι τόσο παλιά όσο και τα χρόνια μετά τη σύσταση του νέου Ελληνικού κράτους (σχετικά στο άρθρο του doctor) και ο δεσμός ακόμα να λυθεί αφού ακόμα και σήμερα στο σύνταγμα του Ελληνικού κράτους υπάρχει ειδική μνεία για την θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται. Το σύνταγμα της χώρας επιμένει να θεωρεί σημαντικό και σχετικό με το σκοπό του την αναφορά της θρησκείας ως την επικρατούσα στη χώρα, υιοθετώντας έτσι άμεσα μια επίσημη θρησκεία για το κράτος. Και ενώ απ΄ όσο μαθαίνουμε από τους διαλόγους του Ελ. Βενιζέλου και των πληρεξούσιων (σχετικό λινκ αναφοράς το παραπάνω το οποίο αναφέρει ως πηγή το βιβλίο "Η μάστιγα του Θεού" του συγγραφέα Μανώλη Βασιλάκη) ο αρχικός λόγος αναφοράς επικρατούσας θρησκείας ήταν ..."στατιστικός" σήμερα βλέπουμε στο άρθρο 3 του συντάγματος της χώρας την 3η παράγραφο να επισημαίνει :" Tο κείμενο της Aγίας Γραφής τηρείται αναλλοίωτο. H επίσημη μετάφρασή του σε άλλο γλωσσικό τύπο απαγορεύεται χωρίς την έγκριση της Aυτοκέφαλης Eκκλησίας της Eλλάδας και της Mεγάλης του Xριστού Eκκλησίας στην Kωνσταντινούπολη." . Αυτό το τελευταίο μου είναι εντελώς ακατανόητο. Ποια είναι πραγματικά η ανάγκη ενός κράτους-του Ελληνικού για να μη μιλάμε αόριστα τελείως (... μη φονταμενταλιστικού;) να έχει τέτοιου είδους διατύπωση στο σύνταγμά του μου είναι ασύλληπτο.

Πάντως είμαι περίεργος να μάθω πώς καταχωρούνται οι γεννήσεις στα μητρώα του ληξιαρχείου σήμερα. Διότι αν η πολιτεία δεν καταγράφει το θρήσκευμα όπως έκανε τουλάχιστον μέχρι τη γενιά τη δική μου, και όπως σταμάτησε να κάνει και με τις ταυτότητες, δε θα έχει πλέον ούτε "στατιστικό" λόγο να αναφέρει την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία ως την επικρατούσα του κράτους, εφόσον δε θα κρατάει επίσημα τουλάχιστον στατιστικά στοιχεία.

Η Γ-Ελλάς το 2007

• Υποθέτω πως μόνο στην Ελλάδα (του 2007) αυτο-χαρακτηριζόμενοι ως μπλόγκερς, που "γαλουχήθηκαν" και "μεγάλωσαν" στις σελίδες του Blogspot,Wordpress κλπ. "μαζεύονται" και εκδίδουν περιοδικό (με τίτλο "Γελλάς") μόνο σε έντυπη μορφή. Ίσως όταν ανακαλυφθεί το ίντερνετ στην χώρα που ο καθείς καλείται να ζήσει το μύθο του (βλ. παλιότερη εκστρατεία Υπ.Πολιτισμού), να τo δούμε και online.
• Το καλό με το θέμα είναι πάντως ότι δίνει τη δυνατότητα σε πολλά πραγματικά ταλέντα του γραπτού λόγου που ξετυλίγουν το ταλέντο τους στις σελίδες του Web, να βρουν απήχηση και στο μέσο κάτοικο αυτής της χώρας ο οποίος νομίζει ότι ο Η/Υ είναι μια γρήγορη; μορφή γραφομηχανής και το ίντερνετ (προφέρεται και ως ιντερνέτ) είναι εκεί που μαζεύονται οι παιδεραστές, οι απατεώνες και οι σπασίκλες.
• Εξάλλου για να έχεις μια κάποια απήχηση στη χώρα του Φραπέ, (με κεφαλαίο Φ), θα πρέπει να τυπωθείς αφού είναι σχεδόν βέβαιο ότι τουλάχιστον η κοινωνική ομάδα των ανθρώπων στους οποίους θα μπορούσε να απευθύνεται μια τέτοια έκδοση αναλώνουν τουλάχιστον 5 ώρες εβδομαδιαίως από το χρόνο τους, απολαμβάνοντας το εθνικό ρόφημα σε μια από τις χιλιάδες καρέκλες στημένες σε κάποια καφετέρια γι'αυτό το σκοπό. Συνεπώς εκτός και αν είσαι Τ.Β.Π ή "αμερικανάκι" και σπας την αγορά πηγαίνοντας στα Starbucks με το powerbook σου και το wi-fi, μάλλον με την(-ις) εφημερίδα(-ες) παραμάσχαλα θα είσαι και άρα βολεύει.
  
• Είναι και αυτό μια λύση πάντως. Σχεδόν σίγουρα θα μυήσει περισσότερο κόσμο στα παράξενα μυστικά του διαδικτύου και πιθανόν να ωθήσει περισσότερο κόσμο στην εικονική πραγματικότητα (γι'αυτούς πιθανόν) που ο υπόλοιπος δυτικός κόσμος την έχει δεδομένη και είναι μέρος της mainstream καθημερινότητάς του και όχι η πίσω αυλή της νέας τάξης πραγμάτων.
  
• Αν δεν κάνω λάθος όμως και αν κατάλαβα καλά, είναι ίσως η πρώτη φορά που τα κείμενα στο εν λόγω έντυπο εμφανίζονται μόνο εκεί (ή πρώτα εκεί;) και όχι στα μπλογκς των συγγραφέων της. Σε όλες τις υπόλοιπες εκδόσεις οι "μπλόγκερς" (καλά ο όρος ακούγεται τόσο συντεχνιακός που δε θα μου έκανε έκπληξη αν κάποιοι ρίχναν την ιδέα για δημιουργία συλλόγου), κάναν βιβλία κείμενα από τα μπλογκ τους (πχ Πιτσιρίκος, Ψιλικατζού, Πάνος Βαράγκης κλπ) . - Αν δεν κάνω λάθος πάλι.
• Αν είναι όντως έτσι νομίζω τότε ότι είναι ένα βήμα πίσω. Διότι το ίντερνετ τρέχει σε υπερ-πολλαπλάσιες ταχύτητες από το οποιοδήποτε έντυπο μέσο. Αυτό αν ο στόχος σου είναι η απήχηση σε όσο πιο πολύ κόσμο γίνεται εντός και εκτός συνόρων με τον πιο πρακτικό, οικολογικό και φτηνό τρόπο.
  
• Από την άλλη προσωπικά αυτό που δε μου αρέσει εμένα σε όλα τα έντυπα είναι ότι αναγκάζεσαι να αγοράζεις όλο το πακέτο ακόμα και αν σου αρέσουν μόνο κομμάτια του. Όπως πχ η μουσική βιομηχανία πριν τον μάγο Steve Jobs και το θαύμα του iTunes όπου σου άρεσαν 1-2 τραγούδια από ένα άλμπουμ και αναγκαζόσουν να αγοράζεις όλο το άλμπουμ. Έτσι λοιπόν και στο Γελλάς. Αν σου αρέσει το χιούμορ και ο γραπτός λόγος κάποιων εκ των συντελεστών αλλά διαβάζοντας κείμενα άλλων π.χ. αρχίζεις να καταλαβαίνεις που πηγαίνουν τα ναρκωτικά στην Ελληνική αγορά, δεν έχεις δυστυχώς επιλογή.
  
• Συμπερασματικά εγώ θα έλεγα ότι είναι μια αξιόλογη προσπάθεια (το περιεχόμενο δεν το γνωρίζω οπότε δεν μπορώ να το κρίνω), διότι αν μη τι άλλο έχει τη δυναμική να προκαλέσει κόσμο περισσότερο στο ίντερνετ και να προσπαθήσει να ανακαλύψει τι εμπνέει τους συντελεστές του Γελλάς, αρκεί βέβαια να παροτρύνει τον αναγνώστη να το κάνει και να το διαφημίζει. Με αυτή την οπτική κάθε παρόμοια προσπάθεια αξίζει.
  

Η ζούγκλα της ά-νομης τάξης ...

...ή τα "ζώα" (της ίδιας ζούγκλας) αντεπιτίθενται θα μπορούσε να ήταν ο τίτλος αυτού του ποστ. Ο λόγος για την είδηση που "παίζει" στα ΜΜΕ (Σκάι) για τους 2 αστυνομικούς που ξυλοκοπήθηκαν από ομάδα 30! "γενναίων επαναστατών" ,"αντι-εξουσιαστών" ..κοινών εγκληματιών . Ο ένας τη γλύτωσε "σχετικά" φτηνά αφού δεν απειλείται η ζωή του ο άλλος όμως απ'ότι φαίνεται ακόμα χαροπαλεύει.

Αν διαβάσει κανείς το ρεπορτάζ του ΣΚΑΙ και το πως φαίνεται να εξελίχθηκαν τα πράγματα πρόκειται για ακόμα μια περίπτωση ερασιτεχνισμού , απειρίας και κακής εκπαίδευσης της αστυνομίας που βέβαια σε κάθε περίπτωση στοιχίζει ακριβά, ήτοι ανθρώπινες ζωές. Διότι οι αστυνομικοί φέρονται να πήραν εντολή (από ποιόν ;) να ακολουθήσουν 30 άτομα διότι θεωρήθηκαν ύποπτα. Τώρα εκτός και αν είσαι οπλισμένος σαν αστακός, ξέρεις να χρησιμοποιείς τα όπλα σου, είσαι αποφασισμένος να τα χρησιμοποιήσεις αν χρειαστεί (και άρα να προκαλέσεις μακελειό) δεν μπορώ να καταλάβω πως 2 άτομα μπορούν να "ακολουθήσουν" 30 άτομα και τι ακριβώς είχαν στο νου τους να κάνουν.
Και η αχρηστία στην οποία έχει επέλθει η αστυνομία, (με εκούσια συν-εύθύνη της κοινωνίας και της πολιτικής ηγεσίας που έτσι τη θέλουν δεν μπορώ να το εξηγήσω πλέον διαφορετικά) συνιστά σίγουρη συνταγή αυτοκτονίας για όποιον αστυνομικό εμπνευστεί τέτοιου είδους αποστολές. Αποτέλεσμα ήταν ένας 24χρονος αστυνομικός να χαροπαλεύει και ο συνάδελφος του να τη γλυτώνει "φτηνά" με ένα σπασμένο χέρι.
Φυσικά το συγκεκριμένο συμβάν είναι απλά ένα νέο επεισόδιο στο σήριαλ του φαύλου κύκλου που παρακολουθώ να εκτυλίσσεται σε μια χώρα που τα λίγα που θέτει σα στόχους και μπορεί να ελπίζει να κατακτήσει είναι μια καλή θέση στη Γιουροβίζιον, καμιά πρωτιά στο ποδόσφαιρο και άντε και την ευχή η Ακρόπολη, που δημιούργησαν πριν από πάνω από 2000 χρόνια άτομα που έτυχε να ζήσουν στον ίδιο χώρο, να αναγνωριστεί σαν ένα από τα 7 σύγχρονα θαύματα του κόσμου σε μια αμφιβόλου εγκυρότητας μαρκετινίστικη προσπάθεια (παρόλο που είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι θα θεωρήσουν την αποτυχία ως συνωμοσία των ξένων).
Είναι συνέχεια των επεισοδίων που προηγήθηκαν, όπως του "φοιτητή και της ζαρντινιέρας" , του "Αυτοχαστουκισμός εις διπλούν" , του "9 μιση βδομάδες σ'ενα τμήμα" , "Ιρακινός φλαμπέ" κλπ. ενός σήριαλ που έχει αρχίσει απ'όσο θυμάμαι τουλάχιστον μετά τη μεταπολίτευση και συνεχίζεται ως σήμερα και δε βλέπω για ποιο λόγο δε θα έχει αρκετό μέλλον ακόμα. Η "Τόλμη και γοητεία" της Ελληνικής κοινωνίας. Σε αυτό το σήριαλ οι πρωταγωνιστές εναλλάσσουν τους ρόλους τους με τους μεν να χτυπούν τους δε σε κάθε ευκαιρία αδυναμίας και οι μεν να προφασίζονται μια προ-αιώνια φασιστική δεξιά νοοτροπία έμφυτη στην αστυνομία προκειμένου να έχουν άλλοθι στις δικές τους παράνομες ενέργειες πάντα βαφτιζόμενες "επαναστατικές", ενώ οι δε εκμεταλλευόμενοι τη θέση τους ξεσπούν σε ανυπεράσπιστα θύματα παρανοώντας εντελώς το ρόλο "υπαλλήλου έννομης τάξης" της δημοκρατίας και κοινωνίας ο οποίος τους ανατέθηκε.
Σ'αυτό το σήριαλ φυσικά δεν υπάρχουν νικητές παρά μόνο ηττημένοι. Δεν υπάρχουν ουσιαστικά ούτε μεν ούτε δε αφου πρόκειται για την ίδια ακριβώς νοοτροπία τυπωμένη σε 2 όψεις ενός νομίσματος. Και το χάος συνεχίζεται, κανείς δεν αισθάνεται ασφαλής πουθενά, οι νόμοι εφαρμόζονται τυχαία και περιστασιακά και οι πολιτικοί από τη μία δηλώνουν θρασύτατα ότι κάνουν "αγγαρεία" (Βύρων Πολύδωρας) διορισμένοι στη θέση τους και παραμένουν σε αυτή (πρωθυπουργός υπάρχει;), και από την άλλη φωνάζουν μόνο στα κρούσματα βίας της μιας πλευράς δικαιολογώντας άμεσα ή έμμεσα την καταστρεπτική και δολοφονική μανία κοινών χουλιγκαν ως κοινωνική αγανάκτηση (αντιπολίτευση γενικά).

Είμαι περίεργος να δω αν θα υπάρξει καμία πολιτική ανακοίνωση από το χώρο της αντιπολίτευσης για το τελευταίο επεισόδιο αυτής της σαπουνόπερας.

Video aπό το Abu Ghraib της Ελλάδας

Θυμάστε βέβαια τα έκτροπα και προσβλητικά κατά της ανθρώπινης υπόσταστης που συνέβαιναν στο Abu Ghraib και που κάναν το γύρω του κόσμου μέσω των media. Φαίνεται μερικοί "υπεύθυνοι" του Α.Τ. Ομονοίας ζηλέψαν τη δόξα των υπευθύνων του Abu Ghraib, και στις 24-06-2006 αποφάσισαν να εφαρμόσουν ανάλογες πρακτικές "παραδειγματισμού και σωφρονισμού" συλληφθέντων όπως φαίνεται και από το παραπάνω video το οποίο ανέβηκε στο YouTube. Ο υπουργός δημόσιας τάξης κ. Βύρων Πολύδωρας δήλωσε ότι "...οι υπεύθυνοι θα τιμωρηθούν παραδειγματικά."
Δεν ξέρω τι σημαίνει "παραδειγματικά" στο λεξιλόγιο του κ. Πολύδωρα. Στο δικό μου πάντως σε μία κοινωνία που θέλει να λέει ότι σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, παραδειγματικά θα σήμαινε αγωγή κατά των υπευθύνων του εξευτελισμού της ανθρώπινης προσωπικότητας των συλληφθέντων,κατάχρηση εξουσίας και βασανισμού, μήνυση από τους συλληφθέντες κατά των αστυνομικών με αίτημα ανάλογη αποζημίωση και φυσικά απόλυσή τους από το σώμα της αστυνομίας από όποιον είναι υπεύθυνος γι' αυτούς. Για την ώρα απ' ο,τι φαίνεται έχει τεθεί σε διαθεσιμότητα ένας και μετακινήθηκε κάποιος άλλος. Δεν ξέρω τι σημαίνει "μετακινήθηκε". Ίσως να άλλαξε καρέκλα , ίσως να άλλαξε αστυνομικό τμήμα αλλά αν δεν τεθεί σε διαθεσιμότητα όσο εκκρεμεί η έρευνα απλά του δίνεται χρόνος να εφαρμόσει αντίστοιχες τακτικές σωφρονισμού κρατουμένων και αλλού. Για την ώρα συμφωνώ με το σχόλιο του John Karakatsanis στο μπλογκ του ότι οι επιπτώσεις γι'αυτούς που φέρονται ως υπεύθυνοι για τα βασανιστήρια είναι επιεικείς.
Δεν ξέρω τι συμβαίνουν σε άλλα αστυνομικά τμήματα πέρα από αυτό της Ομονοίας. Θα ήμουν εντελώς αφελής να μην υποψιαστώ ότι αντίστοιχες τακτικές μεταβαλλόμενης σκληρότητας, εφαρμόζονται και αλλού. Είναι ένας (ίσως ο πιο σημαντικός) παράγοντας για τον οποίο ακόμα και σήμερα στην Ελλάδα ο πολίτης διακατέχεται από μια ισοπεδωτική απαξίωση για την ικανότητα, τις προθέσεις και την αποτελεσματικότητα της Ελληνικής Αστυνομίας. Επιμένω ότι ο μόνος δρόμος για να αλλάξει κάτι είναι αυτός μέσω της εφαρμογής των νόμων μέσω της δικαιοσύνης σε όλα τα επίπεδα και χωρίς καμία διάκριση. Πιστεύω ότι το πρόστιμο και η αφαίρεση διπλώματος από τον νομάρχη Θεσσαλονίκης πχ κ. Ψωμιάδη επειδή οδηγούσε χωρίς κράνος είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. (Θυμάμαι και τον κ. Πολύδωρα να οδηγεί μηχανή έξω από τη βουλή χωρίς κράνος πριν από κάμποσο καιρό σε φώτο στα ΝΕΑ αλλά δυστυχώς δεν υπήρξε αντίστοιχη προτοβουλία τότε).

Για την ώρα πάντως το Αστυνομικό Τμήμα Ομονοίας νομίζω "κερδίζει" επάξια τον τίτλο "Abu Ghraib της Ελλάδας" στη δική του κλίμακα.


Την είδηση τη συνάντησα στο μπλογκ JohnKarakatsanis.gr

Προσθήκη 17/6
Σύμφωνα με ρεπορτάζ που άκουσα στo MEGA ο κύριος δράστης του επίμαχου video δήλωσε ότι ο λόγος που προέβει στο σαδιστικό αυτό σώου ήταν "για χάρη αστεϊσμού". Φαίνεται ότι μερικοί έχουν χιούμορ εκεί στο ΑΤ Ομονοίας. Νομίζω το δικαστήριο (που ελπίζω να αναλάβει την υπόθεση) να το λάβει σοβαρά υπ'οψιν του και να προβλέψει σε μια πιθανή ποινή φυλάκισης ο συγκεκριμένος "χουμορίστας" να βρεθεί στον ίδιο χώρο φυλακών με τα θύματά του (βρίσκονται στον Κορυδαλλό σύμφωνα με άλλο ρεπορτάζ) για να μπορέσουν έτσι όλοι μαζί να συνεχίσουν τις πλακίτσες.

Είναι εύκολο πάντως να αρχίσουμε να συγχυζόμαστε και να μπερδεύουμε περιστατικά με περιστατικά και να γενικεύουμε τσουβαλιάζοντας άλλα περιστατικά για να υποστηρίξουμε γενική βία και αυθαιρεσία στις προθέσεις της αστυνομίας πράγμα άδικο και λάθος. Π.χ σε άλλο video που είδα να κυκλοφορεί (το πρωτοείδα εδώ) παρουσιάζεται άλλο περιστατικό αστυνομικής βίας. Συμφωνώ ότι πρόκειται για άσκηση βίας σε κάποιο βαθμό αλλά για μένα το συγκεκριμένο είναι δικαιολογημένο εκτός από το χαστούκι που έδωσε ο αστυνομικός στον πεσμένο στο έδαφος άντρα (το οποίο δείχνει ότι η Ελληνική Αστυνομία εκτός των άλλων πάσχει και από σωστή εκπαίδευση). Η αστυνομία είναι υποχρεωμένη να προβαίνει σε συλλήψεις ατόμων που πιστεύει ότι έχουν παρανομήσει. Αν τα άτομα αυτά αντιστέκονται τη σύλληψη (όπως φαίνεται με τη γυναίκα) τότε είναι λογικό η αστυνομία να αναγκαστεί να χρησιμοποιήσει κάποια μορφή βίας για να επιτύχει τη σύλληψη. Το ποια μορφή βίας και πως είναι θέμα από τη μία εκπαίδευσης και από την άλλη κατάλληλου εξοπλισμού. Συνεπώς ναι μεν το περιστατικό δείχνει άσκηση βίας από την αστυνομία, αλλά πρόκειται για καθαρή άσκηση βίας κατά ατόμων που αντιστέκονται τη σύλληψη και δε δείχνει γενική κατάχρηση εξουσίας όπως το video από το Abu Ghraib-Α.Τ. Ομονοίας. Παραθέτω το video και εδώ.

Για την Αμαλία.... (και για όλους...)

Αυτό το ποστ είναι για την Αμαλία. Εάν τύχει και βρεθείτε σκόπιμα ή κατά λάθος σε αυτό το μπλογκ είναι σχεδόν σίγουρο ότι ήδη ξέρετε ποια είναι η Αμαλία Καλυβίνου. Είναι εκείνη η γενναία κοπέλα που έκανε την απελπισία δύναμη και "φώναξε" μέσα από τη δύναμη του ιστολογίου της σε όλους να το ακούσουν, τον παράλογο και απάνθρωπο Γολγοθά που βίωσε μέσα από το σύστημα υγείας της Ελλάδας, ιδιωτικό και κρατικό. Η Αμαλία δεν είναι πια μαζί μας...
Ίσως τα περισσότερα Eλληνόφωνα μπλογκ σήμερα αφιερώνουν την ημέρα σε ενέργειες που αποσκοπούν να "ταράξουν" τα νερά και να αλλάξουν κάτι. Και το κάνουν με τον τρόπο που "έχουμε" ως Έλληνες από τα γεννοφάσκια μας μάθει, όπως λειτουργούν τα πράγματα στην Ελλάδα, να το κάνουμε. Με φωνές δυνατές , με συνθήματα "πολιτικά", με ομαδικό τρόπο. Βασιζόμαστε στη "δύναμη" των αριθμών γνωρίζοντας ότι ίσως περισσότερες φωνές να πείσουν καλύτερα το σύστημα ότι υπάρχει κάποιο δίκαιο στο αυτονόητα δίκαιο αίτημα της Αμαλίας.

Mικρό μέρος του μεγάλου κοπαδιού και 'γω, θέλω να δώσω έμφαση παράλληλα σε κάτι άλλο. Σε αυτό που πραγματικά λείπει από την Ελληνική πραγματικότητα και είναι η αιτία που θυσιάζει ανθρώπους σαν την Αμαλία αδυνατώντας να αντιμετωπίσει με την στοιχειώδη αξιοπρέπεια, την οντότητα των πολιτών της. Είναι η λειτουργία της δικαιοσύνης. Είναι η αδυναμία , η μη θέληση του κράτους να λειτουργήσει σε ικανοποιητικό βαθμό ο βασικότερος θεσμός για τη συνοχή μιας κοινωνίας. Αυτός της δικαιοσύνης. Η αδυναμία πολιτών σαν την Αμαλία να καταφύγουν σε μία αρχή με μία καταγγελία, που θα τρέξει γι'αυτούς και θα φέρει όλους εκείνους τους ύποπτους υπεύθυνους στο εδώλιο και θα τους δικάσει ενώπιον των νόμων. Για παράβαση καθήκοντος , για δωροδοκία , για προσβολή προσωπικότητας ασθενούς, για παράβαση άδειας εξασκήσεως επαγγέλματος. Και αφού τους βρει ένοχους να τους τιμωρήσει όπως απαιτεί ο νόμος. Και να αναγκαστούν να πληρώσουν υπέρογκα ποσά στον ασθενή/θύμα, να χάσουν άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος να διαγραφούν από συλλόγους επαγγελματικούς. Και η διαδικασία να μην είναι χρονοβόρα αλλά σύντομη. Μόνο όταν το κράτος αποφασίσει ότι πρέπει να λειτουργεί με νόμους ίσως να αρχίσουν να πιστεύουν οι πολίτες ότι πρέπει να τους εφαρμόσουν. Τότε λιγότερες Αμαλίες να θυσιάζονται στο βωμό της ανομίας, της συγκάλυψης του ωχαδερφισμού και της αναξιοπιστίας.

Αυτό το ποστ είναι για την Αμαλία, τον Άλεξ και για όλους τους συνανθρώπους μας που χάνονται καθημερινά είτε αφήνοντας τον κόσμο μας είτε όχι, γιατί αρνούμαστε να εφαρμόζουμε τους νόμους που δημιουργούμε για την κοινωνία που λέμε ότι θέλουμε να έχουμε.

Η πηγή του banner, με μια προσωπική μετατροπή στον πηγαίο κώδικα, είναι του arkoudos.com

Απεριτίφ για νέους....μετανάστες.

Η επιλογή μας να εγκατασταθούμε Ζυρίχη, την πιο σπουδαία οικονομικά πόλη της Ελβετίας πάρθηκε μετά από σοβαρή σκέψη. Μετά από σχεδόν 11 χρόνια στο πιο σπουδαίο οικονομικά κέντρο της Αμερικής και του κόσμου, τη ΝΥ και με δεδομένη την επιθυμία να εξερευνήσουμε τις δυνατότητες εγκατάστασης σε μια λιγότερο κουραστική και πιο φιλική στην οικογένεια πόλη , αλλά και με προοπτική για ευρύτερη εμπειρία στον εργασιακό τομέα, στην Ευρώπη τουλάχιστον , στην κορυφή της λίστας μας βρέθηκε η Ζυρίχη η οποία τακτικά βρίσκεται και στην κορυφή της λίστας των πόλεων με την «καλύτερη ποιότητα ζωής» παγκοσμίως (σύμφωνα με αντίστοιχες εκθέσεις συνταγμένες από UBS και Mercer).

To «καλύτερη ποιότητα ζωής» το βάζω σε εισαγωγικά διότι από κάποια βασικά στοιχεία που μπορεί να θεωρεί κάποιος σημαντικά στη διαμόρφωση καλής ποιότητας ζωής από μία κοινωνία (πχ εγκληματικότητα, υπηρεσίες, γραφειοκρατεία, διαφθορά, συγκοινωνίες, ακρίβεια και πρόσβαση στις υπηρεσίες, περιβάλλον κ.α.) μετά είναι αρκετά σχετικό το τι είναι καλή ή καλύτερη ποιότητα ζωής για τον καθένα.

Αυτό που ήθελα να ασχοληθώ περισσότερο όμως από τη μέχρι τώρα εμπειρία στη Ζυρίχη, είναι το πως αισθάνεσαι σα «μετανάστης» σε αυτή την πόλη. Και θα απομονώσω τη Ζυρίχη και δε θα γενικεύσω στην Ελβετία γιατί είμαι ενήμερος ότι υπάρχουν διαφορές μεγάλες από τόπο σε τόπο και από καντόνι σε καντόνι , ακόμα και εδώ, σε μία χώρα μικρότερη κατά περισσότερο από 50% σε σχέση με την Ελλάδα.

Η Ζυρίχη, στην δική της κλίμακα (πάνω κάτω 350000 κάτοικοι), είναι μια πραγματικά διεθνής πόλη. Περίπου το 20% (ίσως το 25%) των κατοίκων της δεν είναι Ελβετοί αλλά «ξένοι». Η πρώτες δυσκολίες που μπορεί να συναντήσει κανείς ως μετανάστης είναι στη γλώσσα αν δεν μπορεί να μιλήσει/κατανοήσει Γερμανικά. Μία από τις επίσημες γλώσσες της Ελβετίας και η πιο διαδεδομένη είναι η Γερμανική. Όμως, οι κάτοικοι της χώρας δε μιλάνε την «υψηλή Γερμανική» (ή hoch Deutsch) αλλά, μιλάνε ένα σύνολο από γερμανικές διαλέκτους που στις περισσότερες περιπτώσεις απέχουν κατά πολύ από την Γερμανική. Αυτό για κάποιο λόγο δεν ισχύει τόσο στη Γαλλόφωνη Ελβετία. Εκεί τα Γαλλικά που μιλάνε είναι σχεδόν τα Γαλλικά που θα μιλούσε κάποιος στη Γαλλία. Έτσι λοιπόν ενώ η επίσημη γλώσσα στη Ζυρίχη είναι η Γερμανική, οι κάτοικοί της μιλούν μια γερμανική διάλεκτο που μετανάστες από τη Γερμανία δεν καταλαβαίνουν. Κάθε γερμανόφωνος Ελβετός όμως διδάσκεται τη σωστή Γερμανική στο σχολείο (οι διάλεκτοι είναι απλά διάλεκτοι και δε διδάσκονται πουθενά) και όλα τα έντυπα και επίσημα έγγραφα αλλά και η τηλεόραση είναι στα «σωστά» Γερμανικά. Ακόμα και αν δεν γνωρίζεις Γερμανικά ή αν οι απόπειρές σου να μιλήσεις έχουν σαν αποτέλεσμα θορύβους που περισσότερο ακούγονται σαν «ριχαειναιρεμπειτε» παρά σαν κάτι με νόημα, οι περισσότεροι είναι κάτι περισσότερο από πρόθυμοι να συνεννοηθούν στα Αγγλικά ακόμα και αν σου πουν στην αρχή πως δε μιλάνε ή μιλάνε πολύ λίγο.

Και το πιο σημαντικό είναι οι συνδιαλλαγές σου με τις αρχές. Στο αντίστοιχο «δημοτικό γραφείο» της περιοχής που μένουμε όπου πρέπει μέσα σε 8 μέρες από την άφιξή σου στην Ελβετία να πας να εγγραφείς υπάρχουν υπάλληλοι που μιλούν αγγλικά και σου εξηγούν με υπομονή τι χρειάζεται να κάνεις.

Το γεγονός ότι μετά την άφιξη στη χώρα πρέπει να δηλώσεις το παρόν στις αρχές και κάθε φορά που μετακομίζεις σε δικαιοδοσία διαφορετικού γραφείου επαναλαμβάνεις τη διαδικασία, είναι ενδεικτικό το πως ελέγχεται επίσημα η μετανάστευση ή και η μετακίνηση πληθυσμού (νομίζω η διαγραφή και η επανεγγραφή στον τοπικό σου δήμο ισχύει και για τους Ελβετούς). Γενικά μου έχει δώσει ξεκάθαρα την εντύπωση ότι είναι μια χώρα στην οποία οι πολίτες της είναι μόνιμοι στο μέρος που μένουν και δεν μετακομίζουν συχνά. (Παρόλο που ένα τεράστιο μέρος του πληθυσμού, ίσως κοντά στο 70% ζει με ενοίκιο, κάτι που ως παράδειγμα για μένα τουλάχιστον, δε θεωρείται ενδεικτικό μιας «καλής ποιότητας ζωής»).

Το πιο σημαντικό γεγονός πάντως στην όλη διαδικασία προσαρμογής στο νέο μέρος, ήταν η πρόσκληση που έφτασε στο σπίτι μετά από ενάμιση μήνα από την άφιξη, να παραβρεθούμε σε ένα καλωσόρισμα νέων κατοίκων στο κεντρικό «δημαρχείο» της Ζυρίχης. Πολύ ωραία αίσθηση και πολύ σημαντική ενέργεια για μένα. Δεν ξέρω αν άλλες πόλεις κάνουν κάτι αντίστοιχο εντός ή εκτός Ελβετίας αλλά κάτι αντίστοιχο στη ΝΥ αν ποτέ μπορούσε να οργανωθεί (και ποιους να πεις ότι θεωρείς «νέους κατοίκους» σε μια πόλη 8 εκατομμυρίων, όπου το 40% που κατοικούν σε αυτή έχει γεννηθεί εκτός Αμερικής) θα δημιουργούσε κυκλοφοριακή συμφόρηση και θα χρειαζόταν το Madison Square Garden. Πηγαίνοντας στο δημαρχείο (stadt haus), συναντήσαμε ένα χώρο οργανωμένο για περίπου 200 άτομα αφού τόσοι είχαν ανταποκριθεί θετικά στην αντίστοιχη πρόσκληση. Κοιτώντας δεξιά, αριστερά , μπρος και πίσω μπορούσα να διακρίνω στα πρόσωπα των παρευρισκομένων την ίδια αμηχανία αλλά παράλληλα ευχάριστη έκπληξη για το γεγονός. Ήταν κάτι ως η επιβεβαίωση ότι μαζί με μας το ίδιο βήμα είχαν κάνει πολλοί και οι προσδοκίες τους για την επιλογή τους, παίρναν μια ευχάριστη αφετηρία μέσα από αυτή την εκδήλωση.

Οι 4 κυρίες στο έδρανο κάθονταν σε 4 ψηλές καρέκλες και με ένα μικρόφωνο στο χέρι, μας ενημέρωσαν στα Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά και Ισπανικά (οι 4 περισσότερο δηλωμένες γλώσσες από όσους απάντησαν στην πρόσκληση) αφού μας παρέθεσαν κάποια στατιστικά για την Ελβετία αλλά κυρίως για την πόλη της Ζυρίχης, ότι θα ακολουθούσε περιήγηση στην πόλη με τουριστικό οδηγό για 1 ώρα και μετά από αυτό θα βρισκόμασταν πάλι πίσω στο δημαρχείο για απεριτίφ ! και να γνωριστούμε καλύτερα με τους νέους συμπολίτες μας.

Τα πράγματα συνέβησαν ακριβώς έτσι. Ήταν μια πολύ ευχάριστη βραδιά και το σημαντικότερο μια εμπειρία που σε κάνει να νιώθεις συντομότερα καλοδεχούμενο μέλος μιας κοινότητας. Δίνει μια διαφορετική ένοια στη στερεότυπη εικόνα του «μετανάστη». Αλλά από την άλλη μιλάμε για νόμιμους μετανάστες στην Ελβετία/Ζυρίχη το έτος 2007. Φαντάζομαι οι «λάθρο μετανάστες» , αν υπάρχουν, δε θα λαμβάνουν αντίστοιχη πρόσκληση...

Η παραίτησή μου βρίσκεται στη διάθεση του πρωθυπουργού

«Η παραίτησή μου είναι στη διάθεση του.... (βάζετε πολιτικό πρόσωπο προϊστάμενο).»

Την παραπάνω έκφραση τη διάβασα πρόσφατα στην εφημερίδα «Τα Νεα» όπου, κατά το δημοσίευμα, ειπώθηκε από τον κ. Β. Πολύδωρα. Ο κ. Πολύδωρας φέρεται να είπε ότι η παραίτησή του είναι στη διάθεση του πρωθυπουργού σε συνεδρίαση στη Βουλή. Είναι μία έκφραση που τη διαβάζω συχνά τελευταία. Νομίζω και ο υπουργός απασχόλησης κ. Τσιτουρίδης φαίρεται να το είχε πει πριν πραγματικά παραιτηθεί εν μέσω σκανδάλου με τα γνωστά ομόλογα πλέον.

Ακόμα όμως δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει ακριβώς αυτή η έκφραση. Θα μπορούσα να φανταστώ μερικές εκδοχές:

Το «υποκείμενο» αναγνωρίζει ότι υπάρχει περίπτωση να έχει «παραστρατήσει» στα όποια καθήκοντά του και ρόλο της θέσης του και αισθάνεται την ανάγκη να δηλώσει περίπου : «Κοιτάξτε, ίσως να μην τα πηγαίνω και τόσο καλά αλλά δε θα σταθώ στο ύψος των περιστάσεων και δε θα αναλάβω τις ευθύνες μου δηλώνοντας παραίτηση. Παρόλ’αυτά αν ο πρωθυπουργός (ή ο όποιος προϊστάμενός μου) έχει το απαραίτητο σθένος και αποφασίσει να μου πει παραιτήσου τότε θα το κάνω». Είναι κάτι σαν έμμεση παραδοχή των σφαλμάτων σου αλλά χωρίς το θάρρος να το παραδεχθείς ευθέως και νίπτοντας τας χείρας , απευθύνεσαι σε αυτόν που έχει την ευθύνη για σένα να κάνει την δύσκολη δουλειά. Όχι και τόσο κολακευτικό για το χαρακτήρα σου θα έλεγα..

Η άλλη εκδοχή είναι συνάρτηση της προηγούμενης. Δηλαδή ναι μεν ενημερώνεις τον προϊστάμενό σου ότι μπορεί να σου ζητήσει να παραιτηθείς (σουρεαλιστικό ακούγεται), αλλά το ότι χρειάζεται να το κάνεις ίσως να υπονοεί ότι του δίνεις και την άδεια. Δείχνει δηλαδή ότι το «αφεντικό» σου ακόμα και να θεωρεί ότι η απόδοσή σου είναι κάτω των περιστάσεων περιμένει από σένα να του πεις ότι αν θέλει μπορεί να σου ζητήσει να παραιτηθείς. Ενδιαφέρουσα ακούγεται η δουλειά αυτή πάντως. Ο υφιστάμενος να ενημερώνει τον προϊστάμενο ότι μπορεί να τον παραιτήσει αν θέλει. Αν μη τι άλλο οι εργασιακές σχέσεις στο Ελληνικό δημόσιο (στα κυβερνητικά στελέχη τουλάχιστον) δείχνουν να είναι είναι αρκετά προοδευτικές.

Τι να είναι αυτό που σε ωθεί να λες δημόσια ότι είσαι διατεθειμένος να παραιτηθείς αν σου το ζητήσουν; Στην ουσία συμφωνείς ότι αξίζει να παραιτηθείς και άρα το ότι περιμένεις να στο ζητήσει κάποιος άλλος να το κάνεις δείχνει ατολμία. Ακόμα ένας λόγος να παραιτηθείς. Και τι μήνυμα δίνεις στους δικούς σου υφισταμένους όταν κάνεις τέτοια δήλωση δημόσια;

- «Χμμ, το αφεντικό μου δηλώνει δημόσια ότι είναι έτοιμος να παραιτηθεί , την επόμενη φορά που κάνουμε σύσκεψη για σχεδιασμό και δράση ας έχω στο νου μου ότι είναι με το ένα πόδι έξω και για την ώρα ζωγραφίζει με τους μαρκαδόρους που του έδωσε ο γονιός του να παίζει στο γραφείο. Και προπαντός .. σε καμία περίπτωση δεν τον παίρνουμε στα σοβαρά.»

Τέλος, τι μήνυμα δίνεις στο αφεντικό σου το ίδιο όταν του λες δημόσια «αν θες να μου πεις να παραιτηθώ θα το κάνω». Εγώ προσωπικά δεν βλέπω άλλη επιλογή από το να σε απολύσω. Διότι ακόμα και καλή δουλειά να θεωρώ ότι κάνεις , το γεγονός ότι διαλαλείς τέτοια επιθυμία, δηλώνει χαμηλή αυτο-εκτίμηση. Μας εκθέτεις όλους και πρέπει να κάτσεις πάγκο. Σύντομα με τέτοια ομάδα που έχουμε, θα έρθουμε να σου κάνουμε παρέα βέβαια αλλά τουλάχιστον θα έχουμε κάποιους τον κρατάν ζεστό...

Νοοτροπία προτεραιοτήτων ή .. «400 χρόνια σκλαβιάς είναι αυτά!»

Ένα θέμα που πάντα θεωρούσα δύσκολο να εξηγήσω στις συζητήσεις, άρθρα, αναλύσεις, tv και γενικά σε όλο το κοινωνικό φάσμα που «εφαπτόμουν» κατά καιρούς είναι όταν η συζήτηση έπερνε την τροπή : «....ναι αλλά εδώ δεν κοιτάμε να φτιάξουμε το α΄ τι να μιλάμε για το β΄». Ή η απαξίωση της βελτίωσης μιας υπηρεσίας, συνθηκών διαβίωσης ή κατασκευής ενός έργου επειδή ακόμα το α’ που για κάποιο λόγο είναι πιο σημαντικό, αλλά όχι απαραίτητα σχετικό, είναι ακόμα εκκρεμές. Αποτέλεσμα είναι να μη στέκεται κανείς σε κάτι που λειτουργεί σωστά , ή που βελτιώθηκε γιατί υπάρχει πάντα κάποιος λόγος α΄ πιο σημαντικός με αποτέλεσμα η βελτίωση του β’ να μην έχει καμία αξία και πολλές φορές να είναι κατευθυνόμενη γιατί πάντα υπάρχει αυτό το ρημάδι το α’ που πάντα προηγείται του β’ και που πρέπει να σκεφτούμε και να βελτιώσουμε πριν καν ασχοληθούμε με το έρμο το β’.

Και αυτή η νοοτροπία είναι χαρακτηριστική σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και εκφάνσεις της σύγχρονης ζωής.

Ακολουθούν χαρακτηριστικά παραδείγματα με αντίστοιχους διαλόγους:

1.

Μέτρα για την απαγόρευση και περιορισμό του καπνίσματος σε κλειστούς χώρους και χώρους εργασίας:

- Δεν ξέρω αν είναι καλή ιδέα, μάλλον ύποπτη φαίνεται. Γιατί μας πασάρουν λόγους υγείας αλλά εδώ δεν κοιτάνε να λύσουν το κυκλοφοριακό πρόβλημα με όλα τα αυτοκίνητα, ή και τις βιομηχανίες που μολύνουν ασύστολα, το τσιγάρο στον κλειστό χώρο τους μάρανε.

- Μα το κάπνισμα σε κλειστούς χώρους μπορεί να εφαρμοστεί αύριο με εναλλακτικές επιλογές για όσους έχουν ανάγκη να καπνίζουν και να βελτιώσει την ατμόσφαιρα για όλους σε ένα χώρο που έχουμε απόλυτο έλεγχο. Η ποιότητα της ατμόσφαιρας να βελτιωθεί, αλλά θέλει περισσότερο χρόνο και σχεδιασμό, και δεν είναι το ίδιο στο τέλος τέλος να ρουφάς όλο τον καπνό στα μούτρα σου και να πηγαίνεις σπίτι μυρίζοντας sante άφιλτρο με το να κυκλοφορείς στο δρόμο μιας μεγαλούπολης.

- Μα θέλουν να στερήσουν μια ευχαρίστηση από κάποιους και να τους περιορίσουν φασιστικά την ελευθερία του κάθε απλού πολίτη από το να κυνηγήσουν τους μεγαλο-βιομηχάνους που έχουν πνίξει τα Μέγαρα, τον Ασπρόπυργο, την Πτολεμαΐδα...

- Εδώ η κουβέντα σταματάει ή καταλήγει σε ένα από τα γνωστά ατέρμονα μονοπάτια: Ολοκαύτωμα, 400 χρόνια σκλαβιάς από τους Τούρκους, συνωμοσίες με τους Αμερικάνους ή στο πιο extreme Μασόνους

2.

Υποχρεωτική ζώνη ασφαλείας, κράνος στις μηχανές, αλκοτέστ κλπ. με μεγάλα πρόστιμα:


- Καλά μας δουλεύουν; Κυνηγάνε τον κοσμάκη που δε φοράει ζώνη ή κράνος και αφήνουν τους εμπόρους ναρκωτικών ελεύθερους να πουλάνε ηρωίνη στα παιδιά μας.

- .....Τι σχέση έχει το ένα με το άλλο; Δε νομίζεις ότι είναι σωστό να φοράς ζώνη εσύ και οι συνεπιβάτες σου όταν οδηγείς;

- Καλά πλάκα μας κάνεις; Τι πρόβλημα έχουν αν εγώ γουστάρω να σκοτωθώ από μόνος μου; Για να εισπράξουν το κάνουν και δεν τους ενδιαφέρει η υγεία η δική μου. Και από την άλλη αφήνουν τους ναρκέμπορους να αλωνίζουν. Αν τους ενδιέφερε η υγεία μου θα έπιαναν τους εμπόρους ναρκωτικών πρώτα.

- (Βλέπε κατάληξη κουβέντας Νο.1)

3.

Κάμερες “χαφιέδες” στα γήπεδα (βλέπε και προηγούμενο post) :


- Βάζουν ηλεκτρονικούς χαφιέδες στη ζωή μας για δήθεν πρόληψη επεισοδίων στα γήπεδα. Ο μεγάλος αδελφός είναι εδώ.

- Δε νομίζεις ότι είναι ένας τρόπος να περιοριστούν τα επεισόδια και να βελτιωθεί η σημερινή κατάντια στα γήπεδα που έχουν γίνει αρένες; Αν ο άλλος ξέρει ότι μπορεί να αναγνωριστεί και να συλληφθεί ίσως να το σκεφτεί πριν αποφασίσει να σπάσει το κάθισμα και να το πετάξει στο γήπεδο όταν τον «πνίγει το δίκιο» με τα σφυρίγματα του «πουλημένου» διαιτητή.

- Είσαι χαφιές! Το πρόβλημα δεν είναι αυτός που σπάει το κάθισμα. Το πρόβλημα είναι οι παράγοντες που τον βάζουν να το σπάει, οι εφημερίδες που τον φανατίζουν πριν το ματς και εν τέλει είναι κοινωνικό! Δε θέλουν να πατάξουν τη βία. Θέλουν να μας παρακολουθούν! Αντί να κλείσουν τους παράγοντες φυλακή τα βάζουν με τον πιτσιρικά που πάει να «ξεδώσει» ...

- ....εεεε, χμμμ...Φονιάδες των λαών Α-Μ-Ε-Ρ-Ι-Κ-Α-Ν-Ο-Ι !!! (εδώ πρέπει να συμπαρασταθείς...)

Δε συνεχίζω με άλλα παραδείγματα αν και υπάρχουν άπειρα. Με αυτή τη νοοτροπία τίποτα ποτέ δεν βελτιώνεται και ελάχιστα αλλάζουν διότι για πολλούς δεν μπορείς να αλλάξεις το β’ αν πριν δεν ξανασκεφτείς το α’ που είναι η πηγή του κακού. Συνεχίζεις έτσι σε ένα ατέρμονο παιχνίδι θεωρητικού προβληματισμού και παρα-φιλοσοφικής αντισφαίρισης και μένεις απογοητευμένος στο τέλος με το γνωστό συμπέρασμα... «400 χρόνια σκλαβιάς ήταν αυτά ... εύκολα ξεπερνιούνται;»....